Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1951, Blaðsíða 31

þess að ræða hið nýja viðhorf og gera tillögur
um síldveiðarnar næsta sumar. Á fundinum
voru meðal anharra ýmsir, sem síðastliðið sum-
ar höfðu gert veiðitilraunir við Jan Mayen.
Eigi er ennþá vitað, hvað gérzt hefur á fundi
fiskimálastjórans, en tillögur og samþykktir
fundarins voru lagðar fyrir stjórnarfund í
félagi síldveiðimanna (Sildefiskernes Forening)
dagana 13. og 14. nóvember.
Það skal að lokum tekið fram, að eyjan Jan
Mayen kemur tæplega til gi-eina sem landbæki-
stöð að svo stöddu, því þar er engin höfn og
ekki auðvelt að gera höfn í fljótu bragði, þótt
góð skilyrði séu til þess á einum stað. Sjókort-
unum, sem til eru yfir svæðið, er mjög ábóta-
vant, grynningar eru þar, sem brýtur á í
brimi, en aðdýpi er mikið bæði að þeim og
eyjunni, og skipum yrði erfitt að átta sig fyrr
en kennir grunns, þar sem þokur eru mjög
tíðar. Þó gæti eyjan nú þegar orðið nokkurs
virði fyrir þau skip, sem mega liggja í hléi þétt
uppi undir landi og athafna sig þar.
Ef á að sækja veiði í síldarstofninn þar sem
hann stóð síðastliðið sumar, en á svipuðum slóð-
um hefur hann sjálfsagt staðið að meira eða
minna leyti síðastliðin 6 sumur, þá er að ræða
um hreinræktaða úthafssveiði. Með hverjum
hætti má njóta hennar, þannig að sóknin svari
kostnaði, er enn óráðið.
Þó að ýmsir erfiðleikar séu á úthafsveiði,
móðurskip dýr og óþjál og illt að koma þeim
við í misjöfnu tíðarfari, þá geng ég þess ekki
dulinn, að sigrast verður á þessum erfiðleikum
með þeirri tækni, sem nútíminn ræður yfir,
því hér er ekki að tefla um neina smámuni. Ef
síldveiði við Norðurland bregst jafn eftirminni-
lega á komandi árum eins og hún gerði síðast-
liðið sumar, þá er aðeins um tvennt að velja,
hætta að hugsa um Norðurlandssíld í bili, eða
sækja hana þangað sem hún er. Stórum og
góðum íslenzkum skipum ætti ekki að vera
meiri vorkunn en útlendum að veiða síld eitt
til tvö hundruð sjómílur austur í hafi. Ef þeir
geta það þegar til kemur, þá getum viö það
líka, og ætti jafnaðarlega ekki að vera nein
frágangssök að koma aflanum í íslenzka
bræðslu. Sú var tíðin, að skip urðu að gera
sér að góðu að sigla með hlaðafla frá Langa-
nesi til Vestfjarða og eiga þar fyrir sér bið,
og hver man ekki síldarflutningana héðan til
Siglufjarðar fyrir tveimur árum, og það um
hávetur.
Síldveiðar á úthafinu án bældstöðva í landi,
er hins vegar atvinnugrein, sem engin reynsla
er fengin fyrir. Norðmenn telja, að til slíkra
veiða þurfi skip, sem geta verið samfleytt tvo
Bréfaskóli S. í. S.
Bréfaskóli S. í. S. hefur meðal námsgreina sinna sigl-
ingafræði og mótorfræði. Hefur skólinn með þessum
námsgreinum beinlínis lagt framleiðslustarfi og at-
vinnulífi liðsinni og verður væntanlega að því mikið
gagn.
Siglingafræðikennslan hófst um áramót 1947—1948.
Kennslubækurnar aða kennslubréfin voru samin af
Jónasi Sigurðssyni, stýrimannaskólakennara, en hann
hefur annast kennsluna frá byrjun. Kennsla þessi mið-
ast við þær kröfur, sem gerðar eru í lögum til skip-
stjórnar á allt að 30 lesta skipum. Er hér aðeins átt
við bóklega þekkingu. Nemendur bréfaskólans í sigl-
ingafræði hafa verið samtals tæplega 200 frá byrjun
og má það teljast ágæt aðsókn. Flestir þessara nem-
enda hafa verið ungir menn, sem hafa búið sig undir
30 smál. prófið eða framhaldsnám í siglingafræði og
nokkrir hafa talið sig geta fengið undirbúning undir
loftsiglingafræði.
Margir sjómenn eru einnig í þessari námsgrein án
þess að hafa próf í huga. Eru þeir bæði af smæstu
bátum, togurum og stærri skipum.
Fleiri nemendur í þessari námsgrein eru úr Vest-
firðingafjórðungi en nokkrum öðrum landshluta.
Það er ánægjulegt fyrir bréfaskólann að geta bent
á efnilega fiskimenn, sem hafa notið náms á þennan
hátt og einnig á efnilega nemendur sína, sem nú stunda
framhaldsnám.
Mótorfræðikennslan hófst seint á árinu 1949. Höf-
undur kennslubréfa og kennari er Þorsteinn Loftsson,
vélfræðingur Fiskifélags íslands. Kennsla þessi fjallar
um undirstöðuatriði mótorsins, tvígengis- og f jórgengis-
mótora, lágþrýstimótora, miðþrýstimótora, rafkveikju-
mótora o. fh, út að dieselmótorum. Framhaldsflokkur
í mótorfræði kemur væntanlega út á þessu ári, þar
sem m. a. verður kennt um dieselvélar.
Á því rúmlega eina ári, sem kennsla bréfaskólans
hefur verið í mótorfræði, hafa nemendur verið samtals
130 og er það mjög mikil aðsókn. Margir þessara nem-
enda eru sjómenn, en þó ekki nærri allir. Má þar finna
menn úr mörgum stéttum, sem fást þurfa við einhverjar
vélar og geta aflað sér bóklegrar þekkingar með þessu
móti.
Bréfaskólinn vill sérstaklega vekja atliygli sjómanna,
hvers konar siglingar sem þeir stunda, á því að þeir
geta notið tilsagnar hinna færustu kennara í umrædd-
um námsgreinum og mörgum fleiri greinum.
mánuði í hafi, og er þá að sjálfsögðu gert ráð
fyrir að síldin sé söltuð. En það er ný aðferð
til síldveiða, sem liggur alveg í loftinu, en það
er að nota stór verksmiðjuskip eitthvað í átt-
ina við það, sem nú tíðkast við hvalveiðar í
Suðurhöfum, láta þau sjálf veiða síldina, ef
til vill með dælum og þá væntanlega með að-
stoð ragmagnstækni. Hvenær sú ö)d hefst, vit-
um við ekki. En við lifum á tækninnar tímum
og megum ekki láta neitt koma okkur á óvart.
VÍ K I N □ Ll R
31