Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1951, Page 27

aflavertíðina, er Pétur Mikael setti á kútter Valtý.
Sölvi var einnig ráðinn á Valtý vertíð þá er skipið
fórst með allri áhöfn og mætti segja, að ekki verður
feigum forðað né ófeigum í hel komið. Konu Sölva
dreymdi ískyggilegan draum um skipið Valtý og beiddi
hún mann sinn að hætta við suðurferðina. Sölvi var
lengi tregur, en að lokum lét hann það eftir konu sinni
og fór ekki. Draumurinn rættist. Valtýr fórst með allri
áhöfn.
Sölvi Ingibjartur Bjarnason var skemmtilegur og
ágætur skipsfélagi, skapstór að vísu, en hreinlyndur
og glaðlyndur, mælskur vel, kom vel fyrir sig orði, var
ágætlega orðheppinn, gagnyrtur, jafnvel hnífilyrtur
svo undan gat sviðið þegar því var að skipta, en fljótur
til sátta, sagði ágætlega frá, hafði undra gott lag á
að haga orðum sínum þannig, að þeir sem hlýddu, kom-
ust í gott skap. Af þessu og fjölda mörgu öðru í fari
Sölva var hann mjög vinsæll maður. Á öllum þeim
skipum, sem Sölvi var á, mun hann ævinlega hafa verið
hæstur í fiskidrætti, en ekki var Sölvi allskostar ánægð-
ur nema skip það, er hann var á, væri einnig hæst að
afla miðið við skip frá sama útgerðarfélagi. Sölvi var
mjög eftirsóttur, enda gat hann valið um skiprúm.
Það mætti skrifa langa og merka grein um Sölva Ingi-
bjart Bjarnason og athafnalíf hans, en það verður ekki
gert í stuttri minningargrein. Börn Sölva og konu hans,
sem á lífi eru, eru þessi: Svava, gift kona í Reykjavík,
og bræðurnir Elías og Páll, báðir til heimilis á Bíldu-
dal, en eru nú fjarverandi.
Ég hef með línum þessum leitast við að draga upp
mynd af starfsorku og skapgerð Sölva Bjarnasonar, og
er henni í mörgu áfátt, ef til vill geta eftirfarandi ljóð-
línur bætt þar eitthvað um:
Við munum hann Sölva á hafinu breiða,
sá hélt vel í spottann, án nokkurs leiða,
og lyfti takinu stóru, styrkur,
stafnbúa llkur, í engu myrkur.
Að sofa mikið var synd er hann latti
sjálfsbjargarviðleitninni alla matti, —
glaður og reifur gekk hann að verki,
glöggur á txkni að lyfta hátt merki.
Með víkingseðlinu valkesti hlóð hann,
vökull á þilfari ákafur stóð ’ann
og 8kútutlmanna skreytti vel merki,
skapstór en lundglaður, heill í verki.
Guðm. Valdimar Jónsson.
ATLAS-dýpftarmælir
Þau íslenzk fiskiskip, sem hafa bergmálsdýptarmæla,
munu flest vera með mæla framleidda í Bretiandi. Allir,
sem reynt hafa, vita, hve mikið gagn og öryggi er í að
hafa dýptarmæla í skipum, og er því sífellt unnið að
endurbótum á þeim. En það eru fleiri en Bretar, sem
ATLAS-dýptarmœlir.
framieiða bergmálsdýptarmæla. T. d. framleiða Þjóð-
verjar þessi tæki, og skal hér lítillega getið um eitt
þeirra, bergmálsdýptarmælinn ATLAS, sem búinn er
til í ATLAS-verksmiðjunum í Bremen.
ATLAS-mælirinn er framleiddur í ýmsum stærðum
og lóðar sá krafmesti allt niður á 1200 metra dýpi. Er
um tvær gerðir að ræða, aðra með sjálfritara eingöngu
og hina með sjálfritara og neista eins og meðfylgjandi
mynd sýnir. Er hægt að nota neistann og sjálfritar-
ann hvorn í sínu lagi og má spara við það pappír.
Mælirinn er lítill fyrirferðar og notar eingöngu skips-
strauminn, þannig að rafhlöður eru ekki notaðar. Það
er hægt að fá hann fyrir hvaða spennu sem er, allt frá
24 voltum upp í 220 volt. Botnstykkin eru frekar lítil
og þarf ekki að taka í sundur bönd til að koma þeim
fyrir. >
Vegna þess hvernig botnstykkjunum er fyrir komið,
sleppir mælirinn síður úr lóðningu, og er það talinn
einn af aðalkostum hans, hve vel hann lóðar í slæmu
veðri. Má segja, að tæki þetta vinni með þýzkri ná-
kvæmni. Þá má það og ótvírætt teljast kostur, að í mæl-
inn er notaður þurr pappír. Tæki þetta er tilvalið til
síldar- og fiskileitar, enda byggt með það fyrir augum.
ATLAS-mælirinn er ekki með öllu ókunnur íslenzkum
fiskimönnum, því ýmsir hafa séð hann um borð í þýzk-
um og færeyskum fiskiskipum, er hér hafa komið. Þeir,
sem nota mælinn, láta mjög vel af honum.
ATLAS-verksmiðjurnar framleiða einnig fisksjá og er
hægt að hafa hana í sambandi við sjálfritarann.
VIKINGUR
m