Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1951, Blaðsíða 20

Knattspyrnumaðurinn (við systur sína): — Það
bregst mér ekki, að þú hefur verið í peysunni minni!
Jón Bergmann Bjarnason hefur sent Víkingnum all-
mikið af gamansömum vísum og smákvæðum, sem
hann hefur kveðið við ýmis tækifæri. í bréfi til Víkings
kemmst hann m. a. svo að orði:
„Af fylgjandi vísum er heimilt að birta það, sem
ykkur sýnist, en það skal tekið f-am, að ég þykkist
ekki, þótt engin verði talin hæf til birtingar. Þetta
eru dægurflugur, miðaðar við líðandi stund, en ekki
kveðnar í því skyni að afla mér skáldfrægðar, enda
að minum dómi einskis virði, nema þeim, sem atvikin
þekktu, sem þær áttu við“.
Koma hér nú nokkur sýnishorn úr syrpunni.
Afmæliskveðja til Lárusar Guimundssonar (23. ágúst
1950).
Fyrir árum fjörutíu fæ.’.dist sveinn,
efnilegri aldrei þótti annar neinn.
Lárus heitir hýr og fagur höfðinginn,
hann kom síðsta hundadag í heiminn inn.
Ungur löngum undi bezt við úfinn sjó,
til sín drengsins hug og hjarta hafið dró,
frumvaxta því fékk sér pláss á Freyjunni,
og þar hlaut hann alveg sérstakt uppeldi.
Tók þar strax til fósturs fríðan frægðarmann
Sigurður, sem mörgum meyjum margoft ann,
einstakur að aga og siða ungmenni,
listir allar löngum kenndi Lárusi.
Fé er jafnan fóstra h'kt var fyrrum skróð,
að það hérna eigi við er ekkert háð,
því er alveg eðlilegt að allir vér
virðum þennan væna mann sem verðugt er.
A FBlV
Óskum honum láns og langra lífsdaga,
æfin verði eintóm gleði og ánægja,
sé hans gæfa söm og jöfn um sjó og land,
unz hann siglir æfiknör í algert strand.
r~' ~
Vindgári tekinn í misgripum fyrir sildartorfu.
Mestar Lári menntir ber
mörgu fári eyðir
ei til fjár, en frægðar sér
flesta gára veiðir.
Valið úr torfum.
Vorir afla víkingar
vel úr málum greiða,
úrvals torfur eintómar
elta þeir og veiða.
Skipt um veiðisvæði.
Síldin vestra þykir þunn,
þar vill enginn dvelja.
Skal nú út á Skagagrunn
skreppa til að velja.
„Barómetið“
Honum mikið hrósað get
hann til stórra nytja er
ekkert betra barómet
býst ég við að fáist hér.
Undir logn og ládeyður
lítið mjög á pilti ber,
fúll í skapi og fámæltur
forðast allt, sem glaðvært er.
Ef hann sleppir allri ró
ólátast með glaðri lund,
eykur vind og ýfir sjó
eins og skot á sömu stund.
Einmanna, þrátt fyrir allt.
Oftast sést hann einn í för
yzt á stræta jöðrum
á þó bæði kofa, knör
og konu — á móti öðrum.
JTP&fe
Guðmundur „bóndi“
Guðmund metið mest ég get
manna hér, sem verðugt er
244
V í K I N G U R