Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1951, Blaðsíða 21

KTIN
enginn betui' bætir net
bændur gerast vel að eér.
Lengi hrós til lands og sjós
lýði hjá mun kappinn fá
oft með drósum fer í fjós
fæstir sjá hvað gjörist þá.
Góður matsveinn (sléttubönd)
Prýði sveina fríðan flokk,
færir hreina kæti,
lýðir meina kosta kokk
karl á einum fæti.
„Fyrsta flokks alilcálfakjöt“
Tæpast get ég tannasnauður
tuggið bitann minn,
hann hefur orðið ellidauður
alikálfurinn.
I síldarleysinu.
Sýnist hvergi síld að fá,
suma grípur reiði,
aðrir treysta spámanns spá
— spá um mikla veiði.
Aðsókn.
Illa dreymir Ólaf minn,
af því gleymist friður,
undirheima höfðinginn
hann vill teyma niður.
„Skarð fyrir skildi"
Engar hendur föng oss færa,
flest á bendir nauð
farinn Gvendur, kempan kæra,
„kojan“ stendur auð.
Sá með snilli sífelt gáði
sultar stilla þrá
magafylli margoft náði
matarspilli frá.
Eftir sig.
Leiki ’ann sér í landi nótt
—■ ljót en rétt er saga —
hefur ekki hálfan þrótt
hetjan næstu daga.
\
—■ Það var ekki á öðru von. Ég kynntist sjómanni,
sem ekki hafði verið í landi í hálft ár!
Óveður.
Vindur tautar versin snjöll,
vaxa þrautir höldum,
humra brautar háu fjöll
hvítum skauta földum.
Vélstjórabænin. ;
Hlaup ei mín sál með hásetum
heimskunnar krókavegi.
Fylg ekki þeirra fordæmum,
forsjál því gleym þú eigi.
Varfærin vak og bið.
Veittu þeim aldrei lið.
Einskis met aula þá,
orð þeirra hlýð ei á
heldur en hundar geyji.
Formannsvísa.
Gísli snjall um hrannar hjall
hefur fagurt sóknarlag.
Flytur kallinn frægann dall,
fyrir Skagann oft á dag.
—0—
Jón gamli var orðinn ósköp heyrnardaufur, en vildi
sem minnst láta á því bera. Einhverju sinni kom hann
í heimsókn til prestsins og tóku þeir tal saman. Spurði
þá prestur hann, hvernig konunni lians liði. Jón gamli
heyrði aðeins síðustu orðin í spurningunni og hélt, að
prestur spyrði um lieilsu sína, en hann þjáðist af þung-
um og langvinnum hósta og mæði. „Þakka yður fyrir,
prestur góður“, svaraði hann. „Heldur lélega; ég geri
allt, sem í mínu valdi stendur, til að losna, en það cr ,
víst jjlága, sem ég verð að þola til dauðadags. Þó tek-
ur út yfir á nóttunni, þá hef ég engan stundlegan frið“.
*
Pétur gamli kemur í 30 stiga gaddi inn í verzlun og
biður um vasaklút.
Kaupmaðurinn: — Svo að þú hefur fengið kvef; það
er von í þessum kulda.
Pétur: — Nei-nei, ég hef ekki kvefazt, en treyjuerm-
in mín er stokkfrosin í þessum heljargaddi, svo að ég
má til að fá klút.
V í K I N □ U R
245