Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1951, Blaðsíða 26

„Hann liggur þar inni rammlega bundinn, og ég
held hann sé ekki raknaður við enn þá“, lauk Hansen
máli sínu.
Það varð andartaks þögn í hinum enda símans, og
Hansen heyrði prókúristann draga þungt andann.
Þetta finnst honum þó nokkuð til um, hugsaði Hanser
ánægður.
En svo hvessti skyndilega:
„Vitið þér, hver það er, sem þér hafið hálfdrepið
og bundið? Vitið þér það, piltur minn? Jæja, ekk
það! Þá skal ég segja yður það. Jarmsborg forstjóri! Já,
heyrið þér það: Jarmsborg forstjóri í eigin persónu!
Þetta verður yður dýrt spaug, ungi maður! Forstjór-
inn er nýfarinn frá mér til skrifstofunnar. Hann sagðist
þurfa að sækja mjög þýðingarmikil skjöl. Þessu verðið
þér sjálfur að sjá fyrir, ég vil að minnsta kosti engir
afskipti hafa af leynilögregluafrekum yðar. Sælir!“
— Hringing.
Hansen stóð eins og lamaður. Jarmsborg forstjóri —
sjálfan Jarmsborg forstjóra hafði hann rotað, bundif
og keflað. Það var hryllilegt, blátt áfram hryllilegt.
Svo þaut hann inn í stofu forstjórans.
Jarmsborg forstjóri lá enn á gólfinu, bundinn mörg-
um handklæðum og með óhreinan vasaklút Hansens í
munninum. Hansen kraup á kné og byrjaði að leysa
hann og talaði samtímis án afláts:
„Hr. forstjórinn verður að afsaka. Mig grunaði ekki
það væri hr. forstjórinn. Ég er nýkominn hingað í
skrifstofuna. Hr. forstjóri verður að skilja mig. Ég
hélt sannarlega, að þetta væri þjófur . . . .“
Jarmsborg var nú staðinn upp. Hann virti fyrir
sér unga manninn, sem stóð skjálfandi frammi fyrir
honum:
„Þér eruð þó sá ósvífnasti labbakútur, sem ég hef
haft hér í skrifstofunni til þessa dags. Það ætti að
reka yður samstundis . . . en . . . látum oss sjá . . .
Þér eruð nýbyrjaður hér, segið þér? Jæja, jæja þá!
En látið nú vera að sýna alveg svona mikla framtaks-
semi í framtíðinni, ungi maður! Hjálpið mér nú að
'iína saman þessi blöð. Látið þau í töskuna . . . þakka!“
Þegar Jarmsborg fór, sneri hann sér við í dyrunum
og byrsti sig í gamni framan í Hansen, sem enn skalf
á beinunum:
„Munið hvað ég sagði, notið kraftana við vinnuna.
Góða nótt!“
Hansen settist, magnþrota, en sárfeginn. Hann var
ekki rekinn. Hann átti áfram að vinna hjá „Jarmsborg
& Co“. Vinna undir stjórn þessa ágæta húsbónda.
Hansen sökk á ný niður í rósrauða drauma um
Iramtíðina.
Hann hrökk upp. Frammi fyrir honum stóð digur,
stranglegur herramaður með skjalatösku undir hönd-
inni.
„Nú, eruð þér sá nýi- . . . Ég er Jarmsborg forstjóri.
Hvenær varð það siður, að undirtyllur sætu í forstjóra-
sætunum? Hvað, ungi maður?“
Hansen heyrði alls ekki síðustu orðin.
Það var liðið yfir hann.
J « L ABÆ K U ft
1. Gröndal, 2. Mndi. Þar eru gainansögur
Gröndals: Heljarslóðarosusta, Þórðarsaga Geir-
mundarsonar o. fl.
2. Dalalíf, 5. Ililldi. Dalalífi þarf ekki að
lýsa. Sagan hefur náð meiri vinsælduin en nokkur
önnur íslenzk skáldsaga á síðari árum — og hún
á það skilið. — 5. bindi er sögulok.
3. Mállcysingjar I>orsteins Erlings-
sonar. Varla er liægt að gefa unglingum betri
bók en Málleysingja, og ánægjulegra Iestrarefni
handa fullorðiiuin er ekki fáanlegt.
4. Iljalii kcmur Iieim er framhald af sög-
unni um hann Hjalta litla.
5. Víkingalilóél, eftir Ragnar Þorsteinsson frá
Höfðabrekku. Segir skenuntilega frá uppvaxtar-
árum ungs inanns, sem reynir sitt af hverju. Betri
lýsingar á sjósókn liafa ekki verið skráðar í skáld-
sögu, en auk þess er sagan spennandi og atburðarík.
6. Bernska í byrjun aldar, saga sem
lýsir lífinu í Reykjavík um og eftir síðustu alda-
mót.
7. Kvæði eftir Pétur Beinteinsson.
8. Svo líða Éregar, síðustu kvœði Huldu.
9. Árni á Arnarlelli, bráðskennntileg skáld-
saga eftir Símon Dalaskáld.
lO. Helga SörensdÓHÍr. æfisaga gamallar
konu í Skagafirði, skráð af Jóni Sigurðssyni frá
Yztafelli.
BÓKAYERZUNÍSAFOLDAR
3DB
VÍ K I N □ U R