Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1964, Side 5

. ■ í||fi|á8i

*
%
í |, 7 * ■
«f| ,v Í :
^»||| h
-;• . 11
HnM
Iitið til fuglanna í loftinu . . . Matt. 6. 26.
félagar að lokum rólegt veitinga-
hús og vistuðu Gibbs þar.
„Þetta verður að endast þér
lengi“, sagði Brown um leið og
þeir fengu honum dálítið skot-
silfur“, og mundu að það dregst
allt frá þínum hlut“.
Gibbs kinkaði kolli. „Og ef þið
viljið hitta mig eitt kvöldið, þá
er ég hér. ölið hérna er svo
sterkt. Og nú er víst bezt að þið
farið og ræðið við konu mína.“
Vinirnir tveir héldu þangað.
Þeim til mikis léttis sáu þeir
mikla mannþyrpingu úti fyrir
heimili Gibbs. Það var augljóst,
að hún var búin að heyra frétt-
irnar. Þegar þeir komu inn í hús-
ið, fundu þeir ekkjuna með renn-
votan vasaklút í hendinni um-
kringda af ýmsum vinum. Með
veikri röddu þakkaði hún Kidda
fyrir hina hetjulegu og göfug-
mannlegu björgunartilraun.
„Hann er ekki orðinn þurr enn-
þá“, sagði Brown.
„Ég gerði það, sem ég gat“,
sagði Kiddi af mikilli auðmýkt.
„Vesalings Jói. Enginn var betri
félagi en hann. Nei enginn“.
„Hann var alltaf reiðubúinn að
rétta þeim hjálparhönd, sem áttu
við erfiðleika að stríða", sagði
Brown og leit í kringum sig.
„Og við viljum rétta honum
hjálpandi hönd“, sagði Kiddi með
áherzlu. „Við getum að vísu ekki
gert neitt fýrir hann beinlínis,
aumingja manninn, en við getum
reynt að gera eitthvað fyrir hana,
sem hann hefur látið eftir sig“.
Hann gekk hægt til dyra ásamt
Brown og gaf nokkrum viðstödd-
um merki um að fylgja þeim.
Undir leiðsögn hans hélt hópur-
inn til „Rauða ljónsins."
Næstu þrjá daga unnu vinimir
kappsamlega. Þeir dreifðu út til-
kynningu um að efnt yrði til
styrktarkvölds í „Rauða ljóninu"
til framdráttar ekkju Gibbs sál-
uga. Ýmsum sögum um það hve
óvenju glæsileg og göfug persóna
hann hefði verið, var mjög á lofti
haldið.
1 felustað sínum handan við
fljótið fylgdist Gibbs með at-
hafnaákafa vina sinna. En brjál-
æðiskennd löngun hans til þess
að vera viðstaddur á samkom-
unni, olli þeim mikilli gremju og
áhyggjum. Þegar hann stakk upp
á því að sverta sig í framan og
leggja sinn skerf til skemmtun-
arinnar sem negrasöngvari, varð
að færa Kidda út úr veitingahús-
inu og halda honum þar unz hann
gat aftur farið að mæla nokkurn-
veginn hreina og flekklausa
ensku.
„Hann er haldinn stór-
mennskubrjálæði“, sagði Brown,
þegar þeir voru á heimleiðinni.
„Við höfum látið hann hafa allt
of mikla peninga, en nú er það
brátt á enda“.
„Hann lifir eins og greifi á
meðan við stritum okkur til
bana“, rumdi í Kidda. „Eg hef
aldrei séð hann eins svínfeitan
eins og nú. I raun og veru ætti
hann ekki að fá jafn stóran hlut
og við. Hann sem vinnur ekki
nokkurn skapaðan hlut.“
Kiddi var í fúlasta skapi, þang-
að til styrktarkvöldinu lauk. Ár-
angurinn af því varð langt fram
yfir djörfustu vonir þeirra fé-
laga, þakkað veri örlæti fisksala,
sem unnið hafði í veðhlaupa-
happdrætti um daginn. Alls söfn-
uðust 37 pund, þrír shillingar og
fjögur pence til minningar um
Gibbs sálaða.
„Meira en tólf pund á kjaft,“
sagði Kiddi um leið og hann bauð
samverkamanni sínum góða
nótt“. Það er nærri því of gott
til þess að geta verið satt“.
Næsti dagur leið allt of hægt
fannst Kidda, en um síðir lauk
þó vinnu og hann gekk yfir Lon-
don Bridge nokkra metra á und-
an hinum daufgecða og þung-
lamalega Brown. Gibbs sat í
króknum sínum í Wheller Arms,
þegar þeir komu, &n stað þess
að fyllast hrifningu yfir sam-
skotaupphæðinni, lét hann í það
skína, að upphæðin mundi hafa
orðið stærri, ef hann hefði feng-
ið að vera þátttakandi í skemmt-
uninni.
„Ég fæ tæplega erfiði mitt
greitt sem vera ber“, sagði hann
og hristi höfuðið. „Það hefur ver-
VÍKINGUR
183