Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1964, Qupperneq 19

f?s/a'lina
Þannig á hann að vera:
Svo skulum við athuga hvern-
ig vængirnir koma saman fram
við gafllínu. — Undirvængir eru
hnýttir á legg fram með fisklínu
og enda á upptökum. Einnig
höfuðlínukantur yfirvængs. Þeg-
ar netið breytist þannig frá legg
á upptökur, myndar það 135°
horn. Þegar nú vængjaj aðarnir
mætast skapa þeir rétt horn.
Þessi frágangur til endanna er
svo stórfengleg afglöp í neta-
gerð, að ekkert er sambærilegt
nema hressilegasta lygasaga. —
Hvað undirvænginn snertir ætti
jaðar hans eftir gerð vængsins
að ná 6 fet fram fyrir gafllínu.
Yfirvængsjaðar er aðeins hálf-
drættingur, nær 3 fet fram fyrir
gafllínu. En þeir eru gerðir jafn-
ir og staðsettir öfugu megin við
gafllínu o.s.frv.
Ég hef sagt, að þessi frágang-
ur væri stórfengleg afglöp í neta-
gerð.
Ef ekki er til prenthæf skýr-
ing á þessum frágangi, verðið
þið að viðurkenna, að þetta eru
afglöp í netagerð.
Þar sem vörpur eru samansett-
VlKINGUR
ar af ámóta þekkingarskorti á
eðli og gerð möskvanna, er eng-
in von um, að þróun í vörpugerð
geti átt sér stað.
Þegar menn átta sig loksins á
þeirri leiðu staðreynd, að það
þarf að fullvinna net til vörpu-
gerðar, má búast við, að patent-
vörpur fari eins og faraldur yfir
heimsbyggðina og það er dálítið
kostnaðarsöm plága.
Lausnin á hagnýtri vörpugerð
er ekki svo auðveld.
Það er aðeins frumskilyrði að
vinna netið rétt. Svo er allt hitt
eftir.
Ég hef sagt, að langskurður
fullopins möskva er = þver-
skurður = stórhlið, þegar menn
skilja þá staðreynd, þá skilja
þeir meira.
Megin skekkjan liggur í því,
að menn reikna netið eins og
það liggur fyrir en ekki möskva-
gildi þess.
Ef við tökum þorskaneta-
slöngu, sem er 60 fðm. á lengd,
er hún sett á 30 fðm. tein. En
þá er möskvinn, sem í eðli sínu
er rétthyrndur jafn álma þrí-
hyrningur gerður að jafnhliða
þríhyrningi. Ef þessi slanga ætti
að liggja sem net með fullopna
möskva, klæddi það rúmlega 42
fðm. á tein.
Þetta er galdur möskvans.
Ef einhvern tíma í framtíð-
inni yrði unnið að því í alvöru
að koma vörpugerð á fræðilegan
grundvöll, þarf samstillt átak og
mjög vel skipulagt.
— o —
Ég sagði ykkur söguna af ung-
frú Armstrong, höfundi botn-
vörpunnar. Öll var konan stór-
fengleg og frumlegar skýringar
hennar á gerð vörpunnar. Þegar
hún komst í mát með að skýra
þennan samsetning og frágang
á neti, sem var og er í botnvörp-
um. Sagði hún með sínum víð-
fræga glæsileik: Þetta eru and-
legar beitur. Menn trúðu þessu
þá og trúa því enn og það virð-
ist, sem menn hafi skilið þessar
beitur, hver öðrum betur. — Ég
hef í þessum bréfum mínum í og
með verið að leiða rök að því,
hvers eðlis þessar andlegu beit-
ur eru. Ég hef valið ofangreind-
ar beitur vegna þess að þær eru
auðsæust skekkja, eru fremst í
vörpunni og einna eðlisbeztar
fjarstæður í netagerð. Því þær
einar út af fyrir sig ættu að
vera nægjanlegar til þess að
sanna hið algjöra þekkingar- og
skilningsleysi á neti verkfræði-
lega séð. Nú þarf það ekki endi-
lega að vera að þessi vinnubrögð
í netagerð séu jafn alvitlaus eins
og ég segi þau.
En þá hlýtur að vera til fræði-
leg skýring á þessum samsetn-
ingi og frágangi á neti og það
verður fróðlegt að sjá hvernig
sú skýring lítur út.
Verið þið blessaðir og sælir,
Sigfús Magnússon.
-K
197