Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1964, Blaðsíða 20

Það átti sd hækka undirforingja
nokkurn í tign og m. a. varð hann að
ganga undir gáfnapróf. Ein spurningin
hljóðaði þannig: Ef þér hafið 193,61
kr. í öðrum buxnavasanum og 151,73
kr. í hinum, hvað hafið þér þá?
— Annars manns buxur, svaraði
hann um hæl.
Hann stóðst prófið.
- ★ -
Maður nokkur kom of seint á knatt-
spyrnukappleik.
— Hvernig stendur leikurinn, spurði
hann sessunaut sinnn.
— 1 gegn 1 var svarað.
— Var það réttlátt?
— Nei, það hefði átt að vera öfugt.
— ★ —
Það var í málfræðitímanum. Pétur
litli segir: — Ég hef engan blýant.
Kennarinn grípur fram í: — Ég
hefi engan blýant, þú hefur engan
blýant, við höfum engan blýant. Skil-
urðu þetta?
— Nei, ég skil ekki hvað hefur
orðið af öllum blýöntunum!
— ★ —
Alþjóðamóti má líkja við stefnumót
með ungri stúlku. Meðan einhver held-
ur áfram að tala, skeður ekkert.
- ★ -
Eiginlega ætti að banna ástföngn-
um mönnum að gifta sig — eins og
mönnum er bannað aka bíl undir áhrif-
um.
— ★ —
— Hvaða bætiefni eru í bjómum?
— A. — Hvernig veiztu það?
— Pabbi segir alltaf a-a, þegar
hann drekkur bjór.
- ★ -
Tveir meðlimir í „alþýðulögregl-
unni“ stóðu vörð við Berlínarmúrinn.
— Hvernig lízt þér á ástandið f
Austur-Þýzkalandi, spurði annar.
— Mér lízt i það eins og þér, svar-
aði hinn varfærnislega.
— Þá verð ég víst, því miður, að
taka þig fasl-tn.
Það versta, sem maður gerir sjálf-
um sér, er að gera öðrum rangt til.
— ★ —
1 bókabúðinni: — Hafið þér bókina
100 leiðir til þess að auka tekjur yðar?
— Já, hún er til.
— Þá vildi ég gjarnan fá eintak
af hegningalögunum um leið.
Frívaktin
Erakki og Ameríkumaður ræðast
við:
Frakkinn: „Ekki er ættfræðin á háu
stigi í Ameríku. Það mundi kosta
flesta Ameríkumenn mikla rannsókn í
fjölda landa að komast að raun um
hverjir séu afar þeirra."
Ameríkumaðurinn: „Alveg rétt. En
á hinn bóginn er það verkefni flestum
Frökkum ofvaxið, hversu löngum tíma
sem þeir verja til þess að komast fyrir
hverjir séu feður þeirra."
Það var í sveitarsókn. Einn bónd-
inn kvartaði um það við prestinn, að
kirltjan væri alltaf að biðja sóknar-
börnin um peninga.
— Alltaf og eilíflega eigum við að
gefa — gefa — gefa, nöldraði hann.
Eftir andartaks umhugsun, lyfti
prestur augum til himins.
— Guð, ég þakka þessu kristna sókn-
arbarni mínu fyrir þá fegurstu túlkun
á kristindómnum, sem ég hefi nokkru
sinni heyrt.
— ★ —
— Sáumst við ekki í dýragarðinum
fyrir nokkrum dögum, fröken?
— Það má vel vera. í hvaða búri
voruð þér?
— Maður getur bezt fundið aldur
hænsnanna á tönnunum.
— Hvaða vitleysa, hænsnin hafa eng-
ar tennur.
— Nei, en ég hef þær.
— ★ —
Margir útlendingar eru undrandi yf-
ir að Englendingar skuli drekka te
morgna, kvölds og um miðjan dag. En
þeir skilja það, þegar þeir hafa smakk-
að.á kaffinu hjá þeim.
— ★ —
Þegar loftvogin kom á markaðinn í
þorpinu, var presturinn sá fyrsti, sem
keypti sér eina, og þótti hún hinn
merkilegasti gripur. Einn morgunn
sagði prestsfrúin við mann sinn: — Sú
verður þú að stilla loftvogina á þurrt
ég ætla að þvo stórþvott í dag.
— ★ —
f biblíutímanum í bamaskólanum:
„Og hvað hét hann nú, fyrsti karl-
maðurinn í Paradís?"
„Hann hét Adam.“
„Rétt, og fyrsta konan?“
Eftir augnabliksþögn: Madam.
Kapp er bezt með forsjá.
198
VÍKINGUR