Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1964, Side 30

leita upplýsinga, með loftskeyt-
um, um atriði sem nú eru send
óbeðin, loftskeytamaðurinn var
alltaf að og hefði ekki veitt af
að þeir væru tveir, þegar mest
var. Upp úr 1950 fóru viðskiptin
meir og meir að færast yfir á
tal. Komið var upp víðtækum
VHF. kerfum yfir löndum og
með ströndum fram. Flugum-
sjónarmenn (Dispatchers) flug-
félaganna öfluðu upplýsinga um
veður vinda og lendingarskil-
yrði veittu og alla þjónustu varð-
andi óvæntar ástæður, bilanirog
slíkt,, þeir fylgjast og með flug-
vélunum þar til flugferð er lokið.
1954 ákváðu því flugfélögin að
sameina starf siglingafræðinga
og loftskeytamanns (Navro). —
Loftskeytamenn Loftleiða, þeir
Ólafur Jónsson, Þormóður Hjör-
var, Halldór Ólafsson, Magnús
Ágústsson, Jón Óttarr Ólafsson
og Höskuldur Elíasson. Og frá
Flugfélagi íslands þeir, Rafn
Sigurvinsson, Júlíus Jóhannes-
son og Gunnar Skaftason. Sóttu
námskeið sem hófst í Reykjavík
í október.
Aðalkennari var Þórarinn
Jónsson siglingafræðingur, Jón-
as Jakobsson kenndi veðurfræði,
Bjöm Jónsson kenndi flugregl-
ur, töfluteikningu kenndi Jón
Sólmundarson.
Námskeið þetta stóð fram í
lok Marz 1955. Og skiptu loft-
skeytamenn fluginu á milli sín,
með aðstoð lánsmanna, frá flug-
þjónustustöðinni í Gufunesi. Að
námskeiði loknu var haldið til
New York og verið á námskeiði
hjá Flight Safety inc, La Guar-
dia Airport. Kennarinn Mr. R.
Lee kenndi frá kl. 8-17, rétt
hlaupið í Hamborgara um há-
degið, síðan var lesið heima fram
á nótt. í maíbyrjun var svo
þreytt próf hjá Flugmálastjórn
Bandaríkjanna, og luku allir
prófi, með góðri einkunn. Sigl-
ingafræðingar Flugfélgasins,
þeir Axel Thorarensen, Eiríkur
Loftson og Öm Eiríksson tóku
loftskeytapróf að loknu nám-
skeiði. Siglingafræðingar Loft-
leiða höfðu allir flugpróf, að
Þórarni Jónssyni undanskildum.
Þórarinn varð flugumsjónar-
maður og seinna flugdeildar-
stjóri. Hinir eru nú flugstjórar
hjá félaginu. Jóhann Gíslason
fór til Bandaríkjanna seinnaum
vorið 1955 og tók próf í siglinga-
fræði, hann átti ekki heiman-
gengt fyrr vegna anna við flug-
umsjónarstörf.
Til Loftleiða réðust seinna 3
Minningarorð
Frh. af bls. 19U
stýrði með mestu prýði í nærfellt
20 ár. Stundum vissi ég Hjört hafa
nokkrar áhyggjur af rekstrinumog
óskaði sér þá í erfiðleikum sínum,
að hann hefði þróttmeiri starfs-
kraft. En Hjörtur skildi hlutverk
sitt og datt aldrei í hug að íþyngja
getu þeirra, sem settir voru undir
stjórn hans til að öðlast þrek sitt
á ný.
Nokkra unga menn, sem snemma
urðu fyrir skakkaföllum af berkla-
veikinni, tók Hjörtur í læri, og
stóðust þeir trésmíðapróf sitt með
prýði. Lofa þessir menn allir Hjört
fyrir prúðmennsku, uppörfun hans
í starfi og sem góðan kennara.
Hjörtur unni fagurfræðilegum
efnum og var náttúruunnandi. —
Margar ljósmyndir hans bera þess
vott. En hann var mikiM áhuga-
maður á því sviði.
Störfum sjómannsins gleymdi
hann aldrei og hafði vakandi á-
huga á öllu sem gerðist á þeim vett-
vangi.
Sjómannablaðið Víking keypti
hann árum saman og hafði yndi af
að fylgjast með því, sem fram kom
í blaðinu. Eftir að ég réðist til
starfa við blaðið, fékk ég ýmsa
uppörfun frá honum, en það má
teljast til hreinna undantekninga
að fá uppörfun í starfi á þessu
sviði.
Fyrir rúmum tveim árum veikt-
ist Hjörtur alvarlega, en náði þó
brátt sæmilegri heilsu.
Honum var tjáð, að hann gengi
með ólæknandi sjúkdóm og gæti
ekki lifað nema mest 2 ár. Þessu
tók Hjörtur með stillingu, gekk að
Navro’s sem lært höfðu á eigin
spýtur, þeir Leifur Guðmunds-
son, Þorkell Jóhannesson og Sig-
urjón Jónsson.
Enda þótt hið upprunalega
starf loftskeytamannanna sé í
dag aðeins að litlu leyti unnið
um borð í flugvélunum, eiga
þeir sinn góða kapitula í þróun-
arsögu íslenzkra flugmála.
vinnu sinni í Reykjalundi og hlífði
sér hvergi.
Alltaf var hann kátur á þessu
tímabili, og vorum við farin að
vona, að læknum hefði yfirsézt í
dómi sínum.
Eftir áramótin í vetur sáust þó
einkenni þess, að hann væri farinn
að gefa sig. Er fram á vorið kom,
lagðist hann í rúmið, þar sem
smátt og smátt dró af honum og
28. júní lézt hann.
Síðustu tvö árin, sem Hjörtur
lifði, sýndi hann slíka karlmennsku
og rósemi, að fágætt má teljast.
Bjó hann sig á ýmsan hátt undir
að mæta því, sem fyrir handan er,
enda átti hann trúarstyrk sér til
hjálpar.
Ég votta ekkju hans og ástvin-
um samúð mína og þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast Hirti.
Blessuð sé hans minning.
Örn Steinsson.
Xr
__^hdclcc
Djúpa, dimmbláa alda,
drottning á hafinu kalda.
Munúðug mjúklega líður
móðurfaðm lognværan býður.
Breytist í hrannir sem hræða,
hrynjandi, dunandi æða.
Breiðar með brimhvíta falda
brimgný og örlögum valda.
Andrés Gíslason.
208
VlKINGUR