Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1968, Blaðsíða 12

röskleika maður og vel syndur.
Hann sá undir slingubrettin á
skipinu, þegar það valt, og beið
rólegur og hugsaði með sér að það
hlyti að koma til baka, og það
varð, og hann náði haldi á lunn-
ingunni og Sigurjón kippti hon-
um inn fyrir. Hinn, sem ég náði
í, hafði slegizt við og var með-
vitundarlaus, en rankaði við sér
niðri í lúkarnum og ég gerði að
sárum hans. Gísli hafði orðið var
við þetta og kom upp og skipaði
okkur að hætta bætingunni og
binda upp trollið. Svona var hann
gætinn.
— Hvernig féll þér við Sigur-
jón Einarsson?
— Ágætlega. Hann var feyki-
lega harður af sér og mannskaps-
maður. Duglegur og klár maður,
Sigurjón, en sérstaklega er mér
minnisstæð harkan.
— Var Gísli Oddsson reglu-
maður?
— Já, ekki vissi ég til annars.
Ég held hann hafi ekki bragðað
vín að heitið gæti. Gísli trúði mér
fyrir mörgu og við ræddum
margt. Hann var trúhneigður, en
flíkaði því ekki fremur en öðrum
tilfinningum sínum. Eg mun allt-
af minnast Gísla sem hins bezta
drengs.
Þegar ég heyrði hversu vænt
Ingvari þótti um Gísla, þorði ég
ekki að spyrja hann um jólatúr-
inn, þegar þeir urðu matarlausir
á Leifi, og steiktu kokkinn, ekki
heldur um brotin á vökulögunum,
sem þá voru nýsett, enda gildir
það engu, hvað sagt er um það.
Gísli Oddsson verður alltaf talinn
einn mesti atgerfismaður í ís-
lenzkri sjómannastétt, eins og
bróðir hans, Jón.
__ * __
Ingvar fór frá Gísla til að taka
við togaranum Glaði og vildi þó
ekki fara af Leifi, nema af því að
Gísli hvatti hann til þess, því að
hann sagðist myndi missa Ingvar
hvort eð væri áður en langt um
liði. Ingvar var með Glað til 1925
og aflaði mikið og Gyllirvarsmíð-
aður undir hann. Með Gylli var
Ingvar til ársins 1928, að honum
sinnaðist við útgerðarmanninn og
fór af.
__ * ___
— Var Gyllir ekki gott skip?
— Jú, listaskip. Hann var
þýzkbyggður og þýzku togararnir
voru léttari í sjó og ultu betur af
sér, en ensku togararnir. Hann
var dálítið vangæfur um forgálg-
ann en sjóborg á síðuna og aftur-
endann. Það kom einu sinni fyrir
í þau tæpu þrjú ár, sem ég var
með hann, að ég þyrfti að slá af
vegna veðurs. Hann var treystur
að framan, svo að hann þyldi, að
honum væri keyrt í ís. Hann óð í
gegnum hvað sem var. Sem dæmi
um hversu gott ferðaskip hann
var, má nefna, að einu sinni sem
oftar, lagði ég af stað upp frá
Englandi um leið og enskur tog-
ari. Hann varð að slóa tvo og
hálfan sólarhring í hafi, en ég
gat haldið áfram viðstöðulaust,
alltaf fulla ferð og það kom ekki
dropi á dekk. Ég fór framhjá öðr-
um togara í hafinu, sem slóaði, og
þegar hann sá að ég gat keyrt,
fór hann að keyra líka, en varð
von bráðara að hætta því og taka
til að slóa aftur.
Það var áreiðanlega fyrsta ár-
ið, sem ég var með Gylli og þá
1926, sem ég bjargaði báti í nauð-
um fyrir sunnan land. Það skellti
á suðaustan ofsaveðri og við vor-
um að fara innúr túr fullhlaðnir,
þegar við fréttum að bátar úr
Grindavík og verstöðvunum syðra
væru í vandræðum og næðu ekki
landi. Ég sneri við að bað um að
keyrt væri með útopnuðu. Þá
sauð á keipum á Gylli. Hann ösl-
aði eins og bryndreki áfram gegn
sjó og vindi. Skipið var nýtt og
skipstjórinn ungur, og ég hafði
gaman af að sjá, hvað hann þyldi.
Það voru um það bil 14 mílur á
bátana, þegar við snerum í átt til
þeirra, við fórum það á klukku-
tíma og fimm mínútum betur.
Hann gekk yfir fjórtán mílur,
Gyllir, ef keyrt var með útopn-
uðu. Hinir togararnir sem voru á
leið til bátanna og vissu, hvar ég
hafði verið, þegar ég sneri, ætl-
uðu ekki að trúa því, þegar ég
sagðist vera kominn að báti. Við
björguðum svo þarna einum báti
og skipshöfn og drógum bátinn
til Reykjavíkur og komumst með
hann heilan. Gyllir var bezta skip,
sem ég hef verið á.
___ * __
Þegar Ingvar sleppti Gylli
fluttist hann til ísafjarðar og tók
Hávarð Isfirðing, sem var eign
samnefnds hlutafélags. Framan
af gekk útgerðin vel, en svo varð
margt til ágreinings og endaði
þetta í eins konar bæjarútgerð.
___ * __
— Og þá geturðu ímyndað þér,
hvernig hlaut að fara,“ segir
Ingvar!
— Hvernig líkaði þér við Vest-
firðingana?
— Þetta voru úrvalsmenn, sér-
staklega góðir fiskaðgerðarmenn.
Ég hef aldrei þekkt aðra eins
flatningsmenn, enda bar okkar
fiskur af eins og vestfirzkur fisk-
ur hefur gert frá ómuna tíð.
___ * __
Eftir að Ingvar hætti á Há-
varði fór að styttast í veru hans
á togurum, enda hafði hann þá
þraukað í þrjátíu ár við þessa
erfiðustu sjómennsku, sem enn
hefur þekkzt á Islandi, togarasjó-
mennsku á fyrstu árum togar-
anna hérlendis og fram að síðari
heimsstyrjöld. Hann var þó eitt
ár stýrimaður á Hafsteini, sem
Alexander Jóhannesson og fleiri
áttu þá. Af Hafsteini fór Ingvar
á Jarlinn og sigldi með hann
fyrsta stríðsárið. Það var léleg
útgerð og hvorttveggja úr sér
gengið, bæði skip og vél og fleiru
var þar ábóta vant. Af Jarlinum
fór Ingvar á Sæfellið, fjögur
hundruð tonna skip, sem Vest-
mannaeyingar áttu og sigldi með
það næstu þrjú árin eða til ársins
1944.
__ * __
— Þegar þú lítur yfir feril
þinn sem fiskimanns, Ingvar,
finnst þér þá mikill munur hafa
VÍKINGUR
152