Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1968, Blaðsíða 20

Auga fyrir auga .... Þessi dagskrá er
EKKl œtluS fullorSnu fólki.
Einu sinni er Lási var á Sæ-
björgu, fékk skipstjóri hund, sem
skipverjar nefndu Lása. Þegar Lási
var að segja kunningjum sínumfrá
þessu, þá sagði hann: „Það er kom-
inn annar Lási sem heitir hundur."
Rökfræði.
Gamansamur prófessor, sem var
í rökfræðitíma með stúdentum lagði
fyrir þá eftirfarandi spurningu:
„Grímsey er fyrir norðan land,
Vestmannaeyjar fyrir sunnan,
Látrabjarg á Vestfjörðum og Gerp-
ir austast á landinu.
Nú er spumingin: Hve gamall er
ég?“
Nemendurnir vissu hvorki upp né
niður, nema einn þeirra lökustu
svaraði: „Þér hljótið að vera 44
ára.“
Nú var það prófessorinn, sem
gapti af undrun: „Hvemig í ósköp-
unum fóruð þér að vita það?“
„Þetta var mjög auðvelt," svar-
aði stúdentinn. „Ég á bróður, sem
er hálfviti og hann er 22ja ára.“
0R9 .cYAKTIN
Gömul sjóveikissaga — eða ný?
Skipið leysti landfestar og skreið
út úr höfninni. Þegar fyrir andnes
kom, var ylgja í sjó og skipið tók
að velta.
Komið var að matmálsstund. Hin-
ir 25 farþegar settust til borðs með
skipstjóranum.
Meðan súpan var borin inn sagði
skipstjórinn: „Ég býð ykkur vel-
komin um borð og vona að þið allir
25 fáið skemmtilega ferð og þessum
22ja manna hópi auðnist að ná
blessunarlega til hafnar. Ég horfi
nú á þessi, hm, 20 andlit sem heim-
ilisfaðir á fjölskyldu, því ég er
ábyrgur fyrir vellíðan yðar, þessara
15. Ég vona að þið þessir 12 skálið
við mig fyrir heillaríkri ferð, að við
þessir 8 verðum góðir félagar, —
okkur þremur auðnist að eiga
ánægjulegar stundir saman í ferð-
inni. Þér og ég herra minn... Halló
bryti, hentu þessum helv. súpudisk-
um út og komdu með fiskinn!"
*
Sá sem rís einu sinni oftar upp
en hann dettur, kemst að lokum
leiðar sinnar.
*
-— petta þaS eina, sem þér hafiS gegn
kvefpest?
*
Nú hefi ég loksins komið í veg
fyrir að hænur nágrannans sæki inn
í garðinn minn.“
„Hvernig fórstu að því?“
„Ég lagði tíu egg í smáholu ná-
lægt lóðamörkunum, — og tíndi þau
svo upp að nágrannanum ásjáandi.“
*
Eitt sinn átti Lási að taka kost
til 4 daga, en af sínu gamla hyggju-
viti pantaði hann ca. 14 daga kost.
Skipstjóri varð var við þetta og
spurði Lása hvernig stæði á þessu,
þar sem honum hefði verið gefinn
upp tíminn, sem fæðið ætti að duga.
Lási vildi ekki viðurkenna mistök
sín og sagði: „Ja, skipstjóri minn,
það hefir líklega átt að fara í annað
skip.“
*
Lási var matsveinn í mörg ár.
Eitt sinn er Lási hafði verið veikur
í landi í nokkra daga og var nýkom-
inn um borð aftur, þá átti hann leið
upp á skrifstofu útgerðarinnar til
að panta kost.
Hvemig er heilsan, Lási minn?“
spurði einn skrifstofumaðurinn.
Lási svaraði: „Ekki sæmileg.
Karlboran byrjaði að nota mig ailt
of snemma."
Lása var illa við þá, sem borðuðu
mikið. Eitt sinn kom hann í flýti
inn í borðsalinn og segir: „Að éta
og éta, það er nú það sem þeir geta,
en vinna, það er nú minna.“
VÍKINGUR
160