Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1968, Blaðsíða 30

Hvar er reihnisshekkjan ?
Ég hafði sannfært mig um það,
löngu áður en ég fór að senda
þessi bréf 1 Víkinginn, að fagleg
netagerð byggðist eingöngu á
þeim fræðum, sem ég hafði unnið
upp.
En það var meira en í hönd á
barni að sannfæra einhvern um
að svo væri. Það var nokkurn-
veginn sama hvernig ég setti
þetta fram. íslendingar taka enga
sönnun gilda fyrir vöntunáreikn-
ingi og fagþekkingu í netagerð.
Það væri þá helst að sýna það
verklega með veiðarfæri, en litlar
líkur eru á því að Islendingar
trúi því að erlendir fræðimenn
hafi ekki komið auga á svo veiga-
mikla vöntun.
Eg áleit og álít enn, að það
væri vanhugsað að örva þessa
þróun í netagerð, meðan engar
raunhæfar ráðstafanir eru gerðar
til verndunar fiskistofnum sjáv-
arins.
Ég tel það enga vemdun þó
samkomulag náist um möskva-
stærð fyrir nýsköpunartogara,
sem ekki veiða nær landi en vatni
í miðjar hlíðar. Menn hafa fund-
ið upp á því sem næst takmarka-
lausar undanþágur fyrir botn-
vörpuveiðar inn um firði og flóa,
með því að kalla þessar botnvörp-
ur dragnætur, humartroll, rækju-
troll og svo allskonar nætur, sem
veiða má með hvar sem er, upp að
landsteinum, nema við árósa og
eyða uppvaxandi fiskistofnum á
grunnmiðum engum til gangs
(undir vafasömu eftirliti eða vís-
indalegu). Um þorskanet vil ég
ekki tala, þau eru í sérflokki um
sóðalega umgengni á miðunum og
meðferð á afla.
Þegar á allt er litið, er við eng-
an að sakast. Ég gerði tilraun til
þess að þvinga fram umræður um
netagerð, ef það væri hægt. Ég
hef varla verið dálítið montinn
og orðvar í hófi, ég hef gert
marga reiða með þessum skrifum
mínum, en þeir hafa lent í vand-
ræðum þegar þeir ætluðu að
skamma mig opinberlega. Það er
sem sé ekkert til í gildandi neta-
gerð, sem hægt er að ræða á
fræðilegan hátt. Ég bað ákveðnar
stéttir manna að taka afstöðu til
þessara skrifa minna, og fyrir
nokkrum árum snéri ég mér beint
til háskólans, að stofnunin tæki
afstöðu til þess hvernig bæri að
reikna net rétt, að viðlögðum
fræðiheiðri stofnunarinnar, ég
man ekki hvernig ég orðaði það,
en það varð tæplega misskilið. En
það fór sem mig varði. Stofnunin
hagaði sér af stærilæti, alveg eins
og mótorbáturinn. Ég tala ekki
við seglskip, sagði mótorbáturinn.
Háskóli íslands var á sínum tíma
möguleg stofnun, aðallega vegna
sjómanna og útgerðarmanna og
þessvegna ekki ósanngjamt að
ætlast til þess að stofnunin at-
hugaði á fræðilegan hátt þau
veiðarfæri, sem sjómenn nota,svo
háskólinn gæti verið afgerandi
ráðgjafi í öllum vafamálum og
menn gætu treyst umsögn stofn-
unarinnar, sem byggðum á raun-
hæfum fræðum. Öllum Islending-
um þykir vænt um háskóla sinn
og vilja reisn hans sem mesta.
Ég hef ákveðinn grun, sem
stappar nærri vissu fyrir því, að
háskólinn hefur enga fræðilega
skýringu til á neti og enganreikn-
ing, sem hægt er að vinna net fag-
lega með.
Ég hef slegið því fram áður að
menn hafi frá upphafi og í ógáti
klínt vísindanafni á þennan sam-
setning úr neti: Botnvörpuna,
enda hefur botnvörpugerð ekki
átt þróunarmöguleika síðan.
Ég býst við því, þegar til kem-
ur og menn verða að viðurkenna
að engin fræði eru til fyrir neta-
gerð, að þeir geti orðið mér sam-
mála um, að í þessu tilfelli hefur
orðið Vísindi verið andleg sótt-
kveikja, vírus eða baktería, sem
borist hefur um alla heimsbyggð-
ina. Þessi sjúkdómur hefur feng-
ið nýja næringu með tilkomu flot-
vörpugerðar og að sjálfsögðu eru
vísindamennirnir veikastir allra
og þeir viðhalda sjúkdómum og
örfa mann, með því að hækka vís-
indin í stigum eftir hverja vís-
indahrakför, sem þeir fara með
þessi veiðarfæri.
Svona fara þeir aS því.
Það fer að nálgast 10 ár síðan
ég sendi fyrsta bréf mitt í Vík-
inginn. Það er að vísu ekki lang-
ur tími, en þó nægjanlegur til
þess að sanna það, sem ég er að
koma á framfæri, sem sé, að eng-
um hefur komið til hugar, að
neitt væri athugavert við gild-
andi reikning í netagerð, hvorki
hér né erlendis.
í þessari grein er nokkuð komið inn á unnnæli Skipasíkoiðunarstjóra,
sem hann viðhafði við Morgunblaðið 5. nóv. sl. um stærð síldamóta.
Skipaskoðunarstjóra var send þessi grein og gefinn kostur á að gera
athugasemd við hana hér í blaðinu. Ekkert svar hefur frá honum bor-
izt, og okkur ekki tekizt að ná tali af honum, þrátt fyrir ítrekaðar til-
raunir. Engu að síður teljum við eðlilegt að birta þessa grein og jafn-
framt samanburðarteikn. skipaskoðunarstjórans. Að sjálfsögðu heimilast
skipaskoðunarstjóra síðar meir að gera athugasemdir hér í blaðinu, ef
hann óskar.
170
VÍKINGUR