Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1968, Blaðsíða 32
ar hliðar á 87 cm. tein, festið net-
inu í öll horn og togið svo allfast
í öll horn og sjáið að þið fáið fall-
egan og nákvæman netflöt, með
öllum möskvum fullopnum. Ef
þið viljið fá meiri lengd úr þessu
neti, þá grynnist það, eins ef þið
viljið fá meiri dýpt, þá styttist
það.
Þessi vöntun á netþekkingu er
það, sem ég er alltaf að ámálga
að standi netagerð fyrir þrifum,
menn vilja ekki eða geta ekki
komið auga á svona augljós sann-
indi.
Eg hef þegar bent á að nótar-
teikning hr. Hjálmars Bárðar-
sonar er í andstöðu við stærð-
fræðilögmálið, vegna þess að hún
er sannanlega skökk.
Annað lögmál, sem ég tel fræði-
menn misþyrma með dómum um
netagerð er eðlisfræðilögmálið.
Ég man að ég annað tveggja
las eða hlustaði á frásögn manns,
sem hafði verið nemi í Möðru-
vallaskóla um aldamót, hann
sagði frá kennurum og skólabrag.
Meðal annars sagði hann frá eðlis-
fræðikennara, sem alltaf var að
ámálga við nemana að frumskil-
yrði eðlisfræði væri því meira því
meira og því minna því minna
(og fleira þannig). Þetta endur-
tók kennarinn í flestum tímum,
því meira því meira og því minna
því minna (o. fl. þannig). Þetta
mundi neminn, þó hann hefði
gleymt öðru.
Af þessu sést að ég hef lítið til
brunns að bera í stærðfræði og þó
enn minna í eðlisfræði.
Það er því með ólíkindum, þeg-
ar ég ber það á vísindamenn að
þeir með dómum sínum um vörpu-
gerð séu að löðrunga þessi lög-
mál. Ég hef sagt áður, að opnun
vörpu í láréttum fleti hefur aldrei
verið neitt vandamál. Það sem
leitað er eftir er lóðrétt opnun
vörpunnar. Allar þekktar flot-
vörpur eru eðlislega eins, þær
þurfa sökkur á neðri tein og flot
á efri tein, stundum er líka sett
farg á tengilínu frá hlera í undir-
vörpu, framan við vörpuna.
Þetta getur fullopnað op vörp-
unnar ef skipið er ganglítið eða
gagnlaust. Þessi frágangur hæf-
ir lagnetum, en ekki netum, sem
eru dregin. Þegar toghraðinn er
aukinn dragast undir- og yfirnet
saman, svo ef toghraðinn er mik-
ill, dragast undir- og yfirnet á
sama dýpi, sem sagt engin lóðrétt
opnun vörpunnar. Opnun vörpu á
þennan hátt er eðlisfræðileg fjar-
stæða. Lögmálið krefst þess að
opnun vörpu sé bundin toghraða.
Því meiri toghraði, þess betur
opnar vörpur. Þetta er nægjan-
leg eðlisfræðiþekking, bara að
hlýða því.
Ég hef verið að skýra, hvernig
þarf að skipuleggja net í vörpur
og með hvaða reikningi þarf að
vinna verkið, til þess að vörpur
svari rétt. Ég hef skilgreint net,
sem samsett er af ferningum, sem
raunverulega teljast helmingi
fleiri en venjulega taldir möskv-
ar. Þetta hef ég gert svo greini-
lega, að þegar gerð verður
kennslubók í netfræðum, verður
skýring mín á neti fyrir fag-
reikning í netagerð eðlislega eins
og ég hef sagt í Víkingnum, ef
ekki að miklu leyti orðrétt. Ég er
búinn að skýra í aðalatriðum,
hvernig vörpur þurfa að vera til
þess að möskvarnir togi hver ann-
an opinn, og því betur sem tog-
hraðinn er meiri.
Þetta er minn skilningur á rök-
réttri opnun vörpunnar og aug-
ljóst að ég er í algjörri andstöðu
við gildandi vísindi. Þessvegna
tek ég ekki neitt frá neinum, þó
ég helgi mér allan rétt á faglegri
netagerð, sem byggist á því að
vörpur opnist eftir lögmálinu. Því
meiri toghraði, þess betur opnar
vörpur og þeirri stærðfræði, sem
reiknar út þannig gerðar vörpur.
Til þess að fyrirbyggja mis-
skilning, þá tek ég fram, að ég
hef ekki fundið upp neinn nýjan
reikning. Þetta er algengur og að-
gengilegur reikningur. Ég hef að-
eins sannreynt það, að þetta er
eini reikningurinn, sem getur
orðið fagreikningur fyrir neta-
gerð og án hans getur ekki skap-
ast fagþekking í neti.
Verið þið svo blessaðir og sælir.
Sigfús Magnússon.
Litið inn í Hrafnistu —
Framh. af bls. 153
einasti ríkisstarfsmaður, hversu
aumur sem hann hefur verið og
afkastalítill fær eftirlaun frá ís-
lenzka ríkinu. Þessi maður hefur
unnið í hægu sæti og hlýju, stutt-
an starfsdag, frá níu eða tíu á
morgnanna til fimm á daginn og
fimma daga vikunnar og nokk-
urn hluta ársins, aldrei lagt á sig
nokkrar illhleypur fyrir þjóð
sína af einu eða neinu tagi. Störf
hans krefjast engra mannkosta,
nema þeirra, að hann geti setið
uppréttur stund úr degi. Hinn
sem staðið hefur í stórræðum, afl-
að þeirra verðmæta, sem allt þjóð-
lífið byggist á, ráðið fyrir fólki
og skipi og haft mikla ábyrgð við
áhættusama atvinnu, og orðið að
vera flestum þeim kostum búinn,
sem við þekkjum bezta, góðri
greind, útsjónarsemi við störf,
kjarki, áræði og hörku við sjálf-
an sig, verður í ellinni að lúta að
því, að vaka á nóttum yfir varn-
ingi manna í geymsluportum eða
um borð í skipum.
Þetta hefur orðið hlutskipti
margra okkar beztu skipstjóra.
Ég hef engan þann hitt, sem
ekki telur það sjálfsagðara og
réttlátara að aldurhnignum sjó-
manni séu greidd eftirlaun, held-
ur en skrifstofumanni hjá Rík-
inu. Það er áreiðanlega ekki vilji
þegnanna sem borga, að eftir-
launum sé skipt á þann hátt sem
nú er. Það á að vera lágmarks-
krafa, að þeir sem stundað hafa
sjómennsku í þrjátíu ár eða leng-
ur hljóti full eftirlaun. Ástæðan
til að sjómenn eru á ýmsum svið-
um einskonar utangarðsmenn í
þessu þjóðfélagi, sem þeir þó
halda uppi, er sú, að þeir hafa
aldrei gætt þess sem skyldi að
hafa áhrif á þingi. Það er ævin-
lega hægt að telja þá menn á
fingrum sér á þingi þessarar
þjóðar sem lifa af fiskveiðum,
sem líklegt sé að hafi einhverja
þekkingu eða skilning á þessum
atvinnuvegi.
172
VÍKINGUR