Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1970, Qupperneq 5

Á vetrarvertíðinni er vinnudagur sjómannsins oft langur og strangur og dagsverkinu
oftast seint Iokið. Hér er komin nótt og löndun á þeim gula í fulluin gangi.
Ljósmynd Sigurgeir Jónasson.
sjávarafurða og eflingar þeirrar
iðngreinar. Þar kemur mjög ljóst
fram, hvað mikill munur er á út-
flutningsverðmætum hráefnis-
tonnsins við mismunandi vinnslu-
stig. Sé tekið eitt tonn af síld og
það unnið í síldarmjöl og lýsi,
verður útflutningsverðmæti þess
kr. 2.560.oo, sé sama magn fryst
og selt þannig úr landi, gerir það
kr. 6.653.oo, en sé það unnið í
gaffalbita eins og gert er hjá
Sigló síld og víðar, gerir það kr.
31.516.oo. Allt er þetta miðað við
verðlag 1968, síðan hafa tölurnar
hækkað, en hlutfallið lítið breytzt.
Fylgjum við þessum iðnaði lengra
eftir, sést hvað lítill skilningur er
á aukinni vinnslu aflans. Sé eitt
tonn af síld margfaldað í verði
með vinnslu í gaffalbitadósir,
þarf að greiða um sex sinnum
meiri útflutningsgjöld af því hrá-
efnistonni, heldur en hefði það
verið unnið í síldarmjöl og lýsi.
Svipaða sögu má segja víðar, t.d.
þarf að greiða margfalt hærra út-
flutningsgjald af hverju lýsis-
tonni sé það sett á meðalaflöskur
og sent út í þeim, heldur en sé það
sett út laust í tankskipin.
Þegar við gerðumst aðilar að
E.F.T.A. var okkur sagt að opn-
ast myndu nýir markaðir fyrir
unnar sjávarafurðir. En það skul-
um við gera okkur ljóst að þeir
möguleikar nýtast ekki, nema
gert verði stórt átak til að bæta
aðstöðu aðila sem að vinnslunni
vinna.
Það verður að útvega hagkvæm
lán til uppbyggingar og hráefnis-
kaupa, en jafnframt að gera þá
kröfu til lántakenda, að hann hafi
kunnáttumann í þjónustu sinni.
Við verðum að læra af þeim mis-
tökum, sem orðið hafa þar sem
kunnáttulitlir menn hafa átt að
sjá' um vinnsluna, framleiðslan
mistekist vegna þekkingarleysis
stjórnanda. Á meðan vinna fisk-
iðn- og efnaverkfræðingar skrif-
stofustörf.
Það verður að athuga möguleika
á að sameina öll niðursuðu- og
niðurlagningarfyrirtækin í sölu-
samlag, svo þau verði stór aðili
til markaðsleitar og kynningar á
sinni framleiðslu. Auglýsingar er
orðin svo mikill liður í nútíma
sölutækni, að það er ofviða smá-
um aðilum.
Þess eru mörg dæmi þegar leit-
að er markaða og sýnishorn send
frá Siglósíld að fá það svar, að
varan líki vel, en forsenda þess að
koma síldinni í háan verðflokk sé,
að hægt verði að leggja í aug-
lýsingakostnað. Einnig verður að
hafa framleiðsluna á boðstólum
allt árið.
Þeim fyrirtækjum, sem mest
vinna vöruna, má ekki veita minni
fyrirgreiðsla en öðrum.
Útflutningsgjöldin þarf að
lækka.
Það verður að taka á þessum
málum af festu nú þegar. Án
stóraðgerða og skipulagningar
hjá okkur, nýtast ekki þeir mögu-
leikar, sem kunna að skapast við
EFTA-aðild.
Páll Guðmundsson.
VÍKINGUR
209