Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1970, Síða 7

of mikið af fiskverðinu í Verð-
jöfnunarsjóðinn, til að halda
niðri launum sjómanna. Það tel
ég hafi verið ráðandi við verð-
lagningu á loðnu síðastliðinn vet-
ur. Það eru viðmiðunartekjur
hinna ýmsu starfshópa, sem mik-
ið ráða gerðum þeirra. Þóttminna
hafi verið um að taka laun sjó-
manna til samanburðar síðustu
tvö árin en áður var.
Um viðmiðunartekj urnar vil ég
segja, að það er lítil sanngirni að
taka annars vegar heildar launa-
greiðslur áhafna á skipi sem gert
er út í 340 úthaldsdaga á ári og
hins vegar fastlaunaðra starfs-
manna í landi, sem skila um 200
vinnudögum. Hér þurfa félög sjó-
manna að beita sér fyrir breyt-
ingu á útreikningi viðmiðunar-
tekna. Það mun auðvelda þeim
launabaráttuna síðar.
Páll Guðmundsson.
plussteppum, sjónvarpi, rafmagnsmjaltavélum og sjálftæmandi kælitönk-
um á hlaðinu, sem tæmdir eru án fyrirhafnar ábúenda og mjólkin flutt
á markað.
Öll heyskapartæki og vinnuvélar minna meira á hergagnasýningu á
Rauða torginu en meðalbú á íslandi, þar eru stórvirkar dráttarvélar með
öllum hugsanlegum tækjum til þess að grafa, hverfa, flytja til jarðveg,
slá og raka, hræra í heyinu og ýta því saman. Þar eru líka stórvirkir blás-
arar, sem sjá um að koma heyinu inn í hlöðu án þess að mannshöndin þurfi
nokkuð að hafa fyrir annað en að ýta á hnapp.
Um hvað er svo verið að kvarta? Jú, það hefur einn stór liður gleymzt
í þessari vélvæðingu, sem sé að tryggja nýtingu allra þeirra óhemjuverð-
mæta, sem liggja í grænni töðu á hinu stutta íslenzka sumri.
Bændur munu nú sem betur fer hættir að „setja á guð og gaddinn",
eins og þeir gerðu allt fram yfir síðustu aldamót, en þeir virðast ennþá
„treysta á guð og sólskinið“, þegar um hirðingu heyja er að ræða.
Hinir mörgu hálærðu (?) búnaðarráðunautar bænda telja þessari hlið
fullborgið með súgþurrkun, sem að vísu getur hjálpað eitthvað í stopulli
þurrkatíð, en hefur enga þýðingu í óþurrkatíð.
Það er raunalegt að sjá fleiri þúsundir tonna af góðu heyi ýmist óslegið
á haustnóttum eða ónýtt af ofvexti og hrakningum eða ónýtt fóður í hlöð-
um, sem brennur upp, ef slakað er á hinum daglega kuldablæstri í hinum
nýtízkulegu og myndarlegu hlöðum.
Nei, það má eyða fjármunum til alls annars en að tryggja hagkvæma
nýtingu hinnar kostaríku töðu, sem íslenzkir bændur gætu haft nóg af
hvernig sem viðrar, og það er blettur á þessari annars ágætu og fram-
sæknu stétt, meðan þeir forsóma jafnherfilega og þeir gera enn að taka
tæknina í sína þjónustu á þessu sviði eins og öðrum greinum sinnar atvinnu.
Gott og heilnæmt fóður hlýtur að vera ein meginstoð landbúnaðarins,
og þar má ekki stóla á veður og vind, jafnvel ekki guð almáttugan.
2. október 1969.
Guðfinnur Þorbjörnsson.
ENGIN KEÐJA
ER STERKARI
E N VEIKASTI
HLEKKURINN
TRYGGING
NAUÐSYN
ALMENNAR
TRYGGINGARf
PÓSTHÚSSTRÆTI 9
SfMI 17700
VÍKINGUR
211