Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1972, Blaðsíða 15

ar og hafði sá, sem afgreiddi og
tók á móti oft dvöl hjá pabba á
Járngerðarstöðum. Ég man eftir
nöfnum á nokkrum. Það voru Is-
ak, Þorsteinn Þorsteinsson, Stef-
án, Gísli. Oddur Bakkabátur var
hjá okkur strákunum heima mik-
ið gleðiefni, hvert sinn, sem hann
kom. Við fórum alltaf um borð
og áttum þar góða kunningja,
bæði íslenzka og danska. Oftast
voru Islendingarnir um borð í
Oddi, til að vinna við flutningana.
Það mátti með sanni segja, að
Oddur var happafleyta allt til
þess síðasta. Hann var þá um
haust á leið inn í Hafnarfjörð,
þar var hann á vetrum. I þetta
skifti var erindið lítið til Grinda-
víkur, var víst eitthvað af varn-
ingi, sem þótti rétt að senda þá
um haustið. Veður var gott þegar
báturinn kom, en þegar hann var
nýlagstur gerði suðaustan rok og
svo vondan sjó að báðar akkeris-
keðjurnar slitnuðu. Var þá ekki
að sökum að spyrja. Odd rak á
land. En svo happalega vildi til,
að hann komst yfir alla fjöru og
lenti uppí kampi lítið brotinn og
allir mennimir komust í land ó-
hraktir. En svo fór, að sjórinn
braut hann að nokkru. Var hann
svo rifinn og fluttur um borð í
þýzka skonnortu, sem „Minna“
hét, sem var að taka annað brota-
járn til útflutnings. En nú tókst
svo illa til, að nokkru eftir að
Oddur var allur kominn þar í
lest sem brotajárn, að aftur gerði
versta veður. Þá sleit „Minnu upp
og rak hana á land, einmitt í
lendingunni í Járngerðarstaða-
hverfi. Varð þá Odddur strand
í annað sinn. Og enn var hann
fluttur út ásamt því skipi, sem
áður hafði hann í lest sinni. Svo
að ekki verður annað sagt en að
örlög Bakka-Odds hafi orðið all-
söguleg áður en lauk.
Ekki var ég svo kunnugur
Bakka-Oddi, að ég viti vélarstærð
hans eða ganghraða. Þó minnir
mig ég hafa heyrt að hann færi
mest 6 mílur á vöku. Ekki var
hann vel lagaður til gangs, frem-
ur byggður sem gott sjóskip, var
stuttur og breiður. Oft var skrít-
VlKINGUR
Anleggshúsið.
ið að sjá hann þegar hann fór
austur um lokin, því að þorsk-
hausa baggarnir voru margir og
þeim hlaðið hátt upp. Svo var
allt súrrað fast, svo ekki færi í
sjóinn. Með honum fór alltaf
fjöldi sjómanna að austan. En
aldrei varð neitt að, enda farið
gætilega. Þá var ekki kominn
þessi ofsa hraði í ferðalögin,
eins og nú á síðustu tímum.
Það má víst telja, að Bakka-
Oddur hafi verið happaskip þótt
illa færi að lokum. Sína síðustu
ferð kom hann til Grindavíkur
með varning, og fór að lokum
frá Grindavík í sína síðustu ferð
í lest annars skips sem brotajárn.
Lítið er mér kunnugt um ferð-
Innsiglingin í Hópið.
ir Odds annað en til Grindavíkur.
Þess vegna get ég ekki skrifað
samfellda sögu hans.
Þó gæti ég trúað því, að starfs-
svið hans hafi verið all-verulega
bundið við ferðir og viðskifti þar
eystra. Hann var látinn draga
vöruskipin inn á skipalægið og
út af því aftur við burtför þeirra.
Þá voru aðeins seglskip í förum
en innsigling þröng og straumur
var sagður gera seglskipum ó-
hægt að fara þar inn á seglum
eða án hjálpar.
Það bar stundum við þegar
Oddur kom fyrir Hópsnesið, að
hann hafði skip aftaní. Það var
útskipunarskip. Þá komu líka
máske nokkrir menn með til að
sjá um útskipun á fiskinum.
Líka vissi ég, að Oddur kom
með skip til pabba. Það var átt-
æringur, sem smíðaður var fyrir
austan af góðum skipasmið. Sá
hét Hallgrímur. Hann smíðaði
fleiri slík skip fyrir Grindvík-
inga og var hann í Grindavík við
þá smíði. Öll þau skip, sem hann
smíðaði voru talin ágætis fleytur,
enda byggð fyrir brimlendingu,
eins og fyrir austan.
Að lokum skal svo látin fylgja
231