Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1973, Blaðsíða 1

SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
35. ÁRGANGUR — 3. TÖLUBLAÐ 1973
Greinargerð frá Skipstjóra-
og stýrimannafélaginu Oldunni
EFNISYFIRLIT:
Greinargerð frá Skipstjóra- og
stýrimannafélaginu Öldunni 57
Vermenn í vanda
eftir sr. Gísla Brynjólfsson 60
Staðsetningarkerfi
eftir Ólaf Vignir Sigurösson 65
Bréf til Víkings 67
Skipsstrand við Básenda
árið 1881
eftir Skúla Magitússon 68
Suezskurðurinn — slagæðin í
flutningakerfinu sem dó
eftir Palle Hagmann 72
Rætt við Einar ríka um
milljarðana og fleira 74
Fréttir frá APN 76
Laumufarþeginn
eftir Otto Rung 82
Rökræður og fullyrðingar
Eftir Guöfinn Þorbjörnsson 86
Sérstætt fiskiár í Mýrdal 88
Skipshöfnin á Jóni forseta 91
Félagsmálaopnan 93
Hornblower fer til sjós
eftir C. S. Forster
Báröur Jakobsson þýddi 99
Frívaktin o. fl.
Forsíðumyndin er frá Rifi á
Snæfellsnesi.
Ljósm. Svavar G. Jónsson.
SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
Ctgefandi F. F. S. 1. Ritstjórar:
Guðmundur Jensson (áb.) og örn
Steinsson. Ritnefnd: Böðvar Stein-
þórsson, formaður Páll Guðmunds-
son, varaform., Ólafur Vignir Sig-
urðsson, Karl B. Stefánsson, Haf-
steinn Stefánsson, Bergsveinn S.
Bergsveinsson og Helgi Hallvarðs-
son. — Blaðið kemur út einu sinni
í mánuði og kostar árgangurinn
750 kr. Ritstjórn og afgreiðsla er
að Bárugötu 11, Reykjavík. Utaná-
skrift: „Víkingur“, pósthólf 425
Reykjavik. Sími 15653. Prentað í
ísafoldarprentsmiðju hf.
VÍKINGUR
Samgönguráðuneytið sendir
stjórn Öldunnar ofanígjöf í
Þjóðviljanum 16. marz s. 1. án
undirskriftar. Rökrétt afleiðing
lestrar þeirrar ofanígjafar, sem
sjómenn myndu frekar nefna „á-
gjöf eða slettu“, hlýtur að vera
sú að beina andsvörum til sam-
gönguráðherra eða ráðuneytis-
stjóra, þar sem þeir virðast grípa
til þess í vandræðum sínum og
lélegum rökstuðningi að upphefja
persónulegt skítkast í formann
Öldunnar, Loft Júl'íusson. Yfir-
lýsing Öldunnar var frá stjórn
hennar, og félagið telur 500 fé-
lagsmenn á svæði sem nær yfir
allt Reykjavíkursvæðið og ná-
grenni, Austurland með 2 félags-
deildum, annarri í Neskaupst. og
hinni í Höfn í Hornaf., Þorláks-
höfn, Eyrarbakka, Stokkseyri og
í öllum sjávarplássum við Breiða-
fjörð, svo sjá mega þeir herrar
að Loftur Júlíusson er ekki einn
á báti. Enda verður ekki séð
hvernig öryggis- og hagsmuna-
málum fiskimannafjöldskyldna
verði bjargað með persónulegu
skítkasti í einstaklinga sem vilja
leggja málum þeirra liðsinni sitt.
Benda má á að kæruleysisleg
vinnubrögð, sem virðast sem
meinlausar skvettur, geta orðið
sá brotsjór, sem hefur hinar al-
varlegustu afleiðingar í för með
sér. Vonandi eru skvettugjafar
ekki sjálfir á unganþágu, en að
því er varðar ráðherrann, fer
það eftir forsendum, sem liggja
fyrir ráðherradómi hans, en að
því er snertir ráðuneytisstj órann
þá má gera ráð fyrir að ákveð-
innar menntunar muni hafa verið
krafizt, og þar komi engin undan-
þága til greina. Af þessum mönn-
um ætti að krefjast mikillar á-
byrgðar, og ættu þeir því að forð-
ast útgáfu ómerkilegra pappíra
samkvæmt óskum og umsögnum,
sem oft eru tækifærisbundnar,
svo ekki sé meira sagt.
Reynt skal að svara ofanígjöf-
inni eftir efnislegri niðurstöðu
hennar, sem er þó óljós, full af
dylgjum og undanbrögðum, svo
sem oftast vill verða þegar reynt
er að verja slæman málstað. „Of-
anígjöfin“ gerir mikið úr hinum
tíðu sjóslysum að undanförnu,
sem orsök yfirlýsingar Öldunnar.
Þetta er rétt svo langt sem það
nær, eða finnst ráðuneytinu þau
óhöpp ekki næg ástæða til íhug-
unar um hvort alls öryggis sé gætt
að minnsta kosti lögum sam-
kvæmt, en gæta skal að því að
tugir og hundruð annarra skipa,
sem til' allrar hamingju hafa kom-
izt hjá óhöppum eru að störf-
um, og mörg með undanþágu-
menn í stöðu skipstjóra og stýri-
manna sem þurfa að vera hjá
skipunum líka og vera staðgengl-
ar skipstjóra, auk undanþágu-
manna við vélstjórn.
Við nánari athugun á upptaln-
ingu ráðuneytisins er hörmulegt
að þurfa að komast að þeirri
niðurstöðu að forsvarsmenn ráðu-
neytisins virðast ekki vita hvað
þar gerist. Hér er átt við þá stáð-
57