Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1973, Blaðsíða 43

Hornblower
fer fil sjós
eftir C. S. Forester
Báröur Jakobsson þýcldi
Innrásarförin
Hornblower og mönnum hans
heppnaðist að ná aftur til
INDEFATIGABLE, eftir að
hamingjuhjólið hafði snúizt
með allóvæntum hætti. Þegar
þeir höfðu verið þrjá daga í
opnum bát kom að þeim
franskt ræningjaskip, Pique,
og tók þá til fanga. Pique hélt
áfram að leita að kaupförum,
en hitti þá INDEFAGTIABLE
og lagði þegar á flótta undan
hinu öfluga en hægsigldara
brezka herskipi. Pique fór auð-
veldlega undan, en þá tókst
Hornblower, sem var að fyll-
ast örvæntingu yfir að glata
frelsi sínu, að kveikja í skip-
inu, þannig, að reiði þess og
segl fuðruðu upp, en stærra
skipið náði Pique þegar og
yfirbugaði. Tiltæki Hornblow-
ers forðaði honum ekki aðeins
frá átta ára fangavist, eða þar
til friður var saminn, héldur
leiddi þetta og til þess, að
þarna náðist verðmætt her-
fang, því að eldurinn varð
fljótlega slökktur, og Pique
var siðan siglt til Englands
þrátt fyrir skemmdirnar. Inde-
fcttigable tók aftur til við að
herja á hvert það franskt skip,
sem vogaði sér úr höfn.
VÍKINGUE
Að þessu sinni var úlfurinn á
vakki utan við fjárkvíarnar.
Indefagtiable hafði elt frönsku
korvettuna Papillon inn í mynni
Girondeár, og var að reyna að
finna leið til þess að komast að
korvettunni þar sem hún lá fyrir
akkerum varin af fallbyssum við
hafnarmynnið. Pellew skipherra
fór eins grunnt og hann þorði,
reyndar þangað til skot frá virkj-
unum sögðu honum umbúðalaust
að halda sér í hæfilegri fjarlægð,
en liann starði lengi á korvettuna
í kíki sínum. Síðan skipaði hann
aó sigla skipinu frá landi, reynd-
ar úr landsýn. Hann vonaði að
brottför hans gæfi Frökkum svo
rnikið öryggi, að það yrði ekki
réttlætanlegt, því að hann hafði
engan veginn í hyggju að láta
þá afskiptalausa.
Hornblower miðskipsmaður
labbaði um hálfþilj urnar á hlé-
borða, svo sem byrjaði ótiginni
stöðu hans sem yngri foringja á
verði, þegar Kennedy miðskips-
maður kom til hans síðarihluta
dags, og hafði að flytja boð frá
skipherra um að snæða með hon-
um kvöldverð.
Kennedy strauk fingri um nef-
ið.
„Eitthvað á seiði nú,“ sagði
hann, og ég býst við að við fá-
um að vita hvað það er einhvern
daginn.“
Það var þó ekkert merki um
það, að neitt væri í bígerð meðan
verður var snæddur í hinum stóra
sal Indefategable. Pellew var
hinn kurteisi gestgjafi við borðs-
endann. Samtal var óþvingað
meðal hinna el'dri foringja Ecc-
less og Cahdds, og siglingafræð-
ingnum Soamesar, en Hornblow-
er og hinn miðskipsmaðurinn,
Mallory, sem var þó tveim árum
eldri, þögðu eins og vera bar, og
gafst þar með næði til þess að
gera matnum þeim mun betri skil,
en hann var stórum betri heldur
en það, sem miðskipsmenn áttu
að venjast.
,,Má ég skála við yður, Horn-
blower,“ sagði Pellew og lyfti
glasi sínu.
Hornblower reyndi að hneigja
sig hofmannlega í sætinu um leið
og hann lyfti glasi sínu. Hann
saup varlega á, því að hann hafði
snemma orðið þess áskynja, að
hann þoldi lítið, og honum var illa
við að finna á sér.
Borð voru rudd og nú biðu
menn með nokkurri eftirvænt-
ingu þess sem Pellew myndi
segja.
„Jæja, herra Soames,“ sagði
Pellew, „við skulum líta á kort-
ið.“
Þetta var kort af mynni Gir-
ondeár með dýptarlínum, og ein-
hver hafði sett hringi um byssu-
stæðin á landi.
„Papillon,“ sagði Pellew og
reyndi ekki að bera það fram á
frönsku, „liggur hérna. Herra
Soames hefur miðað það ná-
kvæmlega."
Skipherrann benti á kross, sem
settur hafði verið á kortið, langt
inni í mynninu.
„Þið, herrar mínir,“ hélt Pell-
ew áfram, „farið þangað á bátum
til þess að sækja korvettuna."
Þarna kom það. Það átti að
gera innrás.
„Herra Eccles verður foring-
inn. Ég ætla að biðja hann að
skýra ykkur frá því, hver ráða-
gerðin er.“
Hinn gráhærði foringi, sem þó
hafði furðulega undarleg augu,
l'eit á hina.
Ég hef stórbátinn,“ sagði hann,
„og herra Soames teinæringinn,
en herra Chadd og herra Mallory
smærri bátana, og herra Horn-
blower verður með léttbátinn.
Allir bátarnir nema herra Horn-
blowers, hafa undirforingja
me.“
Það var heldur ekki nauðsyn-
legt fyrir léttbátinn með sjö
manna áhöfn, en stærri bátarnir
tveir mundu hafa um þrjátíu
menn hvor, hinir tveir minni um
tuttugu menn. Þetta var allmikill
mannafli, næstum helmingur af
áhöfn skipsins.
„Já, þetta er herskip," sagði
Eccless til skýringar, og las hugs-
anir þeirra. „Ekki kaupfar. Tíu
byssur á hvort borð, og full
99