Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1973, Side 1

SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
35. ÁRGANGUR — 5. TÖLUBLAÐ 1973
EFNISYFIRLIT:
bls.
Smíðagallar
Örn Steinsson 153
Sjómannadagsræða sjávar-
útvegsráðherra
Lúðvíks Jósepssonar 154
Heimsókn í Yélaverkstæði
Sigurðar Sveinbjörnssonar
Jónas Guðmundsson 157
Eftir undarlegum leiðum
Hallgrímur Jónsson þýddi 160
Skólaslit Stýrimannaskólans í
Reykjavík 163
Enn um undanþágumálin 165
Dagur um borð í r/s Bjarna
Sæmundssyni
Halldór Halldórsson 166
Bæta þarf sjónvarpsskilyrðin
á miðunum
Sigurpáll Sigurpálsson,
vélstjóri 168
Grímukiædd hjúkrunarkona
P. Björnsson G. frá Rifi 170
Upphaf landgrunnskenningar
(Framhald)
dr. Gunnlaugur Þórðarson 179
Upphaf sjómannafræðslu
við Eyjafjörð
Jónas Þorsteinsson 184
Úr leiðarbók lífs mins
Gísli Kolbeinsson
tók saman 188
Hornblower fer til sjós
Bárður Jakobsson þýddi 191
Frívaktin o. fl.
Forsíðumyndin er af ufsaveiði
á Siglufirði
Ljósm. Snorri 'Snorrason.
SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
Útgefandi F. F. S. í. Ritstjórar:
Guðmundur Jensson (áb.) og örn
Steinsson. Ritnefnd: Böðvar Stein-
þórsson, formaður Páll Guðmunds-
son, varaform., Ólafur Vignir Sig-
urðsson, Ingólfur S. Ingólfss., Haf-
steinn Stefánsson, Bergsveinn S.
Bergsveinsson og Helgi Hallvarðs-
son. — Blaðið kemur út einu sinni
í mánuði og kostar árgangurinn
750 kr. Ritstjórn og afgreiðsla er
að Bárugötu 11, Reykjavík. Utaná-
skrift: „Víkingur", pósthólf 425
Reykjavík. Sfmi 1 5653. Prentað i
Isafoldarprentsmiðju hf.
VÍKINGUR
Örn Steinsson:
Smíðagallar
Ekki er hægt að segja annað,
þrátt fyrir hið sorglega hernaðar-
ástand á miðunum, en að vor ríki í
sjávarútvegi okkar. Hvert skipið
öðru glæsilegra kemur nú að landi.
— Sannkölluð nýsköpun. — En þótt
skipin séu stór og fríð, er ekki að
leyna, að um margt bera menn kvíð-
boga fyrir og þá ekki sízt í þeim
efnum, hvort skipin eru öll svo vel
úr garði gerð sem sýnist. Bilanir og
handvömm gera vart við sig í stærri
stíl en eðlilegt má teljast. Slíkt má
ekki fara hjá, án þess að komast
fyrir með ítarlegri rannsókn hvað
veldur.
Öll þessi skip eru smíðuð fyrir
opinbert fé — þjóðin er því í reynd
eigandi þeirra og á kröfu á að fá að
vita hvers vegna svona mikil hand-
vömm getur átt sér stað, eins og
t. d. í Spánartogurunum nýju.
Hvernig má vera að skip haldi úr
höfn með smurolíugeymslur fullar
af skít? Hvers vegna eru raflagnir
of grannar? Hvers vegna er einangr-
un léleg o. fl., o. fl.?
Eftir hvaða flokkunarkerfi eru
skipin raunverulega smíðuð? Norska
Veritas, brezka Lloyds eða sam-
krulli Siglingamálastofnunarinnar
íslenzku? Hverjir annast eftirlitið
og hvernig er það framkvæmt? Allt
eru þetta brennandi spumingar, sem
almenningur á kröfu á að fá svör
við.
Annað atriði er lika fróðlegt að
fá að vita hverjir það eru, sem ráða
vélbúnaði og tækjum nýrra skipa
okkar. Eru það businessmenn eða
tæknifróðir sérfræðingar?
Já, svona má endalaust spyrja, en
sennilega fæst þó ekkert heiðarlegt
svar. Allir vilja vera stikkfrí, þegar
eitthvað mislukkast. Mistökin, sem
gera vart við sig, eiga þó oft rætur
sínar að rekja til of mikils ákafa
b. e. þeirrar stefnu, sem of oft er
ofan á hjá okkur íslendingum, að
gera ekkert í endurnýjun atvinnu-
tækja um langan aldur en rjúka svo
skyndilega upp til handa og fóta og
hrúga upp tækjum í einu vetfangi,
þegar í óefni er komið.
Þessari stefnu verður að linna og
taka upp hægfara þróun en stöðuga
í endumýjun skipaflota okkar.
Tækniþekking og smíðakunnátta er
komin á mjög hátt stig hér innan-
lands. Okkur ber skylda til að hlúa
að þessu og beina smíði skipa sem
mest að innlendum stöðvum. Verði
hægfara stöðugri þróun komið á er
enginn vandi að smíða öl] okkar
skip hér heima fyrir sama prís og
jafnvel lægri en erlendis gerist.
Smíði íslenzku skipanna sýnir sig
sízt lakari en þeirra erlendu.
Eftirliti er miklu betra að koma
við hér heima, auk þess sem menn
em til staðar er gjörþekkja allar
aðstæður.
Nauðsynlegt er að koma upp
tæknistofnun, sem raunverulega er
hægt að kalla því nafni. Fast starfs-
lið þarf kannski ekki að vera fjöl-
mennt, en sjálfsagt að hafa ráð-
gjafanefnd, sem kæmi saman öðru
hverju til að ræða hvað efst er á
baugi í tæknimálum. I nefndinni
ættu sæti útgerðarmenn, skipstjór-
ar, vélstjórar með mikla reynslu,
kennarar við vélskóla og tækniskóla,
tæknimenn á radíósviði og verk-
fræðingar, svo að eitthvað sé nefnt.
Þannig á fámenn, fátæk þjóð að
vinna saman og koma í veg fyrir að
dýrmætt fé fari forgörðum í mis-
lukkuð atvinnutæki.
153