Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1973, Blaðsíða 15

kennarinn sá, hafi ekki verið ann-
að en eitthvert helvítis gervi-
tung-lið. Minnir þetta óneitan-
lega á það sem henti Sveinbjörn
Egilsson, þegar hann var á
norsku seglskipi upp úr síðustu
aldamótum. En þá sá hann að
eyja var merkt á sjókortið og
sigldi hann eftir því, en þeir voru
á siglingu á dönsku sundunum.
Þegar svo skipstjórinn fer að
gera athugasemdir við sigling-
una, þá segir Sveinbjörn frá því,
að það sé merkt eyja á sjókort-
inu á leið skipsins. Skipstjórinn
verður þá hinn reiðasti og blæs
eyjuna í burtu af sjókortinu með
þeim ummælum að þetta sé bara
flugnaskítur. — Einhver töf mun
hafa orðið af þessu, en mótvind-
ur var.
En þetta var nú útúrdúr.
Þegar komið var á Hafnaleir-
inn var trollið látið fara og tog-
að á meðan mannskapurinn borð-
aði. Ekki veit ég hvort trollið var
látið fara til þess að menn
fengju í soðið eða hvort það var
til að leggja eitthvað af mörk-
Þorsteinn Vilhelmsson frá Akureyri
leysir frá pokanum.
Tveir góðir að norðan, Árni Bjarnason og Þorsteinn Vilhelmsson,
báðir frá Akureyri.
um til íslenzkra hafrannsókna.
En hvað með það, þetta voru um
5—600 kg af alls konar fiski,
kola, ufsa, ýsu, þorski og jafnvel
nokkrar síldar flutu með. Þegar
menn fóru svo að gramsa, voru
athafnirnar slikar, að ég held að.
ég geti aðeins líkt þeim við það
þegar beljum er hleypt út á vor-
in.
Eftir halið var svo farið að
dóla heim á leið. Ýmsir úr áhöfn-
inni höfðu nú sýnt okkur skipið
hátt og lágt og er vissulega á-
nægjulegt að við íslendingar
skulum eiga svona glæsilegt haf-
rannsóknarskip. Nú gerði sólin
okkur þann grikk að láta sjá sig.
Voru nú allir látnir mæla hæð
hennar og þar sem við vorum ná-
lægt landi, voru einnig nokkur
lárétt horn tekin. Að þessu loknu
var síðan haldið til Reykjavíkur
og komið þangað um kvöldmatar-
leytið að lokinni ánægjulegri
ferð.
Ósjálfrátt verður manni hugs-
að til þeirra manna, sem eru á
undanþágum og koma ekki í skól-
Ásmundur Sveinsson, Rvík, við
rannsóknastörf.
ann. Ekki fara þeir svona ferðir
og ekki njóta þeir t. d. kunnáttu
Þorsteins Gíslasonar í meðferð
astiks o. s. frv. En nú eru miklar
blikur á lofti í undanþágumálun-
um og er freistandi að halda að
það hilli undir einhverja lausn á
þeim málum.
Að lokum skal það tekið fram,
að myndirnar sem hér fylgja eru
teknar af Ólafi G. Ársælssyni frá
Hornafirði, og kunnum við hon-
um beztu þakkir fyrir.
Halldór Halldórsson.
VÍKINGUE
167