Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1973, Page 1

SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
35. ÁRGANGUR — 7.-8. TÖLUBLAÐ 1973
Guöm. Jensson:
Hallgrímnr Jónsson
yfirvélstjóri
EFNISYFIRLIT:
bls.
Hallgrímur Jónsson,
yfirvélstjóri, látinn
G. Jensson 249
Skólaslit Stýrimannaskólans
í Vestmannaeyjum 251
Smásögur eftir
Pétur Björnsson G. frá Rifi 254
Sjómannadagurinn í
Reykjavík 1973
Guömundur Hallvarðsson 258
Verður fiski- og útflutnings-
höfn í Mýrdal?
Gunnar Magnússon
frá Reynisdal 260
Þegar Texaco Oklahoma fórst
Gísli Kolbeinsson þýddi 268
Siglingatækni víkinga 269
Botnvörpur með háu netopi
Guöni Þorsteinsson
fiskifrϚingur 278
Fréttir frá APN 285
Þjóðarhneyksli
Guöfinnur Þorbjörnsson 291
Einvígið, smásaga
eftir A. Ropp.
G. Jensson þýddi 292
Hornblower fer til sjós
Báröur Jakobsson þýddi 297
Frívaktin o. fl.
Forsíðumyndin er frá höfninni
í Vestmannaeyjum.
Myndina tók
Snorri Snorrason yngri.
SJÓMANNABLAÐIÐ
VÍKINGUR
Cítgefandi F. F. S. 1. Ritstjórar:
Guðmundur Jensson (áb.) og örn
Steinsson. Ritnefnd: Böðvar Stein-
þórsson, formaður, Páll Guðmunds-
son, varaform., Ólafur Vignir Sig-
urðsson, Ingólfur S. Ingólfss., Haf-
steinn Stefánsson, Bergsveinn S.
Bergsveinsson og Helgi Hallvarðs-
son. — Blaðið kemur út einu sinni
í mánuði og kostar árgangurinn
750 kr. Ritstjórn og afgreiðsla er
að Bárugötu 11, Reykjavík. Utaná-
skrift: „Víkingur", pósthólf 425
Reykjavík. Sími 1 5653. Prentað í
lsafoldarprentsmiðju hf.
,,Úr atlotum hins daglega lífs,
menn draga sinn skapgeröaróð.“
(E. Ben.)
Frá upphafi vega hefur ís-
lenzka þjóðin átt þau sérein-
kenni, að varðveita og halda á
loft minningu og staðgóðum sögn-
um um þá menn og konur, sem
borið hafa höfuð og herðar yfir
sína samtíð; hafa haft djúp áhrif
á samfélag sitt og lagt mikils-
verðan skerf af mörkum til þess,
að móta framtíð þess, andlega og
veraldlega séð, oft og tíðum á
mjög áhrifaríkan hátt.
Mannfæð og einangrun þjóð-
arinnar öldum saman, hefur ver-
ið meginorsök þess, að saga henn-
ar hefur á ýmsa lund skipazt á
þennan hátt.
Hefur lífssaga ótal margra ein-
staklinga allt frá öndverðu átt
slíkan þátt í að skipta sköpum í
atvinnuháttum Islendinga, að með
eindæmum má teljast í sögu einn-
ai' þjóðar.
Þessi örstutta svipsýn kom mér
í hug, þegar ég nú með nokkrum
orðum minnist eins nýlátins for-
ystumanns íslenzkrar sjómanna-
stéttar, Hallgríms Jónssonar yf-
iivélstjóra.
Enda þótt ævi hans væri á yfir-
borðinu ekki sérstaklega við-
burðarík, eða bæri hátt, sögulega
séð, þarf ekki djúpt að skyggnast
til að komast að raun um, að þar
var einn af þeim mönnum á ferð,
sem með gáfum og atgervi átti
sinn ómælda þátt í að stuðla að og
Hallgrímur Jónsson
yfirvélstjóri.
standa einna fremst í ekki ómerk-
ari þætti íslenzks atvinnulífs en
tækniþróun sjávarútvegsins og
uppbyggingu félagslegrar sam-
hyggju sjómannastéttarinnar, allt
frá þeim tímum, er vélaöldin hóf
innreið sína á landi hér uppúr
aldamótunum; að atvinnuhættir
landsmanna tóku stökkbreyting-
um í áföngum, frá aldagömlum
og frumstæðum tækjum, til
þeirra háþróuðu og sjálfvirku
véla og rafeindatækja, sem við nú
lítum augum á líðandi stund og
þar sem engin kyrrstaða virðist
sjáanleg.
Hallgrímur Jónsson lézt 29.
júní s.l. á 84. aldursári, fæddur
5. apríl 1890 að Móabúð í Eyrar-
sveit á Snæfellsnesi, sonur hjón-
anna Guðrúnar Hallgrímsdóttur