Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1973, Blaðsíða 27

JÓN STEINGRÍMSSON, skipstjóri:
TAHITI
Jón Steingrímsson, skipstjóri.
Galapagagos 17. ágúst 1973.
Margir hafa spurt mig hvar
mér hafi þótt fallegast og
skemmtilegast að koma, þá hef ég
átt erfitt með að svara.
Það er auðvitað enginn algild-
ur mælikvarði til á slíkt, hinsveg-
ar orka hinar ýmsu staðir mis-
munandi á fegurðarskyn hvers og
eins. Líklegt tel ég þó að öllum
finnist okkur ættjörðin fegurst og
einkum þeim er þurfa að dveljast
erlendis af ýmsum ástæðum. Það
var einusinni merkur maður, sem
mælti svo að sig langaði að líta
Napoli og deyja svo. Ég vona að
honum hafi orðið að ósk sinni.
Árið 1954 var ég með m/s „Tungu-
foss“ í Miðjarðarhafsferð og var
farið á marga fagra staði. Einn
farþeganna var hinn góðkunni
VÍKINGUR
sýslumaður Júlíus Havsteen, sem
reyndar skrifaði um þetta ferða-
lag í ,,Víkinginn“ skömmu seinna.
Daginn sem við komum til Napoli
var alveg ljómandi gott veður
eins og þar er títt. Ég lagði smá
lykkju á leiðina til þess að sýna
Júlíusi eyna Capri og spurði hann
hvort við ættum ekki að sigla inn
í bláa hellirinn. Hann taldi það
of mikið umstang, því þá þyrftum
við að fella möstrin.
Við skoðuðum svo Napoli, sem
var þó ekki neitt endanlegt tak-
mark fyrir okkur, við áttum eftir
að skoða ýmislegt um allar jarðir
fyrir okkar daga.
1 siglingum mínum hef ég forð-
ast að ráða mig á skip sem eru
í föstum ferðum, það er ekki við
mitt hæfi. Ég hef verið einstak-
lega heppinn með skipaval og
þess vegna komist víða og kynnst
mörgum skemmtilegum stöðum.
Nú loksins er svo komið að ég get
talið einn stað bera af öllum öðr-
um. Það er Tahiti ásamt Moorea
í frönsku Polynesíu í Kyrrahafi.
Tahiti er stærst eyjanna og
liggur miðsvæðis milli Ástralíu,
Kalifomíu og S-Ameríku. Svæði
fi-önsku Polynesíu er á stærð við
Evrópu án Rússlands. Eyjaklas-
arnir heita Isles de la Siciété
(með Tahiti), Marquesas, Tua-
motos, Gambiers og Australs sem
telja samtals 130 eyjar. Eftir
manntali 1971 eru íbúarnir 120
þús. í frönsku Polynesíu, þar af
meir en helmingurinn sem býr á
Tahiti. Polynesar af Maori kyni
eni 77%, af Asíu uppruna 9%
og Evrópu uppruna 14%.
Eyjarnar í Kyrrahafi eru ann-
aðhvort goseyjar eða kóraleyjar.
Kóraleyjarnar eru lágar og
hringmyndaðar með lón í miðju
og oft eru skipgeng sund inn í
lónin. Það er mikið af fiski og
gróðri í lónunum en fiskurinn oft
eitraður. Það er hann þó ekki á
miðum frá Tahiti sem hefur lokað
lón, sem er fullt af vel ætum fiski,
sem bragðast líkt og lax. Goseyj-
arnar standa oft eins og gaddar
upp úr hafinu, brattar og ómann-
gengar. Þær stærri hafa þó nokk-
urt undirlendi. Víðast hvar hafa
þær líka kóralrif meðfram strönd-
inni, oftast 1—2 mílur frá landi.
Það var spánskur skipstjóri
sem fyrstur sá Isles de la Société
svo vitað sé. Það var árið 1606.
Landkönnunarferðum Spánverja
á þeim tímum var ekki haldið á
lofti og því flestum ókunnar. Þeg-
ar Georg III sendi Capt. Wallis á
skipinu „Dolphin" árið 1767 í
landfundaleiðangur í Suðurhöf-
um, kom hann til Tahiti 19. júní
og er þá fyrst talið að hún hafi
verið fundin. Hann skýrði hana
King George eyju.
2. apiúl 1768 kom þar M. de
Bougainville á frönsku freigát-
unni „Boueuse" ásamt birgða-
skipi. Hann skýrði eyjuna Nouv-
elle Cythere og fór þaðan 12 dög-
um seinna. Næsta heimsókn, gerð
1769, var veigamest, ekki aðeins
vegna athyglinnar sem hún vakti
á þessum eyjum, heldur var ætl-
unin að fylla í eyður vísindanna.
Venus átti að ganga fyrir sólu og
það var talið ráðlegast að gera
athuganir samtímis frá sem fjar-
lægustu stöðum á jörðinni þegar
þessi fátíði atburður ætti sér stað.
Captain Cook, (sem þá var
Lieutenant) var sendur til Tahiti
með hóp vísindamanna á skipinu
„Endavour.“
Þegar Venus gekk fyrir sólu 3.
júní 1769 voru þeir staddir á N.-
enda eyjarinnar sem varð svo
einhver öruggasta staðarákvörð-
379