Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1983, Qupperneq 63

sveitir og Lási starði í land, hann
gleymdi sér og Gísli kont, þú færð
ekki loðnu ef þú glápir þig þarna í
land, nei það er ekkert unt annað að
ræða en Sigurð eða Eldborgina og
Gísli hló, Lási muldraði ætli verði
ekki bið á því.
Jæja kallinn sagði Gísli, er þig farið
að langa heim í fjóshauginn eða er
stelpa með í spilinu, þá held ég að þú
ættir að halda þig sem lengst frá
sveitinni. Að ánetjasl kvenmanni.
komast á fast var eitthvað það versta
sem hent gat nokkurn mann að áliti
Gísla.
Lási breytti um umræðuefni, Gísli
minn ætli sé ekki rétt að baxa hjá vél-
stjórunum og strjúka yfir gólfin í vél-
inni áður en við komurn í höfn.
Ætli það ekki sagði Gísli, taktu
klefana, ég skal taka gólfin og þeir
snéru aftur að störfunum.
Lása var órótt, þegar deginum var
lokið tók hann óvenju vel til í klefa
sínum, þeir yrðu fyrir hádegi í
Reykjavík. Hann svaf lítið um nótl-
ina, fór upp í brú. Hanni var á vakt,
það var gott að tala við Hanna.
Ég er að hugsa um að hætta sagði
Lási, taka til við búskapinn, pabbi er
orðinn þreyttur. Já, sagði Hanni, það
er engin framtíð í þessu nema fara í
skóla og svo er þetta að verða eins og
færibandavinna síðan gámarnir
komu, allavega á áætlunarskipunum.
Það er áreiðanlega notalegra að
nudda yfir rollum eða refum sagði
Hanni sem vissi um loðdýraáhuga
Lása.
Ég hef ekki getað sofnað sagði Lási,
það er víst að hrökkva eða stökkva,
þetta er lítið en gott bú heima og ég
gæti líka fengið ntér nokkrar læður.
Þeir eiga gott sem hafa eitthvað
öruggt að snúa sér að í landi sagði
Hanni.
Það er víst best að reyna að bæla sig
aftur sagði Lási og fór niður í klefa
sinn, það hafði verið gott að tala við
Hanna, hann sofnaði undir morgun.
Eftir morgunverðinn tilkynnti hann
fyrsta meistara að nú væri hann hætt-
ur, hann ætti bæði frídaga inni og
sumarleyfið og fyrsti meistari óskaði
honum velgengni í sveitinni, maður
lítur kannski við fyrir vestan ef maður
á leið um.
Raggi frændi hans var mættur í
VÍKINGUR
Sundahöfn, með jeppann þegar lagt
var uppað.
Hjálpaðu mér með dótið, ég er að
hætta, ég er að fara heim, ég ætla að
fara að búa, hann romsaði þessu
uppúr sér, Raggi brosti, ég reiknaði
nú alltaf með því.
Hann kvaddi skipsfélagana, sumir
voru undrandi, Hanni og Nonni gantli
óskuðu honunt alls góðs og héldu
lengi í hendi hans.
Gísli kvaddi hann hlýlega og sagði
lágt, ætli Buickinn rati ekki vestur
einhvern daginn í sumar, upphátt
sagði hann og þú passar þig á stelp-
unum í sveitinni, þær eru alveg vit-
lausar í þessa stráka á farskipunum,
og Gísli glotti.
Hann var korninn á leið út úr bæn-
um en stoppaði í Ártúnsbrekkunni hjá
Nesti, fyllti upp tankinn og gætti að
olíunni og vatni á 307 kúbika vélinni,
hann var búinn að eiga bílinn í ár og
gaf honum vel inn er hann renndi upp
vesturlandsveginn.
Hann kveikti á útvarpinu, það voru
óskalög og einhver bað um, „Þú sem í
fjarlægð“ og honum varð hugsað til
Ásu í Nesi. Hann ók Bröttubrekku,
það var styttra en vestur Mýrar og
bíllinn aflmikill og munaði ekki um
brekkurnar, ferðin gekk vel, hann ók
inn í sýsluna í fjarðarbotninum og
ekki leið að löngu uns hann var kom-
inn fram á melana þar sem kaupfé-
lagið stóð, þaðan sá hann heim en
renndi bílnum upp að kaupfélaginu
og gekk inn og verslaði eitthvað svona
til málamynda.
Ása var við afgreiðsluborðið og
heilsaði honum hlýlega, ertu kominn
heint í frí, nei ég er hættur á sjónum,
svaraði hann og sá að það kom gleði-
glampi í augu hennar, þá sér rnaður
þig eitthvað á næstunni sagði hún, ég
býst nú við því, sagði hann og þau
brostu.
Það var stutt heim, hann ók létt og
þegar hann ók af þjóðveginum niður
að opnu hliðinu kom Kolur hlaup-
andi á móti bílnum.
Pabbi hans var að bogra við
traktorinn heima á hlaðinu og þegar
hann sá hver var kominn rétti hann úr
sér, strauk bakið með handarbakinu
og gekk að bílnum, það var eftir-
vænting í svipnum, hann sá að mikill
farangur var í bílnum og spurði. jæja
ertu kominn heim, já, ég er hættur á
sjónum, sagði Lási og þeir föðmuðust
feðgarnir.
Er ekki rétt að við göngum í bæinn
og segjum fréttirnar sagði faðir hans,
hún hefur nú alltaf verið að bíða eftir
þessum fréttum.
Þau sátu uppi fram á nótt, ræddu
málin og gerðu áætlanir og það var
hamingja í bænum.
63