Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1985, Blaðsíða 28

Nesskip
Systurskipin Suðurland
og Vesturland hin nýrri.
Þau eru einu íslensku
skipin, sem eru smíðuó
samkvæmt itrustu kröf-
umumsiglingaríis.
veStURLANO
S*lT3AimMUtS*
Loks verða
flutningsgjöld að
vera í algjöru lág-
marki, og slíktnæst
ekki nema með
góðri nýtingu
skipanna og hag-
kvæmum rekstri.
28 Víkingur
var slík að hún flokkaðist undir
stórflutninga með „Bulk Carri-
ers“, sem við höfum einfald-
lega kallaö stórflutningaskip.
En það kom líka í Ijós, að
verksmiðjur á borð við Járn-
blendiverksmiðjuna á Grund-
artanga krefjast mikils af
farmflytjandanum hvað varðar
öryggi og sveigjanleika. Það
er erfitt að útskýra þetta i
stuttu máli, en meðal þeirra
atriða sem þarna koma inn í er
að skipafélagið veröur að hafa
möguleika til aö hafa skip til
lestunar þegar verksmiöjan
getur afhent vöruna og skipað
út. Flest hráefnin eru nefni-
lega sérframleidd og ekki allt-
af til á lager þegar skipinu
hentar best. Þá verður skipa-
félagið sjálft að bera biðtíma
ef vara er ekki tilbúin, eða vera
fært um að afla skipinu farms i
stutta ferð til að komast hjá
tjóni. Loks verða flutnings-
gjöld að vera i algjöru lágmarki
og slíkt næst ekki nema með
góðri nýtingu skipanna og
hagkvæmni i rekstri.
Okkur varð Ijóst, þegar við
höfðum skoöað flutningaþörf
Islenska járnblendifélagsins,
aö ekkert íslenskt skipafélag
myndi geta leyst þetta verk-
efni og flutningarnir myndu
þess vegna lenda í höndum
erlendra skipafélaga ef ekki
yrði fundin leið til að fullnægja
þeim kröfum sem okkur var
Ijóst að íslenska járnblendifé-
lagið myndi óhjákvæmilega
gera til flutningafélagsins. Við
sáum aðeins eina leið út úr
dæminu; að leita samvinnu við
erlent skipafélag sem hefði
með höndum langtímasamn-
inga frá meginlandi Evrópu til
N-Noregs, auk annarra stór-
flutninga milli Evrópuhafna
sem við hefðum aðgang að til
uppfyllingar. Auk þess þurfti
erlenda félagið að geta lagt til
viðbótarskip þegar þeirra væri
þörf.
Allt leiddi þetta síðan til
þess að við stofnuðum fyrir-
tækið Isskip hf. i júni 1977 í fé-
lagi við Kristian Jebsen Rederi
A/S i Bergen. Nesskip eiga
60% i þessu félagi en norska
félagiö 40%.
í framhaldi af stofnun ís-
skipa keypti félagið 4.500
tonna stórflutningaskip og var
þvi gefið nafnið ísnes.
Það kom í Ijós, þegar opnuð
voru tilboð i flutninga járn-
blendiverksmiðjunnar á
Grundartanga, aö mat okkar
hafði verið rétt, þvi við vorum
með hagstæðasta tilboðið og
fengum þessa flutninga."
— Eitthvað minnir mig að
þið væruð sakaðir um niður-
boð i sambandi við þetta út-
boð.
„Já, já, stóru skipafélögin
urðu óhress með niðurstöð-
una. En ég get sagt frá þvi hér,
að forráðamenn íslenska
járnblendifélagsins hafa sagt
mér að hefði okkar tilboð ekki
legið fyrir, hefði legið beint við
að ganga að tilboði norsks út-
gerðarfélags, sem einnig sér-
hæfir sig í stórflutningum."
Langsiglingar
erlendis
Isnesið kom ekki heim til ís-
lands fyrr en i febrúar 1979, er