Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1985, Blaðsíða 63

Þorvalkdur Axelsson er viömælandi okkar um öryggis-
mál sjómanna. Þorvaldur er erindreki S.V.F.Í. og annast
öryggisfræðslu sjómanna og hann bar hita og þunga
þessa námskeiðs.
Haraldur Henrýsson forseti Slysavarnafélags íslands setti þetta fyrsta
námskeið sinnar tegundar með ræöu og lagði þunga áherslu á nayðsyn
þess að auka mjög fræðslu og þjálfun sjómanna í öryggismálum og slysa-
vörnum.
eru svona námskeiö ekki
aðeins nauösyn heldur ættu
þau aö veraskylda".
STCW-reglurnar eru í
gildi
í apríl á síöasta ári gengu í
gildi erlendis svonefndar
STCW-reglur Alþjóða sigl-
ingamálastofnunarinnar.
Reglur þessar eru nú einnig
gengnar í gildi hér á landi og
rennur aölögunartíminn út í
apríl 1989. STCW-reglurnar
fela í sér að allir sem eru í
áhöfn skips verða að hafa
fengið fræðslu í björgunar-
og öryggismálum. Einnig að
hægt er að stöðva skip í er-
lendri höfn, þar sem þessar
reglur eru í gildi, ef grunur
leikur á um að áhöfnin sé
ekki eins vel uppfrædd og
skyldi. Undirslíkum kringum-
stæðum skulu stjórnvöld við-
komandi lands hlutast um að
skipið láti ekki úr höfn fyrr en
bætt hefur verið úr vankunn-
áttu skipshafnarinnar.
Ég spuröi Þorvald hvernig
honum litist á þetta.
„Mjög vel. En þaö er
auöséö, aö til þess aö dæmiö
gangi upp hvaö varðar is-
lenska sjómenn verður að
auka hér mjög allt námskeiöa-
hald og þá um leið aö þæta úr
þvi aögeröarleysi sem nú háir
slikri starfsemi. Eöa hvernig
eigum viö annars aö komast
yfir þaö aö uppfræöa alla is-
lenska sjómenn á fjórum
árum? Þaö er útilokað meö
þeim vinnuþrögöum sem
tiökast og þeirri aöstööu sem
fyrirhendier.
En úr því aö þú nefnir þetta
er rétt að minna á aö i júlí á
næsta ári gengur i gildi III. kafli
SOLAS-samkomulagsins, þar
sem kveðið er á um björgunar-
og öryggisþúnaö í flutninga-
skipum, þjörgunarþúninga og
æfingar skipshafnar.
Aö lokum er svo rétt aö
minna á aö um næstu áramót
ganga i gildi mjög hertar reglur
um viövörunarkerfi og slökkvi-
búnaö i íslenskum fiskiskip-
um. Þær reglur munu siðar ná
til allra íslenskra skipa niður
aö 15 metra lengd.
Ég get ekki stillt mig um aö
segja frá því hér, aö það hefur
oft vakiö furöu mína, hve út-
gerðarmenn hafa trassaö aö
koma fyrir t.d. samræmdum
reyk- og hitaskynjurum um
borð i skipum sinum. Þessi
kerfi eru þannig útbúin aö, ef
t.d. kviknar i vélarrúminu, þá
emjar ekki aöeins reykskynj-
ari þar, þar sem enginn er
kannski staddur eöa heyrir til,
heldur glymja bjöllur um allt
skip. Á þar til gerðri töflu sést
svo hvar eldsupptökin eru,
þannig aö enginn tími fer til
spillis. Þessi tæki eru tiltölu-
lega ódýr og auöveld i upp-
setningu.
Ef litið er til annarra björg-
unartækja má víöa sjá hryggi-
leg dæmi um trassaskap. T.d.
reyndu í vetur þrír menn frá
Siglingamálastofnun, þar á
meðal siglingamálastjóri sjálf-
ur, að losa björgunarhring viö
skutrennu eins skuttogarans
okkar. En hringurinn var svo
fast laminn niður i höldu sína
aö þeim tókst ekki að ná hon-
um upp, þrátt fyrir itrekaðar til-
raunir. Þetta var viö bestu aö-
stæöur viö bryggju. Hvaö heföi
gerst ef maður heföi farið í
sjóinn úti á miðum?"
— hm
... þaðhefuroft
vakið furðu mína,
hve útgerðarmenn
hafa trassað að
koma fyrir
samræmdum
reyk- og hita-
skynjurum um
borð ískipum
sínum.
Víkingur 63