Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1987, Qupperneq 136

Stundum
Þaö kom m.a. í hlut Ing-
ólfs Stefánssonar aö
standa á oddinum í
kjarabaráttu. Þegar
verkföll hamla sigling-
um safnast oft mörg
skip á ytri höfnina í
Reykjavík.
/ sjálfu sér var ég
ekki í stakk búirm
til aö taka þetta
starfaö mér. Þaö
ermeira en aö
segja þaö aö taka
aö sérsvona stórt
samband.
136 VÍKINGUR
þar til hann var seldur til Fær-
eyja. Á þessum árum var ég
til skiptis 1. eða 2. stýrimað-
ur. Svo komu nýsköpunar-
togararnir og ég lenti á skip-
um frá Neskaupstað í 6 ár,
fyrst á á Agli Rauða i 2 ár og
svo varð ég skipstjóri á
Goðanesinu og var það þar til
ég fluttist til Reykjavikur
1953. Að vísu átti ég aldrei
lögheimili fyrir austan og
konan var hér yfir veturinn og
það var ekki hægt að hafa
þetta svona. Þegar til Reykja-
vikur kom varð ég skipstjóri á
Mars í nokkra mánuöi en fór
svo til Bæjarútgerðar Reykja-
víkur og var skipstjóri á tog-
urum BÚR þar til ég hætti á
sjónum 1958.“
— Af hverju hættirðu ?
„Ég veit ekki hvort ég á að
vera aö rifja það upp. Jæja,
það var þannig að ég ætlaði
aö taka mór frí og vildi fá að
ráða þvi að 1. stýrimaður
minn leysti mig af. Jón Axel
Pétursson þáverandi forstjóri
vildi hinsvegar fá að ráða
hver væri með skipið á með-
an. Þaö sló i brýnu milli okkar
útaf þessu og ég sagöi upp
og fór í land. Ég fór svo túr og
túr eftir þetta fram til ársins
1963, þá fór ég minn siðasta
túr. Eftir að ég fór i land vann
ég við ýmislegt, m.a. hjá
Áburðarverksmiðjunni og hjá
Fiskmiðstöðinni sem verk-
stjóri, uns ég réðst til Far-
manna- og fiskimannasam-
bandsins sem framkvæmda-
stjóri 1967.“
Tók FFSÍ framyfir
stórfyrirtæki
„Guðmundur Oddsson,
gamall vinur minn, var þá
forseti FFSI. Hann komst aö
þvi að ég væri aö hætta hjá
Fiskmiðstöðinni og spurði
mig hvort ég vildi ekki koma
til sambandsins. Ég hafði
kynnst Guðmundi þannig að
á heimili foreldra minna i
Reykjavík kom oft saman
hópur manna með Kristni
heitnum bróður minum sem
vildi velferð sjómanna sem
mesta. Þar i hópi var Guö-
mundur Oddsson. Einhvern
tima vorum viö Guömundur
atvinnulausir og fórum sam-
an til Péturs Oddssonar
bróður Guðmundar til að læra
ensku. Pétur varð siðar
prestur. Þar með hófst kunn-
ingsskapur okkar Guðmund-
ar. Þegar Guðmundur bauð
mér starf hjá FFSI hafði mér
boðist vinna hjá stóru fyrir-
tæki, en sú vinna átti aö
mestu að fara fram utan
Reykjavikur en ég vildi frekar
vera í bænum. Drengirnir
okkar fimm voru komnir á
þann aldur að það var varla
fyrir konuna eina að ráða við
þá og ég vildi gjarnan vera i
nánd. Þess vegna tók ég boði
Guðmundar og réð mig til
FFSÍ 1. april 1967. Jafnhliða
því átti ég að vera hjá Skip-
stjóra- og stýrimannafélag-
inu Öldunni og sjá um rekstur
þessfélags.
í sjálfu sér var ég ekki í
stakk búinn til að taka þetta
starf að mér. Það er meira en
að segja það að taka aö sér
svona stórt samband. Á
þessum tíma var sambandið
dálitiö afskipt með starfsfólk.
Guðmundur heitinn Jensson,
sem lengi var framkvæmda-
stjóri fyrir FFSÍ, gerðist rit-
stjóri Vikingsins 1962 og frá
því ári og til 1967 voru þau