Sjómannablaðið Víkingur - 01.05.1987, Side 140

Stundum
Það urðu mikil
læti, en einhvern-
veginn stóð ég
þetta afmér eins
og fleira.
... einmitt vegna
þess hve okkar
samstarf var gott
varð FFSÍmun
virkara útá við í
öllu sem laut að
kjarabaráttu fyrir
yfirmenn á
skipunum.
140 VÍKINGUR
ekki fara frekar út i hana hér.
Ég er þess alveg fullviss að
enda þótt komið væri í veg
fyrir það, að Úthaf hf. gæti
keypt verksmiðjutogara, þá
varð stofnun þess og þarátta
fyrir skipakaupum til þess að
flýta fyrir þvi að togaraflotinn
varendurnýjaður."
Reyndu að fá mig
rekinn
„Annað stórmál sem FFSI
barðist mjög fyrir var útfærsla
landhelginnar i 50 sjómilur.
Okkur þótti litið unnið á tim-
um Viðreisnarstjórnarinnar
aö því máli. Síðan 1958 aö
hún var færð út í 12 milur
haföi engu veriö hreyft, af
þeirri ónytjungsstjórn sem
kölluð var Viöreisn og ekkert
gerði alla sina tið i útgerðar-
málum. Hún hvorki færði út
landhelgina né lét byggja
skip. í febrúar 1970 bar ég
upp tillögu um það í sam-
bandsstjórn FFSI að skora á
ríkisstjórnina að færa út land-
helgina i 50 milur. Það hafði
fyrr verið rætt um landhelgis-
málið i stjórninni, en samt
varð sprenging þegar ég bar
tillöguna fram. Það hafði
nefnilega aldrei fyrr komið
fram ákveðin tillaga i málinu.
Þegar upp var staðið var
meirihluti stjórnar samþykkur
tillögunni. Samt var alltaf
bætt við: ef þaö stangast ekki
á við fyrri samþykktir sam-
bandsins. Við fengum þvi
framgengt, ég og Henrý heit-
inn Hálfdánarson, að tillagan
var samþykkt og send öllum
alþingismönnum og rikis-
stjórninni. Það var eins og að
skvetta vatni á gæs að biðja
rikisstjórnina að færa út land-
helgina. Ég var að reyna að
tala við formenn þingflokk-
anna en þeir sneru heldur
betur upp á sig sumir hverjir.
Og þetta gékk meira að segja
svo langt að hópur Sjálf-
stæðismanna i félögum innan
FFSI reyndi að fá mig rekinn
frá sambandinu fyrir þetta.
Það urðu mikil læti, en ein-
hvernveginn stóð ég þetta af
méreins og fleira.
Þegar stjórnarskiptin urðu
1971 fórum við strax af stað
aftur. Lúðvík Jósepsson sem
færði landhelgina út i 50 mílur
hafði marg oft talað um þetta
við okkur áður en hann varð
ráðherra. Og svo komu 50
mílurnar og okkur þótti mikill
sigur unninn.“
Mörg járn í eldinum
„Þótt við höfum nú staldrað
nokkuð við þau stóru bar-
áttumál sem voru í gangi á
þessum árum voru málin
auðvitað miklu fleiri. Að sjálf-
sögöu voru launamálin alltaf i
gangi þá alveg eins og núna.
Ég minnist þess einnig hvað
við vorum óánægðir með
stofnun oliusjóðsins, þegar
loönuflotinn var látinn greiða
olíu fyrir önnur skip. Um þetta
var hart deilt og FFSÍ var þar
framarlega í baráttu, enda
þótti okkur þetta hið mesta
óréttlætismál.
Eitt af þeim verkefnum,
sem mér var falið, var að
halda uppi útvarpsþáttum um
sjómennsku, fiskvinnslu og
fleira sem tilheyrði sjósókn
og meðferð afla. Útsendingar
hófust i júni 1970 og var þeim
haldið stöðugt áfram viku-
lega þar til í júní 1974. Þá
þótti nóg komið af skrafi um
sjómennsku og fiskveiðar í
íslenska útvarpinu. Annað
var Tilkynningaskyldan.
Skipuð var nefnd af sam-
bandsstjórn til að gera tilllög-
ur um fyrirkomulag Tilkynn-
ingaskyldunnar. í nefndinni
voru Henrý Hálfdánarson
framkvæmdastjóri S.V.F.i.,
Ólafur Valur Sigurðsson og
ég. Gerö var tillaga um máliö
og send til stjórnvalda. í raun
hefur ekki breyst fyrirkomu-
lag það sem við lögðum til.
Eitt af þeim málum sem
Sambandið vann að og kom i
framkvæmd var Rannsókna-
nefnd sjóslysa.
Ekki verða talin upp öll þau
verkefni sem nefndin vann að
og kom í framkvæmd, en þó
vil ég minnast á stopparann
við línu- og netaspilin, sem
vargeysileg slysavörn, því að
margur haföi lent með hendur
og handleggi inn í dráttarspil-
in og brotnað illa og sumir
biöu þess aldrei bætur. Þegar
þetta tæki var komið i allan
flotann hurfu þessi slys,
nema rétt eitt og eitt, þar sem
hafði brugðist að setja stopp-
arann um borð.
Enn er ótalið verk sem
sambandið vann að i slysa-
vörnum, en það er stofnun
myndbanka. Þar gátu sjó-
menn fengið leigðar myndir
sem sýndu hvernig standa á
að hinum ýmsu verkum og
meðferð eiturefna."
Þetta illræmda
meðaltal
„Þegar Ingólfur Ingólfsson
kom sem formaöur Vélstjóra-
félags islands hófst með
okkur gott samstarf sem
hélst alla tíð eftir það meðan
hann var formaður félagsins
en jafnframt var hann forseti
FFSÍ um tveggja ára bil. Og
einmitt vegna þess hve okkar
samstarf var gott varð FFSI
mun virkara útávið í öllu sem
laut að kjarabaráttu fyrir yfir-
menn á skipunum. Vélstjóra-
félagið hafði alltaf veriö
sterkt i kjarabaráttunni og
alveg sérstaklega varðandi
farmennina. Hjá skipstjórum
og stýrimönnum voru mörg
félög og sum þeirra smá og
kjarabaráttan því öll erfiðari
viðfangs. Það gat verið erfitt
að koma þeim til starfa i sam-
einginlegri baráttu um allt