Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1987, Qupperneq 56

Enn á ný rennur upp hin helga jólahátíð, með
tilheyrandi Ijósadýrð, söngvum, mat og gjöfum. Á
flestum heimilum hefirjólanna verið beðið afmik-
illi eftirvæntingu undanfarna daga. Sú eftirvænt-
ing hefir að hluta fengið útrás við hefðbundin
störf, bakstur, hreingerningar, innkaup, og
skreytingu heimilisins. Tíminn er oft naumur því
að flestir undirbúa jólahátíðina til viðbótar fullum
vinnudegi. Þegar líður að jólum eru flestir hinna
fullorðnu farnir að hlakka til hvíldar, orðnir dauð-
þreyttir og áhyggjufulliryfir því hvernig takist nú til
í þetta sinn.
Gjarnan gleyma menn sér í undirbúningnum. Á
stundum missa þeir sjónar á þeim boðskap, sem
fluttur er með komu jólanna, og sjá aðeins aukið
erfiðið og leiðinleg skyldurstörf á heimilinu. Kök-
urnar er því bakaðar á kvöldin, á svefntíma barn-
anna, svo að þau trufli ekki. Jólakortin eru skrifuð
í flýti á síðustu stundu og innkaupin verða kapp-
hlaup milli verslana til að sjá úrvalið, svo að kjör-
gripurinn finnist. Jólahreingerningin verður á við
mánaðarþátttöku í líkamsrækt og enginn skilur í
öllu því dóti og drasli, sem getur safnast fyrir á
einu heimili. Á Þorláksmessu er hafin örvænting-
arfull leit að jólaskrauti heimilisins og reynt að
gera sem best úr greniræflinum, sem var það
skásta, sem fékkst undir lokin. Þegar jólin eru
síðan hringd inn er eins og létt andvarp líði frá
brjóstum þeirra, sem gleymdu; loksins geta þeir
farið að njóta jólanna. Þau eru komin.
En það ergjarnan að loknum hátíðarhöldunum
að ákveðinn tómleiki fyllir andrúmsloftið. Hin
skammvinna gleði og spenna erá burt, maginn er
saddur, allir hafa fengið sínar gjafir og kveðjur og
við blasir grámóskulegur morgundagurinn. Það
er einskis eftir að njóta af veisluföngunum. Það,
sem er eftir, er að tína saman leifarnar og ganga
frá eftir fagnaðinn.
En þessir, sem gleymdu, hefðu átt að staldra
fyrr við. Þeir hefðu átt að minnast þess að á
aðventunni á ekki aðeins að hreinsa ryk og
óhreinindi úr húsum, heldur og úr hugum og hjört-
um. Eitt augnablik, eitt andartak, eina kyrrláta
kvöldstund er hægt að setjast niður við kertaljós í
stofunni heima og gera sér grein fyrir tilgangi og
boðskap jólanna og fyllast barnslegri tilhlökkun
og eftirvæntingu.
Jólaguðspjallið segir okkur frá fæðingu Krists.
Þar var ekki prjálinu fyrir að fara, orðskrúðinu eða
trumbuslættinum. Konungur mannkyns vitjaði
hásætis síns í fyrsta sinn sem fátæklingur á ver-
aldarvísu. Samtfórkomahansekkileynt. Honum
var tekið sem hinum eina sanna konungi, þó að
hann væri ungbarn reyfað og liggjandi í jötu.
Frásögnin um aðdraganda og fæðingu Krists
hljómar kunnuglega í eyrum: „En það bar til um
þessar mundir að boð kom frá Ágústusi keisara
..." Þessi upphafsorð koma okkur öllum í hátíð-
arskap á aðfangadagskvöld, en þau ættu ekki
síður að koma okkur í jólaskap á aðventunni.
Því að jólin standa yfir í lengri tíma en rauðu
dagarnirá almanakinu segja til um. Öll aðventan,
allur undirbúningurinn, er hluti af jólunum. Hér
áður voru það fyrstu merki jólakomunnar að jóla-
sveinum var stillt út íglugga Rammagerðarinnar í
Austurstræti. Þó að flestum fyndist það snemmt
þá fóru þeir óhjákvæmilega að leiða hugann að
eigin undirbúningi og hvernig hann gæti orðið
bestur og skemmtilegastur. Það er undirbúningur
jólanna, sem er hin eiginlega skemmtan. Þá
koma í Ijós hinar jákvæðu mannlegu tilfinningar,
gleði, tilhlökkun, ást, umhyggja, sköpunarhæfi-
leikar og vinnugleði. Það eríjólaundirbúningnum,
sem við eigum besta tækifærið til að njóta þess
að skúra gólf, ryksuga, þvoþvotta, tala við börnin
okkar og komast að því hverjar væntingar og
þarfir ástvina okkar og ættingja eru. Það er á
þessum tíma, sem mannleg samskipti hafa best-
ar aðstæður til að blómstra og þroskast. Jólalög
eru rifjuð upp og sungin með börnunum, mynda-
kökureru bakaðarmeð miklum fyrirgangi og þess
um leið minnst hvað gekk á við síðasta bakstur,
sparifötin eru tekin fram og hreinsuð og spari-
skapið er gert sérstaklega klárt fyrir hátíðina.
Þessi hversdagslegu störf eru unnin á aðvent-
unni í sérstökum tilgangi og þannig verða þau
okkur tilefni hláturs, gleði og eftirvæntingar.
Lífshamingja, barnsleg gleði, eftirvænting og
tilhlökkun eru ekki bundin veraldlegum gæðum,
heldur tilfinningu fyrirgildi og sérstöðu mannlegs