Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1987, Side 69

FELAGSMAL
vinnugrein okkar er alltof mikil,
gegn þessari vá veröur að berj-
ast meö öllum tiltækum ráöum,
þar má hvorki spara fé né
mannskap. Öryggismál sjó-
manna verður að taka eins
föstum tökum og framast er
kostur. í slysavarnir veröur aö
leggja það fjármagn sem til þarf
og allir þurfa aö veröa sér meö-
vitaðir um þær hættur sem
samfara eru sjómennsku á
okkar erfiöa hafsvæði.
Hafsvæöið er ekki bara erfitt,
þaö er líka mjög gjöfult. Fiski-
miöin eru okkar gullnáma og
afkoma íslensku þjóðarinnar er
algerlega háö því hvað berst aö
landi af sjávarfangi. Alltaf eru
miklar breytingar á aflabrögð-
um milli ára og af þeim sökum
mjög mismunandi tekjur af aö-
alatvinnuvegi okkar, sjávarút-
veginum. Á næsta ári eru uppi
tillögur um samdrátt í þorskafl-
anum. Á síöustu þremur árum
hefur afli aukist um 45% og í ár
stefnir í um 8% aukningu. Þar
munar langmest um aukinn
þorsk- og úthafsrækjuafla.
Þróun verðlags á sjávarafla
hefur líka veriö hagstæö. Verö
á freðfiski hefur hækkaö um
55% frá 1984 og á saltfiski um
90% í Bandaríkjadollurum.
Verö á rækju og hörpudiski hef-
ur hinsvegar lækkað allveru-
lega á þessu ári, eftir mikla
uppsveiflu áriö á undan.
Reyndar hafa þessar tvær
tegundir, rækja og hörpudiskur
ásamt loðnuafurðum verið
hvaö óstööugastar í veröi á er-
lendum mörkuðum og sýnir
reynslan okkur aö Verðjöfnun-
arsjóöur fiskiönaöarins á
hvergi betur viö en einmitt í
sambandi viö þessar tegundir.
Ég vil því vara viö aö leggja
Verðjöfnunarsjóðinn niöur og
tel aö skoöa eigi hvort ekki
megi skipta sjóönum á lands-
hluta, til þess að koma til móts
við þá gagnrýni sem fisk-
vinnslumenn hafa borið fram á
starfsemi Veröjöfnunarsjóðs
fiskiðnaðarins.
Ööru máli gegnir um verö-
jöfnun á framleiðslu botnfiskaf-
urða. Úr botnfiskaflanum má
framleiöa aö minnsta kosti fjór-
ar meginafurðir, þ.e. frysta
vöru, saltaða, herta eöa ferska.
Þar er það meira á valdi fram-
leiðenda aö breyta um vinnslu
eftir því hvaö gefur best á hverj-
um tíma heldur en í þeim þrem
tegundum sem ég nefndi áöur.
Miklar deilur hafa veriö und-
anfarna daga um ýmis atriði er
tengjast stefnu stjórnvalda í
fiskveiöimálum, hafa þær deil-
ur risiö hæst vegna svæöa-
skiptingar landsins og meðal-
kvóta sóknarmarkstogara eftir
svæðum. Sérstaka athygli
vakti aö helmingur alþingis-
manna sendi valdalausri ráð-
gefandi nefnd leiöbeiningar um
æskilega niöurstööu af nefnd-
arstarfinu, meö sérstakri
ábendingu um þaö, hvaö tog-
arar á suöursvæöi heföu lítinn
þorskafla í sóknarmarki, miðað
viö hina norölensku.
Vissulega finnst öllum sinn
hlutur lítill í takmörkuðum veiöi-
heimildum, en hvaö mættu
menn segja í þeim landshluta
sem ég kem frá ef skoðað yröi
ofan í kjölinn hvernig þorskafli
hefur flust til frá viömiðunarár-
unum 1981-1983? Ég álasa
ekki því fólki sem undir þetta
skjal ritaði fyrir aö vita ekki
staðreyndir málsins, þessi mál
eru flókin og það þarf mikla
vinnu og þekkingu á þeim til
þess aö setja fram útfæröar til-
lögur sem rök eru fyrir. Þaö á
hinsvegar viö í þessum málum
sem öörum aö þaö er oft gott
aö flýta sér hægt.
33. þing F.F.S.Í. þarf aö
skoöa vel þær tillögur sem í
frumvarpi sjávarútvegsráð-
herra felast, það er hinsvegar
Ijóst aö ekki er vilji til þess að
breyta verulega um í fiskveiða-
stjórnun fyrir næstu ár.
Þess vegna tel ég aö okkar
þing veröi að leggja fram tillög-
ur um breytingar innan marka
þeirrar heildarstefnumótunar
sem í frumvarpinu felst.
Á þessu ári hafa verið aö
eiga sér staö miklar breytingar
á viðskiptum meö fisk. Fisk-
markaöir voru stofnaðir og hófu
rekstur. Fiskverð var gefiö
frjálst af Verðlagsráði sjávarút-
vegsins. Framkvæmd fersk-
fiskmats er nú samkomulags-
atriði milli kaupenda og selj-
enda og fleira mætti upp telja.
Allt eru þetta umskipti frá fyrri
venjum og heföum og heföi
þurft góöan aðlögunartíma fyrir
nýja siöi og samskipti milli
manna. Sumum varö hins veg-
ar svo brátt í brók við þessi
samskipti að þeir völdu aftur að
halda á gamla staðinn með
höröu en föstu setunni. Er þar
mesta eftirsjá í stefnu LÍÚ, sem
kúventi sínum skoöunum og
kom þar vel í Ijós aö fiskvinnsl-
an á meiri ítök innan L.Í.Ú. en
sjálfstæðir útgeröarmenn og er
þaö leið niöurstaða.
Lengi væri hægt aö ræöa hér
í upphafi um ýms mál, svo sem
kjarasamninga, lífeyrismál,
tryggingamál og skattamál.
En sérstaklega vil ég fagna
því aö staögreiðslukerfi skatta
verður upp tekiö á næsta ári.
Þar er um mál aö ræöa sem
F.F.S.Í. hefurbaristfyriraðupp
yröi tekið. Sérstaklega þarf þó
aö huga aö sjómannaafslætti í
nýju kerfi. Þessi mál veröa sér-
staklega á dagskrá þingsins
ásamt menntunarmálum, lög-
skráningu og undanþágum.
í skýrslu stjórnar F.F.S.Í. er
gerö grein fyrir nefndarstörfum
stjórnarmanna og starfsemi
F.F.S.i. síöastliðin tvö ár.
Ég hef þessi orö ekki fleiri aö
sinni. Viö höfum hér verk aö
vinna. Ég segi 33. þing F.F.S.Í.
sett.
Hafsvæðið er ekki
bara erfitt, það er
líka mjög gjöfult.
Fiskimiðin eru
okkar gullnáma
og afkoma
íslensku þjóðar-
innar er algerlega
háð því hvað
berst að landi af
sjávarfangi.
Er þar mesta
eftirsjá í stefnu
LÍÚ, sem kúventi
sínum skoðunum
og kom þar vel í
Ijós að fisk-
vinnslan á meiri
ítök innan LÍÚ.
VÍKINGUR 69