Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1987, Blaðsíða 97

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1987, Blaðsíða 97
I Síðasta... hefði eitthvað bilað og brotnað ofandekks hefðu sennilega allir farist. Þeir, sem ekki komu upp, voru 1. vélstjóri, sem var að reyna að forða frá ketil- sprengingu, því sjórinn gekk niður um skorsteininn, og svo loftskeytamaðurinn, sem þeg- ar fór að senda út neyðar- skeyti. Adolf loftskeytamaður þurfti aö fá aðstoð til að halda sér i stólnum, því skipið hentist svo mikið til. Friðrik Magnússon var valinn til þessa og voru þeir niðri i skipinu allan tím- ann þangað til kom að þeim að fara i land. Adolf hefur alltaf verið með krepptan handlegg síðan, og margir af þessum mönnum fóru ekki á sjó eftir þetta strand. Eftir þessar fyrstu hamfarir barst skipið nær landi upp á svokallaðar miðgrynningar og þar stóð það blýfast. Þegar strandið varð, vantaði 2 tíma á fjöru og um fjöru gátu skips- menn farið að hugsa til björg- unar. Það var byrjað að hnýta lóðabelg viö tvinnarúllu og þannig voru látnar út rúllur hver af annarri og svo belgir á sverari tóg. Þetta rak að landi en bar langt af leið. Þegar eftir strandið sendi „LEIKNIR" út neyðarkall og heyrðu það bæði togarar, sem voru að veiðum fyrir sunnan land, og svo loftskeytastöðin í Reykjavík, sem þegar hringdi austur í Álftaver og bað Álft- verja að fara sem skjótast á strandstaðinn og reyna að bjarga áhöfn „LEIKNIS" í land. Var Gísli Magnússon, hreppstjóri, í Noröurhjáleigu, vakinn upp og beðinn að safna liði á bæjunum. Kvaddi Gísli með sér til standar þá menn, sem til náðist fljótlega, og lét síðan hafa símasam- band við aðra bæi og bað menn að hraða sér niður á sanda. Álftverjar leituðu skipsins fyrst austur að Kúða- ós, en fundu það ekki. Meöan á þeirri leit stóð, dreif að menn úr sveitinni, og mælti Gísli hreppstjóri svo fyrir, aö leitinni skyldi haldið áfram vestur með ströndinni. Gerðu Álft- verjar sér vonir um að skipið hefði losnað af sjálfsdáðum og væri farið af staðnum. Svo reyndist þó ekki. Um kl. hálf tíu um morguninn fundu þeir Jón Gislason i Noröurhjáleigu og Brynjólfur Oddsson á Þykkvabæjar- klaustri skipið, þar sem það var strandað á Þykkvabæjar- fjöru, miklu austar en fyrr var talið. Þegar að var komiö stóð „LEIKNIR" á sandrifi um 500 metra frá landi og braut yfir skipið. Engin linubyssa var hand- bær, hvorki í landi eða í skip- inu, og því ekki hægt að koma á sambandi milli lands og skips á annan hátt en að skip- verjar létu reka i land. Nú var belgina, sem áður er getið um, farið að reka á land og gátu þá björgunarmenn náð þeim og drógu línuna á móts við skipið. Var því næst dregin sver lína i land og á hana var settur hringur til að hengja björgunarstólinn í, en stóllinn var gerður eftir fyrirsögn Dav- íðs Davíðssonar þótt veikur væri, en ég útbjó björgunar- tækin. Svonatæki höfðu aldrei sést áður við björgun við is- landsstrendur, þó var þeim í mörgu ábótavant við það sem nú er. Nú var farið að falla að, og farið að brjóta meira á skipinu aftur, og mjakaðist það alltaf nær og nær landi. Á meðan flæddi að dreif að leitarmenn úr Álftaveri og var kominn nægur mannafli á staðinn. Björgun gat hafist. En nú losn- aði „LEIKNIR" af sandrifinu og barst nær landi. Kastaðist þá skipið sitt á hvað og þótti ekki ráðlegt að festa björgunarlín- una. I stað þess röðuðu menn í landi sér á línuna og ýmist gáfu eftir eða strektu á. Björgun var hafin og 8 menn að vali skipstjóra komust í land. Drógust þeir talsvert mikiö í sjó, en hetjurnar Jón Gíslason og Brynjólfur Odds- son, sem stóðu í sjó upp undir hendur, gripu mennina í stóln- um og báru þá upp á sandinn. Nú kom skeyti frá varðskip- inu „Ægi“ um að það væri á leiðinn á strandstaö og myndi verða komið eftir skamma stund, en það átti á móti stór- sjó og roki að sækja og gekk þvi ferðin mjög seint hjá því. Skipstjóri hafði þá samband við okkur og bað okkur að bíöa þar til „ÆGIR“ kæmi. Allir töldu björgun frá „ÆGI“ útilok- aða sökum brims og óveðurs, en ég og Árni buðumst til að Adolf loftskeyta- maöurþurfti aö fá aöstoö til aö halda sérístólnum, því skipiöhentistsvo m ik iö til. Engin línubyssa var handbær, hvorki í landi né ískipinu, og þvíekki hægt aö koma á sambandi milli lands og skips ... VÍKINGUR 97
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.