Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1990, Blaðsíða 30

FRÍVAKTIN
30 VÍKINGUR
Fengið úr Vísnaþætti
Brynhildar
í Víkurblaðinu
(ófrjálsri hendi).
Limran er þjóölegur háttur,
einkum í Bretlandi, og er þaðan
komin hingaö, Hún dregur nafn
sitt af borginni Limerick á ír-
landi. Limrur á ensku eru und-
antekningar lítið blautlegur el-
legar nokkuö grófur kveðskap-
ur. íslendingar sem setja
saman limrur hafi hinsvegar
spannað mun víðara svið. En
Kristján H. Benediktsson,
góðkunningi Vísnaþáttar á Ak-
ureyri, heldur sig að mestu við
upprunaleg efnistök bresku
limrunnar og nær vísast tilgani
hennar, það er að hneyksla
ögn grandvarar sálir.
Nokkrar limrur.
Saman þau nutust í næði,
sem notalegt var fyrir bæði,
og konan var blíð
en það kostaði stríð,
því hann fiskaði á friðuðu
svæði.
Við altarið kerlingar krupu,
á kaleiknum gráðugar supu.
Yfir krstninni vakið
sagði klerkur og rak við,
svo þær hentust á fætur og
hlupu.
Þeir fengu sér flösku af rommi,
Freddi og Angantýr kommi,
en frið þeir ei fengu
og fljótt þaðan gengu,
því húsráðandinn var hommi.
Ef dama með dökkbrúna lokka
og dýrlegan ungmeyjarþokka
vill gefa þér allt
þegar gengið er valt,
þá er smekklaust að eiga ekki
smokka.
Kata var lipur við kokkinn
með krullaða dökkbrúna
lokkinn
og hrifningin vex,
því harkan var sex
svo hann stórskemmdi á
rúminu stokkinn.
Sú dökkbláa
Kiddi kyntröll gengur í
augun á stelpunum og
veit auövitaö vel af því. í
gær þegar hann var á leiö
út frá vinnunni kom ein af
skrifstofustelpunum,
Vilta-Villa, og stoppaði
hann.
— Ert það ekki þú sem
ert kailaður þarfanautið?
Kiddi brosti hreykinn.
— já, það passar.
— Muuuuu...
Það vakti athygli þeirra
sem hlustuðu á löggubylgj-
una eina hægláta rigningar-
nótt í fyrrasumar, að tilkynn-
ing barst út í Ijósvakann:
— Bíll númer ellefu!
Farðu strax uppá Skóla-
vörðuholt! Þar er stelpa að
dansa allsnakin í kringum
Leifsstyttuna!
Bill númer ellefu staðfesti
móttöku og svo leið minúta
áður en næsta tilkynning
hljómaði:
— Allir aðrir bílar verði
kyrrir þar sem þeir eru.
Ýmsir kvarta undan að kon-
ur séu ekki víðsýnar. En
hvernig ættu þær að geta
verið það með augnskugga
og fölsk augnahár.
Það fór ekkert milli mála að
aðalverktakafrúin var æði
hátt stemmd þegar hún
kom inn á ritstjórn Moggans
og æpti.
— Nú eru liðnir þrír dag-
ar síðan ég kom með til-
kynningu um að ég mundi
borga þeim milljón sem
gæti fundið litla púddelinn
minn, sem týndist.
Fréttastjórinn bar sig illa:
— Við höfum engan
mannskap. Hann er allur úti
að leita að hundinum.
Alli lá á slysadeildinni og
Nilli vinur hans kom í heim-
sókn. Alli sagði:
— Hvernig atvikaðist
það eiginlega að ég fótbraut
mig á stéttinni á laugardag-
inn?
— Þú fórst út á svalirnar
og fullyrtir að þú gætir flogið
kringum blokkina.
— Afhverju stoppaðir þú
mig ekki? Sþurði Alli sporsk-
ur.
— Ertu vitlaus? sagði
Nilli. Ég var búinn að veðja
þúsundkalli um að þér tæk-
ist það.
Ég gleymi aldrei að vökva
blómin þótt konan skreppi
frá í nokkra daga. Hún er
nefnilega vön að skilja eftir
stórt skilti i glugganum, sem
á stendur:
Við erum líka þyrst!