Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1990, Blaðsíða 54

Heiðar
Kristinsson
formaður
Skipstjórafélags
íslands
FÉLAGSMÁL
forstöðumanns Þjóðhagsstofn-
unar, að samstaða næðist um
ákvörðun fiskverðs. Tillaga
kom fram um að fiskverð
hækkaði um 2 prósentustig
minna en almenn laun í landinu
höfðu hækkað um. Af hálfu full-
trúa sjómanna var samþykkt
þessarar tillögu bundin því að
gengið yrði frá réttindamálum
sjómanna í anda samþykktar
Kjaramálaráðstefnu SSÍ og
FFSÍ frá desember 1978. Jón
Sigurðsson hét að beita sér
fyrir framgangi fyrrgreindra
mála.
ÓTRÚLEGUR
MUNURÁ
LÍFEYRIS-
RÉTTINDUM
í áratugi hefur það verið eitt
af málum FFSÍ þinga að fjalla
um lífeyrismál félaga sinna.
Mikið hefur óneitanlega áunn-
ist á liðnum árum, þó hægt hafi
oft miðað.
í sambandi við kjarasamn-
inga farmannafélaganna innan
FFSI í júní 1976 kom yfirlýsing
frá útgerðum um að athuga
hvort og hvernig hægt væri að
lækka aldursmörk í 60 ár. Þá
var reglan sú að hjá Lífeyris-
sjóði Eimskips var aldurinn 65
ár, Samvinnusjóðnum 67 ár og
Lífeyrissjóði sjómanna 65 ár.
Haustið 1978 var það mjög til
umræðu að auka félagsleg
réttindi launafólks. Hinn 1. des.
1978 áttu laun að hækka um
14,13%. Með lagaboði var það
ákveðið að hækkunin skyldi
vera 6,12%. 8,01% sem á vant-
aði komu fram með auknum fé-
lagslegum réttindum, svo-
nefndum félagsmálapökkum.
60 ára reglan
Á kjaramálaráðstefnu Sjó-
mannasambands íslands og
Farmanna- og fiskimannasam-
bands íslands sem haldin var
8. og 9. des. 1978 voru þessi
mál rædd ítarlega og eftirfar-
andi samþykkt:
„Breytt verði lögum nr. 67 frá
20. apríl 1971 um almanna-
tryggingar þannig að 11. gr. lag-
anna orðast svo: Rétt til ellilíf-
eyris eiga þeir, sem eru 67 ára
eða eldri og hafa átt lögheimili
hér á landi a.m.k. 4 almanaksár
frá 16 - 67 ára aldurs. Þó skulu
þeir, sem gert hafa sjó-
mennsku að ævistarfi og
stundað sjómennsku í 25 ár
eða lengur, öðlast fullan rétt til
ellilífeyris, er þeir hafa náð
sextugsaldri, hafi maður stund-
að sjómennsku sem aðalstarf í
30 ár, á hann rétt á 50% viðbót-
arlífeyri. Fullan ellilífeyri ber
einnig að greiða ekkjum er þær
verða 60 ára. Jafnframt verði
að því unnið að tryggja sjó-
mönnum greiðslu úr lífeyris-
sjóði, verðtryggðan lífeyri við
55 ára aldur.“ Takið eftir við 55
ára aldur.
Við ákvörðun fiskverðs í júlí
1979 voru réttindamál sjó-
manna mikið rædd. Mjög var
eftir því gengið af hálfu odda-
manns, Jóns Sigurðssonar, þá
„Ríkisstjórnin mun
beita sér fyrir að
viðunandi iausn geti
fengist...“
Til lausnar kjaradeilu sjó-
manna árið 1980 gaf ríkisstjórn
íslands út yfirlýsingu m.a. um
lífeyrismál. í 5. lið þeirrar yfir-
lýsingar segir svo:
„Auk þess, sem þegar hefur
verið ákveðið í lífeyrismálum
mun ríkisstjórnin í samráði við
hagsmunaaðila beita sér fyrir
því, að þeir sem sjómennsku
stunda verði tryggðir í einum
lífeyrissjóði. Ríkisstjórnin mun
beita sér fyrir því, að viðunandi
lausn geti fengist í iðgjalda-
greiðslumálum bátasjómanna.
í því skyni verði sett á laggirnar
nefnd aðila og ríkisvalds er skili
áliti fyrir janúarlok n.k. Ríkis-
stjórnin mun kanna hvort eðli-
legt sé í tengslum við lækkun
lífeyrisaldurs sjómanna í al-
mannatryggingum, að sama
regla gildi hvað rétt sjómanna
varðar í lífeyrissjóðum, og
hvaða kostnaðarauka slíkt
myndi hafa í för með sér.“
Undir þessa yfirlýsingu skrifa
Svavar Gestsson, Steingrímur
Hermannsson og Friðjón Þórð-
arson, allir þáverandi ráðherr-
ar.
Örlítið stytt ræða Heiðars Kristinssonar á 34. þingi FFSÍ á
liðnu hausti. Fyrirsögn og millifyrirsagnir eru blaðsins
54 VÍKINGUR
Hinn 10. apríl 1981 mælti þá-