Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1990, Blaðsíða 26

HVERS VEGNA . . .
26 VÍKINGUR
Glefsur úr greininni „Fæða þorsks á togaramiðum".
Forstjórinn hlýtur að
vita betur
„ Hvort þetta gildir einnig viö
náttúrulegar aðstæöur er erfitt
aö fullyrða . . .“
Þarna er blekkingin endur-
tekin og ég efast ekki um aö
forstjórinn veit betur..,,
. . en að minnsta kosti varö
ekki vart við dauðan þorsk á
miðunum á þessum „sultarár-
um“ fremur en í„ feitu árunum."
Meö leyfi að spyrja; var það
rannsakað sérstaklega og hvar
var leitað? Það er rétt til getið
hjá forstjóranum að ég á við
árin 1981 til 1983 og það vill svo
til að ég get hjálpað forstjóran-
um með svarið. Það er að finna
í grein eftir Ólaf Karvel Páls-
son, sem var birt í 1-.2. tbl. Vík-
ingsins 1985, undir nafninu
„Fæða þorsks á togaramiðum".
Þar kemur fram að á þessum
sultarárum var óvenju mikið af
þorski aö finna í maga annarra
þorska. Þar sést líka hvað át á
rækju eykst við minnkandi
framboð af loðnu. Ég bendi for-
stjóranum og öðrum sem
áhuga hafa á þessu efni, á að
kynna sér innihald þeirrar
greinar.
Undarleg afstaða
Ég get farið ofan í saumana á
öðrum svörum Jakobs Jakobs-
sonar, en tel þess ekki þörf,
þau eru flest í sama anda. Um
gagnrýni Jakobs á grein Jóns
Kristjánssonar og viðhorf Per
Grotnes ætla ég ekki að fjöl-
yrða, enda geta þeir vafalaust
svarað fyrir sig sjálfir, þyki þeim
það þess vert.
Þó vil ég aðeins nefna tvennt
sem stingur í augun.
Hið fyrra er þar sem Jakob
saumar að Grotnes fyrir
„(sleggju)dóm“ um ástandið í
Barentshafi. Þar hælist hann
um og gefur að skilja að það sé
allt i fínu lagi með að stofnarnir
hrundu, vegna þess að: „Vist-
kerfið er að komast í samt lag
og þorskurinn dafnar og þyng-
ist dag frá degi".
Til upplýsingar má geta þess
að eftir að Norðmenn sjálfir
urðu áskynja um þá bót sem
Jakob nefnir þarna, telja þeir
að þorskstofninn komist aftur í
sæmilegt ástand á 5-6 árum.
Ég er að velta vöngum yfir
hvort Jakob er þarna að gefa í
skyn að stefnan sé góð, á þeirri
forsendu að það geri ekki svo
mikið til þótt stofnar hrynji,
vegna þess að þeir jafni sig aft-
ur á nokkrum árum.
En ég spyr: Á hverju vill Jak-
ob að íslenska þjóðin lifi þau ár,
ef við verðum svo óheppin að
eins fari á íslandsmiðum og í
Barentshafi?
Hitt er að við lestur þess
hluta greinar J.J. get ég ekki
varist þeirri hugsun að hann
vilji taka alla umfjöllun um rétt-
mæti gildandi viðhorfa til allra
þeirra þátta sem fiskveiði-
stefna okkar er byggð á sem
persónuiega árás og vilji berja
hana niður, hvað sem tautar og
raular, með góðu eða illu. Báðir
eru þeir þó fiskifræðingar, Jón
Kristjánsson og Per Grotnes,
og ætti að leyfast að hafa skoð-
un á þessum málum. Þeir hafa
til þess menntun, hvað sem er
um aðra.
Glefsur úr greininni „Fæöa þorsks á togaramiöum".
I júni 1982 var Ijósáta lang-
mikilvægasta fæða þorsksl
(38—76%) nema hjá stærstaj
fiskinum. Loðna og annað
fiskmeti var litið étið nema af
stærsta þorskinum og 80—89
sm þorski. Auk loðnu ogj
þorsks var þetta aðallega
, karfi, skrápflúra og steinbitur.
Giefsur úr greininni „Fæða þorsks á togaramiðum"