Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1990, Blaðsíða 76

FYRSTI DAGUR MINN
árið 1932. Á meðan menn voru
í bátunum voru um borð stýri-
maður, kokkur og vélstjórarnir.
Það hafði talsvert að segja að
stýrimaðurinn væri laginn við
að leggja að bátunum, bæði
þegar búmmað var og eins
þegar síld var í nótinni. Bassinn
gaf sér lítinn tíma til að matast,
þótt hann teldi sig vita að ekki
væri von á síldarvöðu fyrr en kl.
2-3 í eftirmiðdaginn. Sumir
kusu að borða úti á dekki. Skýli
hafði verið reist á afturdekkinu
til þess að matast í, var það
trégrind sem segldúkur var
strengdur á og langborð eftir
skýlinu miðju og langbekkir
beggja vegna borösins.
76 VÍKINGUR
200 tunnu kast
Eftir að farið var aö lóna eftir
matinn voru menn á vappi hér
og hvar, sumir í brúnni, aðrir
fóru jafnvel upp í bassaskýli, en
bassaskýlið var hlífðarhús án
þaks, fyrir bassann til að vera í
og gá að síldarvöðum. Það var
búið til á sama hátt og borðsal-
urinn, það var trégrind klædd
með segldúk og náði upp að
öxlum á meðalmanni.
Um kaffileytið var kallað mik-
illi röddu: Klárir í bátana! Og var
nú snarast í bátana og höfðu
menn fengið góða æfingu um
morguninn, svo þetta gekk ein
og vel smurð vél. Gekk nú allt
betur en fyrir hádegið og sögðu
menn fljótlega eftir að byrjað
var að draga nótina og sáu
hvað hún lagðist að nú væru að
minnsta kosti 200 tunnur inni.
Þegar búið var að draga nótina
og komið að pokanum, lagði
skipið að, þá var bundin upp
nótin með þeim böndum sem
fyrr er lýst og síðan þurrkað
betur svo að síldin var farin að
leggjast flöt, þá var byrjað að
háfa. Þeirsemforvitnastirvoru,
stungu ár niður í nótina til að sjá
hvað djúpt væri í henni þegar
búið var að þurrka svona vel
upp og eftir því sem árin fór
meira í kaf var meira í nótinni.
Giskuðu menn á að í þessu
kasti væru að minnsta kosti
200 tunnur.
Sólbrunni
Eins og áður segir var glaða
sólskin og logn þennan um-
rædda dag. Til þess að nótin
rynni ekki út aftur stóðu menn í
röð við borðstokkinn og einn
hafði það með höndum að
stjórna háfnum ofan í nótina.
Háfurinn tók allt að 8 tunnum
þegar hann var vel fullur en það
lak ansi hressilega úr honum á
uppleiðinni. Á hvorri hlið háfs-
ins voru bönd sem höfð voru til
að halda háfnum frá skipshlið-
inni á leiðinni upp, en í botni
háfsins voru hringir sem dregn-