Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1990, Blaðsíða 15

FRETTA SKYRING
ári. Skýrsla Hafrannsókna-
stofnunar er væntanleg með
haustinu og þar fellur stóri
dómur í því hvað stofnunin
leggur til að veitt verði. Ef þessi
ályktun mín er röng, þá er mér
óskiljanlegt hvers vegna Jakob
lagði ekki til að leggja inní
bankann.
Að geyma fisk í
sjónum
Eins og allir vita er það ekki
ný hugmynd að takmarka veið-
ar og ætla að geyma fisk í sjón-
um. Kanadamenn hafa reynt
þetta, en þar mistókst það
hrapallega. Þetta var einnig
reynt í Barentshafi með þeim
afleiðingum sem nú blasa við,
algeru hruni þorskstofnsins
þar. Ég veit að sumir fiskifræð-
ingar Hafrannsóknastofnunar
halda því fram að þorksbank-
inn hafi ekki hrunið hjá
Kanadamönnum. Þeir halda
því fram að ýmsar ytri aðstæð-
ur hafi valdið því að markmið
fiskifræðinga í Kanada að tak-
marka veiðar með það fyrir
augum að ná stofninum upp á
nokkrumárum.tókstekki. Hug-
myndin um þorskbanka sé góð
og gild.
Aftur á móti virðist málið
flóknara í Barentshafi. Norskir
og íslenskir fiskifræðingar, það
er að segja þeir sem ferðinni
ráða, hafa verið nokkuð sam-
mála um friðun með takmörk-
uðum veiðum til að ná stofnin-
um upp. Það var gert í Barents-
hafi en samt sem áður hrundi
hann og eru á lofti ýmsar kenn-
ingar um ástæðuna. Þar um
ætla ég ekkert að segja enda er
það fyrst og fremst mál sérfæð-
inga að skýra það hvað þarna
gerðist.
Hitt undrar mig, og mun ég
sjálfsagt ekki vera einn um þá
undrun, hvað fiskifræðinga,
menn með sömu menntun í
fræðunum, getur greint á um
það atriði að geyma fisk í sjón-
Það er breitt bil
á milli Jakobs
Jakobssonar
og Jóns
Kristjáns-
sonar. Er engin
leið að brúa
það?
um, halda úti þorskbanka. Get-
ur það verið að fiskifræðin sé
svo stutt á veg komin sem vís-
indagrein að menn viti ekki
meira um hana en íslensku-
fræðingar um hverjir skrifuðu
fornbókmenntir okkar, eða
hvort þær eru skáldsögur elleg-
ar sagnfræði. Enga fræðigrein
veit ég styttra á veg komna en
þá. Mér býður í grun að fiski-
fræðin sé mjög stutt á veg kom-
in, það er að segja að f iskifræð-
ingar viti svo lítið, um fiskinn í
sjónum og allt sem að honum
snýr, að það sé með fiskifræð-
inga eins og hagfræöina; út-
koman verði eftir því hvaða
forsendur menn gefa sér og að
forsendurnar séu oftast í mikilli
óvissu.
Það kom í Ijós þegar loðnan
lét ekki sjá sig síðastliðið haust
að fiskifræðingar vissu mjög lít-
ið og játuðu það hreinlega. Þeir
vita líka mjög lítið um grálúðu-
stofninn. Þeir játuðu það þegar
grálúðan lét varla sjá sig i vor.
Þeir vita líka ósköp lítið um
rækjustofninn, það hefur komið
fram í grein í jsessu blaði fyrir
nokkru síðan.
Hvernig má það vera að hinir
ágætu fiskifræðingar Hafrann-
sóknastofnunar, flestir að
minnsta kosti, halda því fram
að hægt sé að geyma fisk í
sjónum með það fyrir augum
að ala upp stofninn til stækkun-
ar, á meðan jafnmenntar
þeirra, Jón Kristjánsson, Tumi
Tómasson og Jón Gunnar Ótt-
ósson, sem að vísu er ekki
fiskifræðingur, en líffræðingur
eigi að síður, halda því fram að
þetta sé ekki hægt. Jón Kristj-
ánsson kallar það meira að
segja „Tröllheimsku" að ætla
að reyna þetta. Fyrir okkur leik-
menn lítur þetta vægt sagt
furðulega út.
Það er enginn ágreiningur
um grysjunarkenninguna svo
nefndu í vötnum. Þar er viður-
kennt að verði stofninn of stór,
aféti hver annan og það endi
með hruni stofnsins og alla
vega að fiskurinn verði minni
og horaðri. Jakob Jakobsson
hefur sagt við mig að þessi
kenning eigi ekki við um höfin.
Ég veit að sumir
fiskifræðingar
Hafrannsókna-
stofnunar halda
því fram að
þorskbankinn hafi
ekki hrunið hjá
Kanadamönnum.
VÍKINGUR 15