Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1990, Blaðsíða 25

HAKONI AÐALSTEINSSYNI
Nú varð að taka á öllu sem eftir var
óðara losna við hraunið og glóðirnar
á Heklu var smuga sem gott var að grípa til
og guðhræddir prestar á landinu sunnantil.
Þeir líta á eldgos sem réttláta refsingu
og raunirnar hefnd vegna forhertrar samvisku
göfugt að upplifa hungur og harðræði
og hollt mörgum þrjótnum að deyja úr volæði.
Já þarna var sveit fyrir elda og eimyrju
eiðandi násprota, harðinda valkyrju.
Nú skyldi hamast og leikið að lestinum
og laumast í burtu frá norðlenska prestinum.
Svo opnaðist Hekla og magnaðist mökkurinn
myrkvaði sveitirnar biksvartur kökkurinn
hraunstraumar byltust á heiðinni grundinni
helvíti bjargað á elleftu stundinni.
Hvaö viltu mér núna vindur?
Þú gnauöar í hverri gátt
þú grætur og stynur lágt.
Ertu aö segja mér sögu
frá sjónum um vetrarnátt,
er brimið skellur á skerjum,
skipið í öldunum velkist
sem rísa mót himni hátt?
Svelgja sjávardrótt
um svarta nótt.
Hvað viltu mér núna vindur?
þú ert svo kelinn og kátur,
kveikir í brjóstinu hlátur,
víst er vorið í nánd.
Frá bryggjunni siglir bátur
og bráðum hlýnar í lofti
með suðlægum sólarvindi.
Urtan leitar í látur.
Veturinn færist fjær.
Það er fegurra í dag en í gær.
Hvað viltu mér núna vindur?
Þú bárur á brjóst þitt tekur,
bátana friðlaus skekur
við sindrandi sólarlag.
Farmannsins forvitni vekur.
Byrinn til beggja handa
býður til ókunnra landa.
Hikið úr brjóstum hrekur
og hvíslar í eyra mér:
Farðu og flýttu þér.
VÍKINGUR 25