Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1990, Blaðsíða 88

Friðrik
Indriðason
blaðamaður
Birgir
Andrésson
teiknaði
88 VÍKINGUR
ALDREI FÓR ÉG
AUSTUR
Þaö er ekki fyrr en síðdegis að kollur-
inn kemst nokkurn veginn í lag og
ég get rifjað upp fyrir mér atburði
dagsins. Þá er ég búinn að lóna
stefnulaust um iðandi mannkös
Þorláksmessu borgarinnar um
stund, orðinn mildur af einum viskípela. Það ligg-
ur fyrir að ekki kemst ég austur fyrir þessi jól
fremur en þau síðustu. En ég hefþó hringt ígamla
settið og látið þau vita að ég erá lífi. Og beðið þau
að póstsenda mér afganginn afhýrunni hingað til
borgarinnar. Þetta getur verið verra. Ég á aura,
barirnir eru opnir og minn hefðbundni Þorláks-
messublús að hefjast. En dagurinn byrjaði
skondið...
Ég vakna við að ung kona er að horfa á mig. Ég
hefaldrei séð hana áður, né þessa stofu sem við
erum stödd í. Ég ligg afvelta í sófa sem er nokkr-
um númerum of lítill fyrir minn skrokk og streng-
irnir um allan líkamann bæta lítt á þá vanlíðan
sem kemur þegar síðustu dreggjar langvarandi
áfengisvímu eru að fjara út undan fjallháum timb-
urmönnum. Konan situr í djúpum hægindastól á
móti mér. Hún ergrannvaxin og dökkhærð. Hárið
klippt axlastutt, andlitið fíngert með háum kinn-
beinum sem Ijá því framandi útlit. í kringum stór
brún augun örlar á brosviprum.
„Guð hvað þú hlýtur að vera þurinur vinur,"
segir hún lágværri, hásri rödd.
Ég reyni að reisa mig við í sófanum, tekst í
annarri tilraun að setjast upp, gríp höndum um
andlitið og styn þungan. Hún hlær.
„Hvað er svona helvíti fyndið?" urra ég úrillur,
röddin rám afrugli guð má vita hve margra sólar-
hringa.
„Þú ert skondinn vinur, svo ofboðslega skond-
inn. í nótt var rosalegur völlur á þér, svo mikill að
nágranni minn ætlaði að hringja á lögguna. Ég
skil ekki afhverju ég leyfði honum ekki að gera
það. “
„Bíddu aðeins, hverertþú og hvar er ég?“spyr
ég og bæti við eftir smáhik: „Og hvaða dagur er í
dag?“
Hún hlær aftur þessum smitandi hlátri sínum.
Spyr mig hvort ég vilji kaffi. Ég þigg það. Er hún
stendur upp sé ég að hún er klædd litlu öðru en
næfurþunnum náttkjól sem hún sveipar betur að
sér þegar hún fer fram í eldhúsið. Á meðan hún
sýslar þar virði ég fyrir mér umhverfið. Stofan er
fátæklega búin húsgögnum en hrein og snyrtileg.
Fyrir utan sófakrílið og hægindastólinn er þar að