Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1994, Blaðsíða 25

VÍKINGUR
minnsta kosti varð ég aldrei vör við
það. Auðvitað var eitthvað um að
menn væru að smygla einhverju
smávegis, svona til þess að drýgja
tekjurnar enda ekki hátt kaupið á þes-
sum skipum. Veistu hvað ég fékk
útborgað í grunnlaun fyrir febrúar á
þessu ári? Fjörutíu og átta þúsund
krónur. Jú, þetta er alveg dagsatt! Svo
bætist náttúrlega yfirtíðin ofan á, það
munar langmest um hana.“
Valdís á erfitt með að gera upp á
milli skipanna sem hún hefur verið á.
Samt talar hún með einkennilegum
söknuði um Eyrarfoss, þar sem hún
var á árunum 1980 til 1988.
Einkennilegum söknuði, já, því
Eyrarfoss var víst algjör korktappi.
Eftir fyrsta túrinn var ég öll
lemstruð á olnbogunum
„Já, hann valt alltaf, jafnvel í dauð-
um sjó. Og þegar eitlhvað var að veðri
var hann kominn í 49 gráðu halla á
stundinni. Eftir fyrsta túrinn var ég öll
lemstruð á olnbogunum af því ég
þurfti að beita þeim til að halda jafn-
vægi þegar ég var að þjóna í öllum
veltingnum. Og þegar við komum í
höfn sögðu strákarnir: Jæja, ætlarðu
ekki að hætta núna, Valdís? Ég varð
alveg steinhissa. Þá sögðu þeir mér að
engin þerna hefði enst nema einn túr.
Nei, veistu að ég er alveg sátt við að
koma í land.
Maðurinn minn heitinn var sjóveikur alla sína tíð en ég slaþþ alveg.
Ég hélt nú ekki að ég ætlaði að gefast
upp. Og ég var í átta ár og kunni bara
ljómandi vel við mig.“
Ég veit ekki
hvað sjóveiki er
En varstu þá aldrei sjóveik?
„Aldrei. Maðurinn minn heitinn var
sjóveikur alla sína tíð en ég slapp
alveg. Ég veit ekki hvað sjóveiki er.
Hinsvegar kann ég ágæt ráð við
sjóveiki, sjáðu til. Þegar nýir strákar
byrja þá reyni ég alltaf að hjálpa þeim
ef þeir eru lasnir. Þá segi ég þeim að
borða hafragraut á morgnana. Já, ég
lét líka krakkana mína gera þetta
þegar þau komu með mér í túra. Svo
er líka mjög gott að borða ristað brauð
á morgnana og drekka te með.“
Ég er alveg sátt við að
koma í land
Þá vitum við það. Valdís gekk frá
borði í apríl. Saknar hún sjávarins?
„Nei, veistu að ég er alveg sátt við
að koma í land. Þetta er orðinn langur
tími, 30 ár, og ég orðin sjötug. Ég á
níu barnabörn og tvö barnabarnabörn.
Það er kominn tími til að ég fari að
haga mér eins og venjuleg amma og
langamma!“
En svo eins og laumar langamman
út úr sér: „En ég fæ nú að fara túr og
túr...“
25