Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1998, Síða 28

Frá undirritun fiskverndarsamningsins við Sovétríkin í Ráðherrabústaðnum 26. apríl 1977. Matthías og Einar Ágústsson
undirrituðu fyrir hönd íslands. Á milli þeirra situr Ishkov sjávarútvegsráðherra Sovétmanna,
því hreint út sínar
skoðanir og þó
hún falli ekki í
góðan farveg. Þó
einhver sé með
skoðun sem er
andstæð minni,
geri ég hann ekki
að óvini mínum
fyrir bragðið. Oft
hugsa ég eftir á
hvort aðrir hafi
ekki rétt fyrir sér
og hvort ég hafi
gengið of Iangt.
Ég hef skipt um
skoðun og
skammast mín
ekkert fyrir það.
Það má ekki skilja
mig þannig að ég
hafi gert allt rétt,
það er alls ekki
þannig og það er
margt sem ég
hefði viljað gera
öðruvísi. Ég vil
taka fram að ég lét
aldrei pólitík ráða
stöðuveitingu og
veitti ég þó hund-
ruði starfa.“
hann og grætt milljónir fyrir ekki neitt, er
einhver mesta ógæfan í þessu kerfi. Það er
hægt að sættast á skiptikvóta, það er að sá
sem ekki kiárar einhverja tegund geti skipt
við annan. Ég er algjörlega á móti því að hver
sem vill geti selt fiskinn í sjónum."
„Þetta eru allt aumingjar á þingi“
Matthías Bjarnason var stjórnmálamaður
mestan hluta starfsævi sinnar, það er ýmislegt
um stjórnmálamenn sagt.
„Því miður hefur verið viðhaft gagnvart
stjórnmálamönnum að þeir hafi of há laun
og leiki sér í vellystingum. Þetta er algjör mis-
skilningur. Björn Pálsson á Löngumýri sagði
einu sinni: „Þetta eru allt aumingar á þingi
nema ég og Hermann“. Við hlógum af þessu
þá, en í raun og veru er það þannig að sá sem
leggur stjórnmál fyrir sig eignast lítið. Ef ég
hefði ekki verið í atvinnurekstri og margvís-
legri vinnu áður en ég fór í stjórnmálin ætti
ég lítið. Ég sé að sumu leyti eftir því að hafa
orðið stjórnmálamaður. Mér finnst að stjórn-
málamenn hér á landi séu ekki nógu hrein-
lindir, sumir þeirra segja fólki ekki alveg satt
eða umgangast sannleikann með afar mikilli
léttúð. Þetta meðal annars hefur gert það að
verkum að þeir njóta ekki trausts þjóðarinn-
ar. Það er miklu betra að tala við fólk og segja
Matthías segir aö í dag sé reynt að hafa meiri
áhrif á stjórnmálamenn en áður, hann rekur
það samt ekki beint til núverandi formann
Sjálfstæðisflokksins, Davíðs Oddssonar.
Sá eftir að hafa ekki hætt fyrr
„Ég hætti ekki á þingi fyrr en 1996, en ég
ætlaði að hætta fjórum árum fyrr, en alls var
ég 32 ár á þingi. Já, ég ætlaði að hætta 1992
og sagði það hverjum sem vildi, ég taldi að
minn tími væri kominn. Það var gengið hart
að mér að halda áfram, sumir sögðu að ég
yrði sjálfur að ráða því á meðan aðrir lögðu
hart að mér að vera áfram. Að lokum var gerð
undirskriftarsöfnun, þar sem þeir skrifuðu
sem vildu hafa mig á þingi. Þar voru nöfn
fleiri en Sjálfstæðismanna. Þetta varð til þess
að ég gaf kost á mér í prófkjör á síðustu
stundu og ég verð að segja að ég varð hissa á
hversu mikið fylgi ég fékk eftir að hafa sagst
ætla að hætta. Eitt af því sem ég sé eftir er að
hafa farið í þetta framboð. Mér leiddist aldrei
á þingi, starfið er viðburðaríkt og í því kynn-
ist maður mörgu fólki. En á síðasta kjörtíma-
bilinu fór mér að leiðast og var ósáttur við
margt sem var að gerast. Skoðanir mínar fóru
ekki saman við meirihluta flokksins. Þetta
var ekki bundið við Davíð Oddsson, ég hafði
fundið þetta á kjörtímabilinu á undan.
28
Sjómannablaðið Víkingur