Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1998, Blaðsíða 47

Fiskasleggja og trjá-
drumbur (Þjms.) sem hugs-
anlega var notaður sem und-
irlag við að berja harðfisk.
Lengst af var fiskur mik-
ilvægasta fæðutegund ís-
lendinga ásamt mjólkur-
mat og kjöti. Kom fiskur-
mn að verulegu leyti í stað-
inn fyrir brauð og annað
mjölmeti hér á landi. Fram
um 1830 var fiskur aðal-
lega hertur en eftir það
hafði saltfiskframleiðsla
yfirhöndina og síðar
frysting þótt skreiðar-
.vy-t
verkun legðist aldrei niður.
Vanalega var harðfiskurinn
barinn áður en hans var neytt
en það verk önnuðust bæði
konur og karlar. Sum staðar
þekktust sérstakir barsmíða-
karlar en lítil virðing þótti að
því embætti. Bragðbestur þótti
fiskurinn ef hann var barinn
með steinsleggju þótt einnig
væri um að ræða járnsleggjur.
Hverju býli fylgdi fiskasteinn og
var hverri húsmóður metnaðar-
mál að halda honum sem hrein-
ustum. ■
Gerist áskrifendur að eina
sjómannatilaðinu á íslandi
Ársáskrift kostar aðeins 2.640
SJÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
47