Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1999, Blaðsíða 39

sem þetta væri nokkurs konar einskis manns
land.
Bakkinn Egyptalandsmegin leit allt öðru
V,S1 út og var þar töluverður gróður. Akvegur
lá meðfram skurðinum. Einnig sáum við
öðru hvoru flotbrýr í hlutum, tilbúnar til
^eggja yflr ef ófriður brytist út.
Einn Egyptinn úr aðstoðarmannaliðinu
dró mig einu sinni afsíðis og spurði hvort ég
gsti ekki gefið honum dagatal með myndum
af fáklæddu kvenfólki. í fyrstu þóttist ég ekk-
ert skilja hvað hann ætti við en sagðist svo
skilja. Vildi ég stríða honum og fór og sótti
dagatal með myndum af svissnesku Ölpun-
um og lét hann hafa. Tók hann við því held-
ur súr á svipinn. Annar spurði hvort við gæt-
um ekki gefið honum áfengi. Spurðum við
hann þá hvort hann væri ekki múhameðstrú-
ar og hætti hann þá að biðja okkur um það.
Afar fallegt minnismerki er þarna á bakk-
anum austan megin til minningar um fallna
hermenn frá Egyptalandi úr 6 daga og Yohm
Kippur stríðunum.
• GEGN Á 24 KARTONUM, NOKKRUM
KJÚKLINGUM OG ÁVAXTADÓSUM
Eitt sinn þegar við vorum að tala við lóðs-
inn rak okkur í rogastans, þá leit hann á
klukkuna, fór úr skónurn, breiddi dúk á gólf-
ið, snéri sér í austur og fleygði sér síðan á fjóra
fetur og fór að biðjast fyrir. Síðan stóð hann
á fætur og stuttu seinna fór hann að biðja um
gjafir. Siggi Bryn. var orðinn ljótur á svipinn
°g tautaði fyrir munni sér orð á kjarnyrtri ís-
Ensku sem ég ætla ekki að hafa eftir hér. Á ég
þetta allt saman á myndbandi ásamt öðru
sem ég myndaði á siglingunni eftir skurðin-
um. Náði ég góðum myndum af sólarlaginu
þarna en það var mjög sérstakt að fylgjast
með því. Var sem sólin væri á fleygiferð á
himninum og hvarf svo bak við sjóndeildar-
hringinn á innan við mínútu. Stórfengleg
sjón.
Aður en við förum út úr skurðinunr fara
aðstoðarmennirnir. Einnig er skipt um lóðs.
Kemur annar um borð og auðvitað vill hann
fá sinn skammt af sígarettum og var nú allt
°rðið uppurið af þ eim. Gekk vel það sem eft-
lr var og þegar svo bátur kemur að sækja lóðs-
‘nn þá kom maður frá Barwil með skjöl sem
þurfti að skrifa undir. Vildi hann, eins og
hinir, fá eitthvað en fékk ekkert þar sem ekk-
ert var til að gefa. Það síðasta sem ég sá til Eg-
yptanna var að aðstoðarmaðurinn á lóðs-
hátnum hrópaði á eftir okkur “present, pres-
ent’ (gjafir, gjafir).
Það skal tekið fram að hjá Barwil skrifstof-
unum í Pusan og Singapore fengum við sér-
staklega góða þjónustu og ekkert undan því
að kvarta.
Ýmsum kann að finnast þessi lýsing mín
einkennileg en svona var þetta eins og það
kom fyrir. Seinna sagði mér maður að skip
færu ekki í gegnum Suezskurð fyrir minna en
200 karton af sígarettum I mútur. Við fórum
í gegn á 24 kartonum, nokkrum kjúklingum
og ávaxtadósum.
Vorum við gáttaðir á þessari fjárplógstarf-
semi sem þarna fer fram og er með ólíkind-
um að þetta skuli látið viðgangast að fullorð-
ið fólk hagi sér svona.
Seinna þegar við höfðum sagt söguna af
þessu orðaði Guðbjörg, konan mín, þetta á-
gætlega þegar hún sagði að við heföum orðið
fyrir menningarlegu áfalli við að fara þarna í
gegn og kynnast þessu.
Á Miðjarðarhafi
Miðjarðarhafið heilsaði okkur þannig að
við fengum haugabrælu beint á móti og urð-
um að slá af þess vegna. Daginn eftir var
komið gott veðurog hitinn heldur minni.
Siglt er framhjá eynni Krít að kveldi þess 19.
janúar.
Nú var orðið ákveðið að við skyldum sigla
til Vigo á Spáni en þar ætti að gera ýmsar
endurbætur á skipinu.
Þann 21.janúar siglum við meðfram Sikil-
ey. Hiti móti sól, 38 gráður en 18 gráður í
skugga. Gerði ég það að gamni mínu þar
sem við náðum svo mörgum sjónvarpstöðv-
um þarna að ég tók sýnishorn af eins mörg-
um og ég gat og var seinna gaman að horfa á
þetta þar sem ægði saman hinum ýmsu
menningarheimum.
Mikil vinna var nú við að gera allt klárt fyr-
ir komuna til Spánar en þá kæmu menn
heimanað og færu yfir það sem gera skyldi.
Einnig voru fyrirspurnir frá þeim að berast
um hitt og þetta því verið var að skipuleggja
ýmislegt fyrir væntanlegar veiðar heima.
Meðal annars var verið að hanna nýtt
vinnsludekk. Gat ég nú hringt heim I fyrsta
skiptið síðan í Singapore og hresstist maður
mikið við það. Það var gert í gegnum strand-
stöð á Sikiley sem hét Cagliari.
Hinn 24. janúar förum við framhjá Gí-
braltarkletti og beygði Siggi Bryn. aðeins nær
svo við gætum skoðað þetta betur. Virðist
sem hægt sé að opna klettinn að hluta og at-
hafna sig með tól og tæki. Sjálfsagt í hernað-
arlegum tilgangi.
Um kvöldið förum við í gegnum Gíbralt-
arsund og út á Atlantshaf og fannst manni að
maður væri nú loksins að nálgast heimaslóð-
ir.
Lítið breyttist fæðið hjá Valentínu
súperkokk og hefði maður gefið mikið fyrir
máltíð af vel feitu íslensku sauðakjöti.
FASTAÐ í 39 DAGA
Mjög fróðlegt var að spjalla við þau hjón,
Vladimir og Liliyu, á Ieiðinni og fræddist
maður um margt í Rússlandi þó ekki hefði sú
lýsing gefið tilefni til að mann langaði til að
flytjast þangað. Vladimir var fæddur og upp-
alinn í Síberíu en Liliya var fædd í Ukrainu.
Þau höfðu verið gift í 10 ár og þar af hafði
hann verið í vinnu úti á sjó í 7 ár. Ekkert barn
áttu þau saman þegar hér var komið, hann
var 39 ára en hún 34 ára.
Sjólag var nú öðruvísi og fann maður fyrir
þungri undiröldu. Siglum við meðfram
strönd Portúgals, m.a. meðfram vinsælli
ferðamannaströnd, Algarve.
Þann 26. jan siglum við inn I höfnina í
Vigo á 39. degi ferðarinnar. Höfðum við lagt
að baki um 9.950 sjómílur (15.000 km) en
ferðinni var ekki lokið þó ætlunin væri að
stoppa þarna í tvo mánuði.
Stundum hef ég sagt í gamni, að í góðri
bók standi að ákveðinn maður hafi fastað í
40 daga og þætti mér verst að hafa ekki getað
slegið metið hans þar sem ég fastaði í aðeins
39 daga.
Seinna um daginn kornu svo 5 menn frá
Skagstrendingi og einnig Guðbjörg konan
mín með þeim. Var hún þarna hjá mér í tvær
vikur.
í SLIPP Á SPÁNI
Næstu dagar fóru í vinnu við að fastsetja
niður allt sem gera þurfti við skipið þarna.
Var gerður samningur við skipasmíðastöð
sem þarna var og hét hún Rodman Polyship
og vil ég nteina að við höfum verið mjög
heppnir að lenda hjá þeim. Stærstu verkefnin
voru að brenna átti í burtu íbúðirnar sem
Rússarnir höfðu látið smíða og áður er lýst.
Setja skyldi nýjar grandaravindur, sandblása
skipið utan og mála. Eldhúsið hennar Val-
entínu var allt rifið og útbúið nýtt og var lítil
eftirsjá í því. Einnig átti að lagfæra ótal önn-
ur atriði.
Valentína hafði verið send til síns heima
með fyrstu ferð og ef ég á að vera hreinskilinn
þá sá ég ekkert eftir henni. Akveðið var að
nýta vinnukraft Rússana áfram og einnig var
ákveðið að Vladimir yrði allan tímann með
okkur á Spáni og sigldi svo með okkur til fs-
lands.
SjÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
39