Náttúrufræðingurinn - 1931, Blaðsíða 10

152
NÁTTÚRUFR.
■á Mógilsá o. s. frv. Vismútið getur |>ví verið ábending um, hvar
leita skuli að öðrum málmum, ]>ar sem það liggur líka einkum
í efstu jarðlögunum. Og ]>á geta brunahraunin líka verið ábend-
ing um, hvar málmar liggi hér i landi, ]^egar hægt er að rekja
hvaðan ])au koma. Og leitin að vismút er auðveld í þeim hraun-
um, sem falla út í opinn sjó, ])ar sem sjávaraldan getur sorfið af
hrauninu. Þar ]>arf ekki annað en að rannsaka nýlegar skelj-
ar, sem á land berast, á svo einfaldan hátt, sem hér er lýst. Og
]>að má ennfremur fara nærri um má\mmagnið í hrauninu, vegna
]>ess, að ]>ví meira vismút sem er í hrauninu, og sjávarrótið er
isterkara, ]>ví meiru hleður skelin utan á sig af málminum, eins
■og reynslan sýnir á Eyrarbakka.
Björn Kristjánsson.
Stjörmihimínínn.
J>að mætti vera oss mönnunum gleðiefni, að gufuhvolfið eða
Jofthjúpurinn um jörð vora, er svo tær eða gegnsær, að vér get-
urn séð í gegn um hann og notið útsýnis út í himingeiminn. En
vér erum orðnir ]>essu svo vanir, að vér kunnumt tæpast að meta
|>að svo sem vert er. Eg hefi heyrt það haft eftir merkum
fræðimanni í Norðurlandi, að þegar ]>eir vóru unglingar heima
hjá foreldrum sínum, hann og bróðir hans, hafi annar ]>eirra
verið nefndur ,,grasasni“, en hinn „stjörnuglópur". Tilefni til
]>essarar nafnagiftar var það, að annar ]>eirra hafði gaman af
að athuga blóm og var forvitinn um nöfn ])eirra, en hinn var for-
vitinn um heiti stjarnanna og staldraði oft við úti, þegar stjörnu-
bjart var á kvöldin, til ]>ess að virða fyrir sér stjörnudýrðina og
reyna að átta sig á stjörnumerkjunum. >— í augum alls fjöldans
var ]>að ekki sjaldfengið, að sjá stjörnur og blóm. Hvorutveggja
var svo hversdagslegt, að eigi ]>ótti ómaksins vert, að eyða stund
til ]>ess að virða það fyrir sér, og þeir menn þóttu undarlegir, er
gátu unað við það eða fundið ánægju í ]>ví, að tína blóm eða
telja störnurnar. Þó má segja með sanni, að fátt muni vera feg-
urra en blómum skrýdd jörð á vordegi og alstirndur himin á
stjörnubjörtu heiðríku vetrarkvöldi. I>etta hvorttveggja hefir
líka margsinnis gefið mönnum tilefni til ]>ess að forvitnast
meira en ella mundi, um leyndardóma náttúrunnar. Laðað þá
til að leita eftir duldum fróðleik um uppruna og eðli lífsins með-