Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 21

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 63
llllllllllllllllllllllimilllllllllllllllllMIHIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
haust-hámark kísilþörunganna er enn ekki komið fram. Við Suð-
ur- og Vesturland aftur á móti er enn mikið af sundþörungum
og auk þess er haustgróður kísilþörunganna hér búinn að ná svO'
miklum þroska, að þeir setja allsstaðar svip sinn á svifið. Svif-
mergðin í hlýja sjónum er því samsett af sundþörungasvifi sum-
arsins, sem enn er í allmiklum blóma á þessum slóðum, og svo af
kísilþörungum haust-hámarksins. Að þessu er í raun og veru
þannig varið, sést bezt, ef við athugum 2. mynd, sem sýnir glöggt
breytingu þá, sem orðið hefur á þessum slóðum á sjávarhitanum
og magni sundþörunganna og kísilþörunganna frá því í byrjun
ágúst þangað til í byrjun september. Við sjáum að sjávarhitinn
hefur allsstaðar lækkað og í svipuðu hlutfalli hefur sundþörung-
unum fækkað, svo að það er auðséð, að þeir eru að hverfa, enda
þótt þeir standi hér í allmiklum blóma enn þá. Aftur á móti hefur
kísilþörungunum yfirleitt fjölgað, sumsstaðar mjög mikið, svo að
enginn vafi gétur leikið á því, að hér sé um haust-hámarkið að
ræða. Að vísu hefur kísilþörungunum fækkað á tveim stöðum
(3—70 og 45—46), en þær undantekningar er hægt að skýra á
eðlilegan hátt, enda þótt það verði ekki gert hér.
Samræmið í lækkun sjávarhitans og fækkun sundþörunganna.
3. mynd. 1. Ceratium tripos, 2. Ceratium longipes, 3. Ceratium arcticum.