Náttúrufræðingurinn - 1942, Blaðsíða 30

24
XÁTTÚR UFR/EÐINGURINN
Ingólfur Davíðsson :
't
§
Gróður í Seyðisfirði.
Austfjarðahálendið er stórskorið mjög og hrikalegt. Fjalla-
brúnirnar eru viðast tættar sundur af skörðum og giljum. Er
svipur þessa liálendis næsta ólíkur Yestfjarðafjöllunum með
löngu, óslitnu brúnunum. Inu i fjallabálkinn skerast djúpir
firðir. Þeir o])nasl skyndilega, eins og geysimiklar gjár, þegar
sigll er með ströndum fram. Eru hamradyrnar æði tröllslegar
víða. Seyðisfjörður skerst inn i norðanvert miðbik liálendis-
ins og horfir móti austri. Ilann er skerjalaus, mjór og djúpur,
luktur háum, snarbröttum fjöllum. Er þar ágæl liöfn, því að
fjörðurinn liggur i bugðu, svo að hafsjóar ná ekki langt inn
eftir. Hamramúlar eru við mynnið, Dalatá að sunnan og Brim-
nes að norðán. Undirlendi er lítið. Liggja mjóar og slitróttar
láglendisræmur inn með firðinum, einkum að norðan, og dal-
verpi slcerast þaðan inn í fjöllin. Yíðast er aðdjúpt og fjörur
nær engar. Upp af suðurströndinni utarlega er Austdalur.
Nokkru innar er Hánefsstaðaeyri. Þar er dálítið þorp. Dálít-
ill dalur gengur upp af eyrinni. Heitir hann llánefsstaðadal-
ur utan ár, en Sörlastaðadalur innan árinnar. Engjar eru fram
með ánni, eins og i Austdal, en kjarr er i hlíðunum framan-
til. Hjá Hrólfi, skammt innan við dalsmynnið, taka við skrið-
1. mynd. Uppi i Dyrfjöllum.