Náttúrufræðingurinn - 1942, Qupperneq 45

NÁTTÚR l JFRÆÐINGURINN
39
Dr. Mölholm Hansen telnr hlntföll lífmyndanna á ölln landinu
vera á þessa leið: Loftplönlur 1,1%; runn- oí< þófaplöntur
15,2%; svarðplöntur 52,4%; jarðplöntur 10,(5%, vatnajurtir
9,2% og einærar jurtir 11,5%. Hann sleppir byrkningunum.
Þeir eru flestir jarðplöntur og dvergrunnar. Mér finnst rétt
að telja byrkningana með í blutföllum lífmyndanna. Mölholm
telur ])á í útbreiðsluflokkunum og í flestum „Flórum“veiga þeir
sæti við tilið blómplantnanna.
II. TAFLA. Hlutföll lífmynda í %
Ph Ch H G HH Th
Seyðisfjörður 0,4 18,8 52,0 15,3 6,1 7,4
liorgarfjörður eystra og Njarðvík . 0,0 18,1 50,7 16,3 6,5 7,5
Melrakkaslétta íSd Sdd ..... 0,5 18.u 47,7 15,3 9,7 8,8
Svarfuðardalur dno Osk ) 0,7 18,3 5'1,7 13,4 6,5 8,4
Árskógsströnd 0,5 19.1 52,1 14,4 6,0 7,9
Hesteyri og Aðalvik 1,0 18,1 49,3 18,7 6,2 6,7
Isafjörður og Mjóifjörður (lng Ósk.) . 0,9 17,8 50,0 16,4 7,0 7.9
Seltjarnarnes, Viðev. Lneev og Etfersev 0 13,7 50,8 16,1 7,6 11.8
Grindavik og Krisuvík 0,5 16,8 47,8 17,7 6,9 10,3
Mýrdalur 0,4 16,2 51,5 16,2 6,9 8,8
Oræii og Suðursveit (R. J.) .... 1.3 17,1 49,1 15,3 6.8 10,4
Meðultal 0,6 17,5 50,3 16,0 6,9 8,7
Heldur er meira lilutfallslega um r u n n- o g þ ó f a p 1 ö n t-
ur norðantil i landinu, en á suðurströndinni. Jarð p 1 ö n t-
ur eru flestar á burknasvæðinu mikla, Aðalvík og Hesteyri,
og svó i Grindavík. Þar er einnig mikið af burknum í gjám
og braungjótum (stóriburkni, fjöllaufungur, þrílaufungur, þri-
hyrnuburkni, köldugras o.s.frv. í Aðalvík ná burknarunnarnir
sumsstaðar meðálmanni i mitti. Vatnajurtir eru margar
á blautlendri Melrakkasléttunni og á Seltjarnarnesi og grennd.
Einærar jurtir eru fleiri að tiltölu sunnan lands en norðan og
flestar við Revkjavík (og Vestmannaeyjar). Þær eru líka all-
margar á Melrakkasléttu og í Svarfaðardal, en fæstar á Ilest-
evri og í Aðalvík. Lofíplöntur og svarðplöntur skipa sér mjög
sitt á hvað. í töflunum er farið eftir tegundafjölda
á stöðunum, sem rannsakaðir hafa verið. Þéltleiki gróð-
ursins er auðvitað mjög misjafn. Suinar tegundir eru rikjandi
á stórum svæðum, aðrar vaxa aðeins á strjálingi. Er þessi mun-
ur jafnvel enn augljósari, heldur en mismunur tegundafjölda
hér og þar. Þær jurtaættir, sem að einstaklingsfjölda bera
langt af öðrum eru grösin og h á 1 f g r ö s i n. Þær setja