Náttúrufræðingurinn - 1942, Blaðsíða 11

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
13T
lifinu á jöröinni. Þessar lífverur eru þannig aðeins eins og umbúð-
ir um vaxtarbrodd lífsins, kímbrautina. Þær iiafa sitt lilutverk að
vinna í þágu kímfrumanna, en eiga siðan ólijákvæmilega að deyja.
Maðurinn i sínu oflæti vill oft ekki sælta sig við þetta og lieimtar
eilíft líf fyrir sína eigin ersónu, fyrir sína sál, eins og liann orðar
það. Hann telur sér trú um, að hann Iiafi æðra hlutverk en aðrar
lífverur, ldutverk, sem jafnvel nái út yfir gröf og dauða. Hann
gælir ekki þess, að hver einasta fruma i hans hkama, eins og ann-
ara lífvera, er sköpuð einungis í þeim lilgangi að vernda og við-
halda því ódauðlega lífi, sem geymt er í kímfrumunum. Hlutverk
mannsins er að fleyta þessu hfi áfram einn lítinn spöl á kímbraut-
inni, með því að sjá því farborða í sínu eigin afkvæmi. 1 afkom-
endum sínum getur maðurinn öðlast eilíft iíf annarstaðar ekki.
Kristján Geirmundsson:
Fuglaathuganir á Akureyri 1938—’39.ly
1. Hrafn (Coruus corax islandicus, Hantzsch).
í 9. árg. Náttúrufræðingsins, bls. 179, er getið um lirafn,
sem Iiafi gelt eins og hundur. Er ég las þessa frásögn, rifjað-
ist upp fvrir mér, að haustið 1939 heyrði ég lil hrafns, sem
gelli. Sat hann á staur úti á bryggju og reif sig þar sem inest
liann mátti. Lét í lionum nákvæmlega eins og þegar hundur
geltir. Seinna sá ég liann í Gróðrarstöð Ræktunarfélagsins, og
gelti hann þá í ákafa, og vorið 1940 heyrði ég cnn til hans
úti á bryggju. Að þetta sé allt sami lirafninn, sem ég hefi
heyrt til þessi þrjú skipti, get ég auðvitað ekki sagt með fullrí
vissu, en þó finnst mér mjög liklegt, að svo sé, en þó er ekki
þar með sagt, að þetta hafi verið sami hrafninn og getið er
um i Náttúrufræðingnum.
1) I skýrslu Jiessari eru ekki taldir nieð flækingsfuglar og gestir, sem
ég hefi orðið var við eða frétt til á árunum 1938—1939, því að um þá
fugla hefir áður verið getið, i grein eftir Finn Guðinundsson (Fugla-
nýjungar I) i 10. árg. Náttúrufr., 1940.