Náttúrufræðingurinn - 1942, Blaðsíða 31

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
157
1938.
Seinl í febr. sá ég flesta 29 saman. En nú þ. 16. marz og und-
anfarna daga, eru þeir flesiir 18. sem ég sé. Spursmál hvort þeir
hafa bókstaflega týnt tölunni, eða flutt sig burt. Þeir virðast dug-
legir að bjarga sér. Hef aldrei séð annað til þeirra en að þeir
væru hressir og kátir, þeir syngja töluvert og bera sig vel eflir æti.
Sé þá daglega liér i kring og gel því fylgst nokkuð með þeim.
Fyrir skemmstu snjóaði hér dögum saman, en það virtist ekki
há þeim.
25. apríl. Þeir héldu þessari tölu eftir það. Þegar leið út á velur
urðu þeir órólegri og dreifðu sér meira. Um þ. 20. þ. m. voru þeir
horfnir héðan.
29. júlí. Hef ekki orðið þeirra var eða til þeirra spurt. En i dag
sá ég aftur 9 stara, er sátu á húsþaki hér.
25. ágúst. Þeim liefur heldur fjölgað i sumar, sá i dag 16 fugla.
Þeir eru þó oftast nokkuð dreifðir og ókyrrir.
10. des. Stararnir eru nú 24. Fóru að halda meira hópinn með
haustinu. Komast vel af að því er bezt verður séð.
1939.
Ilef, því miður, glalað dagbókarblöðum með athugunum um
slarana þessa vetrarmánuði. Minnir þó að þeim fækkaði lítið eða
ekkert. Og í apríl hurfu þeir aftur.
25. júlí. Sá slara sitjandi á loftneli á Guðmundarhóli.
2. ágúst. Sá 17 á sömu slóðum.
23. ágúst. Sá tvo liópa, 13 i öðrum, 15 í hinum.
4. okt. Þeim fjölgar með haustinu. Sá 37 i röð á símavír.
15. des. Taldi 44 stara á girðingu hér.
1940.
24. marz. Sá 58 stara í morgun austur á „Heppu“. Það er hóll
hér austast i kauptúninu. Mér virðist enn sem fyrr, að þeir kom-
izt vel af, eru fjörugir, fljúga mikið og vel og syngja eða kvaka,
jafnvel í snjóveðri. Stundum er eins og þeir séu að breyta um liljóð,
og er gaman að tiejrra þetta lijá stórum hóp. Þeir liregða sér oft
ofan í fjöru eftir æti, eru í sorpi, sem fleygl er út, og eru mikið í
kring um skíthauga. Eins hef ég séð þá á blelli hjá Hans Wium.
Hann ber mvkjuna á þannig, að hann peðrar dálitlu á hverja þúfu,
(pentar sem kallað er) — og þar spora þeir mikið í.
5. april. Einliver breyting komin á lijá þeim, vorið sjálfsagt far-
ið að gera vart við sig. Þeir dreifa sér meira, sitja lengi á sama vir,
helzt á loftnetum, og syngja, að mér finnst, fallegar en áður.