Náttúrufræðingurinn - 1944, Blaðsíða 39

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
33
mál horfir öðruvísi við, eftir að eðli drauma er ljóst orðið, og
miðilfvrirburðir andatrúarmanna þarmeð hættir að vera duiarfull-
ir. Hinn svonefndi andamiðill er frábrugðinn vanalegum sofanda
í þvi, að liann getur eigi einungis talað upp úr svefni, heldur einn-
ig svarað spurningum, þó að liann sé í fasta svefni. Þar er þess
því kostur, að fá sögur af draumum meðan verið er að dreyma
þá. Og svo er þelta undarlega, að það er einsog dreymandinn sem
vér erum að tala við, hafi fengið aðra sál, aðra meðvitund en
hann hefir í vöku; einsog vér tölum ekki við manninn sem þarna
sefur, heldur við einhvern annan, er aðeins notar sofandann sem
\erkfæri. Og þessi sem talar gegnum sofandann fullyrðir oft
að hann sé einhver framliðinn, stundum alókunnur þeim sem við-
staddir eru, svo að þeir vita jafnvel ekki að hann hefir verið til. En
einnig þegar svo er ekki, er oft ýmislegt sagt, scm öllum viðstödd-
um er ókunnugt um, en við eftirgrenslan reynist vera rétt. Þetta
bættir að vera dulrænt og óskiljanlegt þegar oss er orðið ljóst,
að í svefni koma aitaf (normalt) fram í oss aðrar meðvitundir,
og að það er i þessu svefnsambandi voru við aðra, sem draum-
lífið á rót sína. Vér getum, með nokkurri æfingu, auðveldlega
áttað oss á því, að um leið og vér vöknum, verða vilundarskipti,
draumvitundin, vilund þess sem ég hefi nefnt draumgjafa, hverf-
ur, og dagvitundin kemur í staðinn. Nú eru til góðar athuganir
um að sofandi mann hefir dreymt, að eitthvað kæini fyrir sig,
sem í raun réttri og á sömu stundu, kom fyrir einlivern sem vakti.
En jafnvel þó að ókunnugt væri um slíkar atliuganir, gætum vér
liaft fulla vissu fyrir því, að draumar vorir eiga upptök sín í þess-
konar sambandi. Og er þar mjög eftirtektarvert, að vanalega
dreymir oss eitthvað sem oss er alókunnugt úr vöku, og sem vér
geturn jafnvel oft áttað oss á, að ekki er til á vorri jörð. Vér
getum því ályktað, að draumgjafi vor er oftastnær, og sennilega
að nokkru leyti, altaf, íbúi annarar jarðstjörnu. Lífsamband á
sér stað milli jarðstjarna alheimsins. Þarna er um að ræða upp-
götvun í náttúrufræði, og óliætt að fullyrða, að engin er til, sem
áreiðanlegri sé, eða vísindalegri. Gætum nú að þvi livað liinir svo-
nefndu andamiðlar segja af þvi sem þá er að dreyma. Menn hafa
að visu haldið, og halda flestir enn (þeir sem aðhyllast hinn svo-
nefnda spiritismus eða andatrú) að þeir sem tala gegnum miðil-
inn séu andar, og andaheimur það sem þeir eru að segja frá. En
einsog ég hefi rækilega sýnt fram á í bókum mínum og ýmsum
ritgerðum, þá eru þessir andar sem menn halda vera, oft, og það
svo greinilega, að ætla mætti að ekki væri unnt að misskilja það,