Náttúrufræðingurinn - 1950, Page 26

88
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
arugga 4 og 26—30, í hvorum kviðugga 1 og 9—10 og í livorum eyr-
ugga 1—2 og 14—1,5. Tala hreisturs eftir rákinni er 63—73.3 Bolur-
inn er hliðflatur, nærri kringlóttur, hreistrið er stórt, alsett kömb-
um. Rákin er greinileg, bogadregin á bolnum, en nær því bein í
2. mynd. Kurtið sýtiir staöina par sem fiskarnir veiddust sem og veiðidag, eftir þvi sem
nrcst verður komist. (JScryx = Rauðserkur, Hoplostetlius = Búrfiskur).
stirtlunni. Höfuðið er stutt, um 7/10 af hæð bolsins, þakið hreistri á
tálknlokum og kinnum. Snjáldrið er mjög stutt, aðeins um helm-
ingur af þvermáli augans, sem er mjög stórt. Lengd höfuðs er um
það bil 21/2 sinnum þvermál augans. Á vangabeini er sterkur brodd-
ur, er veit út og aftur. Neðri kjálkinn framstæður (fiskurinn yfir-
mynntur). Munnlínan beygist mjög niður og nær tæplega aftur á
móts við fremri mörk augans. Afturendi neðri-kjálkabeinsins nær
aftur fyrir lóðlínu gegnum mitt augað. Meðfram rótum bak- ograufar-
ugga eru húðfellingar þaktar hreistri. Raufarugginn er miklu lengri
en bakugginn (bakuggi = 2/s raufarugga við rótina). Fremsti brodd-
3) A. Ramalho: Faune Ichthyologique de l’Atlanticjue Nord, Kbh. 1929.