Náttúrufræðingurinn - 1978, Síða 36

nákvæmum yfirborðshitamæli og með
vendimælum á dýptum undir yfir-
borði.
Selta var fundin með leiðnimæling-
um með Auto Lab Salinometer. Mæli-
nákvæmni er innan við 0.01%o.
Súrefni var ákvarðað samkvæmt af-
brigði Carpenters (1965) af liinni
gamalkunnu Winkler-aðferð. Mæliná-
kvæmni má ætla að hafi verið innan
við 0.5%. Súrefnismettun var reikn-
uð út eftir töflum Unesco (1973).
Sýrustig (pH) var mælt með Orion
Model 407a pH-mæli og til stöðlunar
voru notaðar tvær stuðpúðalausnir.
Nærnni tækisins er ± 0.01—0.02 pH-
einingar, en nákvæmni vart meiri en
± 0.05 pH-einingar.
Alkalínítet var ákvarðað með
spennu-títrun (Anterican Public
Health Association 1974, p. 55). Mæli-
nákvæmni má ætla að hafi verið inn-
an við 0.05 mek/L.
Ólífrænt fosfat var efnagreint eftir
aðl'erð Murphys og Rileys (1962) og
sílíkat eftir aðferð Mullins og Rileys
(1955). Gleypnimælingar voru gerðar
með Beckman Model 26 Spectrophoto-
meter. Ammóníak, nítrít og nítrat var
ákvarðað með Technicon Auto-Ana-
lyzer II eftir aðferðum Koroleffs og
Grasshoffs (1976). Mælinákvæmni við
ákvarðanir á þessum næringarsöltum
í sýnum úr Miklavatni er áætluð sem
hér segir: fosfat: ±0.05 pg-at/L fyrir
gildi lægri en 1 p,g-at/L, en allt að
5 p.g-at/L fyrir hæstu gildin (> 50 ytig-
at/L); sílíkat: ± 5 yug-at/L fyrir lægstu
gildin (< 150 /zg-at/L), en allt að ± 10
pg-at/L fyrir hæstu gildin (>400 pg-
at/L); ammóníak: ±0.1 pg-at/L; nítrít:
± 0.02 pg-at/L; og nítrat: ± 0.1 pg-
at/I.. Þar sem ekki er vitað með vissu
um áhrif geymslu á sýnin, er ógern-
ingur að meta raunverulega eða al-
gilda nákvæmni, en ætla má, að hún
sé eitthvað minni (stærra frávik) en
mælinákvæmni.
Súlfíð var mælt í nokkrum sýnurn
með litrófsmælingu samkvæmt aðferð
Fonselius (1976). Súlfíð-styrkurinn
reyndist niiklu meiri en áætlað hafði
verið og ógerningur að mæla hann
beint með gleypnimælingu án þynn-
ingar. Reynt var að áætla styrkinn
með því að þynna upplausnirnar eftir
á, en sú aðferð felur í sér talsverðar
skekkjur. Niðurstöður súlfíð-mæling-
anna eru því vafasamar.
Járn og ál í sviflausn var ákvarðað
samkvæmt aðferð Amieil (1968).
Mælinákvæmni er áætluð nálægt 5%
fyrir járn en 10% fyrir ál. Járn í
upplausn eftir síun gegnum 0.47 fim
síu var mæii með aíbrigði af aðferð
Stricklands og Parsons (1968). Mæli-
nákvæmni er áætluð ± 1.5 /rg-at/L
eða um 10%. Efnagreiningar voru tví-
teknar á járni í upplausn.
Klórófyl var ákvarðað með gleypni-
mælingu (Unesco 1966).
Niðurstöður
Staðsetning stöðva, þar sem athug-
anir voru gerðar, er sýnd á 1. mynd
og niðurstöður efnagreininga og hita-
mælinga eru sýndar í töflu II og á 3.—
14. mynd. Þær tvær stöðvar, þar sem
sýni voru tekin í ágúst 1976, voru
nokkurn veginn á sömu stöðum og St.
4 og 5 í júní 1977, og því tilgreindar
þannig í töflu II. I ágúst 1977 voru
mælingar endurteknar á St. 4.
í efstu 4—6 metrunum er Mikla-
vatn að heita má alveg ferskt (3., 11.
og 12. mynd a). Þannig var seltan í
30